قلم بیداری

♻️دشمنان خوب، دوستان بد

رضارضائی. ۱۴۰۲/۲/۹

چرا دشمنان ما بهتر از دوستان و دوستان بدتر از دشمنان هستند؟
این نوشته به‌هیچ‌وجه در صدد تطهیر دشمنان و بدنام‌کردن دوستان نیست؛ اما بررسی رفتارها می‌تواند شاهدی بر این مدعا باشد.
دشمنان کشور ما شامل #نظام_سلطه و تمامی ایادی آن، با رفتارهایشان نشان دادند که به دنبال منابع (مادی، کانی و نیروی انسانی جوان و نخبه‌های) ما هستند و به اشکال مختلف با #جنگ، فریب، #نفوذ، تطمیع، #تحریم، لشکرکشی، دخالت نظامی و حتی درست‌کردن فرقه‌های مختلف و #تکفیری اطراف کشور (به قول ویل دورانت در کتاب تاریخ‌تمدن، بربریت و توحش پیوسته در اطراف تمدن قرار دارد و در میان آن و زیر آن رخنه می‌کند و مترصد آن است که این تمدن را با نیروی سلاح یا مهاجرت دسته‌جمعی یا توالدوتناسل نامحدود خفه کند)، این کنش رذایل را ثابت کرده و به‌خوبی با ما دشمنی می‌کنند. 
دوستان چه در حاکمیت (کارگزاران، قوا و نهادها) و چه در حامیان نیز با ایجاد و توسعه‌ی فساد، ظلم، ناکارآمدی، فقر و همچنین نابودی و غارت منابع طبیعی، دقیقاً در راستای اهداف دشمن عمل می‌کنند و  می‌توان آنها را دوستان بد نامید که به نظر می‌رسد بدتر از دشمنان خوب هستند.
و اما در میان این خوب و بد، ملت صاحب تمدن قرار دارد که در میان دو لبه ی قیچی گیر کرده و راهی جز رهایی ندارد.
به عبارت ساده تر، راهی جز خلاصی از دشمن خوب و دوست بد نیست و فارغ از حادثه آفرینی ها و هیاهوهای تبلیغاتی اطراف آن( جنگ ایران و رژیم غاصب، مبارزه با بی حجابی، تظاهرات دانشجویان آمریکایی و چند کشور دیگر) باید حواسمان باشد که #مبارزین راه وطن به بیدادگاه‌ها فرستاده و یا #اعدام می‌شوند و در همین اثنا، بازهم #اختلاس و دزدی و #رانت‌خواری و ریزه‌خواری ادامه دارد.
درواقع دوست بد و دشمن خوب در یک راستا بوده و همپوشانی دارند و ملت هوشیار باید در دو جبهه مبارزه کند و هیچ مبارزه‌ای بهتر از شناخت آن دو، افشای آن دو، یار جمع‌کردن علیه آن دو، تغییر فاز کنشگری و مطالبه‌گری علیه آن دو (یعنی تغییر کنشگری از معلول به علت و تغییر مطالبه گری از دولت ها به حاکمیت ها) و تداوم مبارزه‌ی منفی خشونت پرهیز علیه آن دو نیست.

پاینده باد ایران آزاد، آباد، شاد و متحد
https://t.center/darvishane49

♻️سلسله گفتارهای هشتاددرصدی‌ها ۶

رسالت هشتاددرصدی‌ها در جلوگیری از #دوقطبی‌سازی

✍رضا رضائی. ۱۴۰۲/۱۲/۲۱

آیا امکان جلوگیری از دوقطبی‌سازی یا انشقاق در جامعه وجود دارد؟
درحالی‌که شواهد و قرائن، دلالت بر سرعت گیری دوقطبی‌سازی جامعه و رودررو قرارگرفتن اقلیت خود اکثریت پندار و اکثریت هشتاددرصدی دارد و برخی از افراد، هنوز تکلیفشان با آرای ۵ درصد و ۶ درصد و ۸ درصد مشخص نشده و یا برخی از مسئولین هنوز تکلیفشان با افتضاح به بار آمده مشخص نشده و هیچ نشانه ای از عذرخواهی، پاسخگویی، عزل، استعفا و مجازات وجود ندارد، عده ای به فکر هزینه کردن تتمه پول های #رانتخواری و #فساد هستند که قرار بود در انتخابات استفاده کنند و حالا خیال دارند با آن پول ها و با همراهی برخی مسئولین شمشیر و چماق و گوشی به دست، به جان مردم افتاده و یا از #حجاب_اجباری و جریمه نقدی سخن می‌گویند و یا در متروها نمایش قدرت می‌دهند.
این در حالی است که دوقطبی فقر و غنا، کارآمدی و ناکارآمدی، فساد و سلامت، محرومیت و برخورداری، عدل و ستم، آزادی و حصر، استبداد و دموکراسی، جنگ‌طلبی و صلح‌طلبی، نهادهای غیرمؤثر و سازمان‌های مردم‌نهاد مؤثر و... هنوز مشخص نشده و هنوز اکثریت هشتاددرصدی برای انجام #رسالت و یا ایفای نقش خود به میدان نیامده و سعی دارد که پیروزی در انتخابات را یک پیروزی همگانی و ملی فرض کرده و کسی را به‌عنوان شکست‌خورده از دایره‌ی تحولات اجتماعی خارج نسازد.
به عبارت ساده‌تر جنبش هشتاددرصدی‌ها در صدد نفی خودی و غیرخودی بوده و بر نقاط مشترک و توانمندی‌های آحاد ملت متمرکز شده تا بتواند #اتحاد و #همبستگی را از قشری و صنفی به ملی تبدیل کرده و ایران فردا را بر اساس تلاش همگانی، پایه‌ریزی نماید.
گرچه ایدئال بالا با واقعیات عینی در جامعه، همخوانی نداشته و کمی دور از دسترس می‌نماید؛ اما نباید فراموش کرد که عنصر خردمندی و هوشیاری در هشتاددرصدی‌ها، فصل‌الختام بسیاری از بحران‌ها می‌تواند قرار بگیرد و آن خیل کثیر، از یک سو ضمن هشداردادن به حاکمیت برای جلوگیری از درگیری مردم با مردم، مردم و بخصوص زنان با روحانیت، مردم با کارگزاران حکومتی عمل کند، و از سوی دیگر به هدایت افکار عمومی در خصوص آسیب‌های دوقطبی‌سازی‌های اجتماعی بپردازد.
این بدان معنا است که اگر حاکمیت دوقطبی‌سازی و انشقاق صفوف مردم را نپذیرد و به آن اعتقادی نداشته باشد یا عامداً بخواهد به آن دامن بزند، اکثریت هشتاددرصدی‌ها نباید #رسالت خود در حفظ همبستگی ملی و تمامیت ارضی کشور را فراموش کند و اجازه ندهد که با تولید دسته‌بندی‌ها، قدرت ملی به بخش‌های شکننده تقسیم بشود و خدای‌ناکرده خواسته‌های مادی و صنفی، بر خواسته‌های سیاسی - اجتماعی عمیق و ریشه‌دار رجحان بیابد.
پس پیش به‌سوی ایران متحد و همبسته با اکثریت صددرصدی مردم این مرز پر گهر.

پاینده باد ایران آزاد، آباد، شاد و متحد
https://t.center/darvishane49