قلم بیداری

♻️ جسارت تصمیم‌گیری

رضا رضائی. ۱۴۰۲/۱۲/۱۰

آیا زمانه‌ای شده که برای #رأی‌دادن یا ندادن، جسارت نیاز است؟
به یاد می‌آورم که من و تعدادی از هم‌رزمانم با زبان روزه در عملیاتی شرکت کرده بودیم و فکر می‌کردیم که شهادت با زبان روزه نزد حضرت دوست بسیار پسندیده‌تر است. این در حالی بود که هوای خوزستان به‌شدت گرم و طاقت‌فرسا بود و عده‌ ای از هم‌رزمان این جسارت را داشتند که بگویند ما روزه نمی‌گیریم تا باقدرت و توان بیشتری با دشمن بجنگیم. القصه تعدادی روزه‌دار و تعدادی روزه‌خوار شهید و جانباز شدند.
نمی‌دانم اگر آن روز من هم جسارت به خرج می‌دادم، آیا ۴۱ سال درد و رنج می کشیدم یا لااقل با قدرت بیشتری با دشمن نمی جنگیدم؟! افزون بر این، آیا اگر امثال من جسارت بخرج می دادند و وارد عملیات فریب کربلای ۴ نمی‌شدند، این همه شهید روی دست خانواده ها باقی می‌ماند؟!
این قصه‌ها گذشت تا رسیدیم به دورانی که جسارتمان بیشتر شد و تصمیم گرفتیم که در #انتخابات ریاست‌جمهوری شرکت نکنیم و تابع عقل و درایت خودمان باشیم. اما پیام آمد که به آقای روحانی رأی بدهیم تا هم #تکلیف ادا شده باشد و هم بدتر از او #رئیس‌جمهور نشود! این جا هم ما جسارت را قربانی کردیم.
اینک بازهم در بزنگاهی قرار گرفته‌ایم که رأی ندادن و بر اساس واقعیات و عقلانیت عمل‌کردن، جسارت نیاز دارد. ما که دیگر چیزی برای ازدست‌دادن نداریم، جسارت پیدا کرده و تصمیم خودمان را گرفته‌ایم. اما ما به هیچ‌کس هیچ توصیه‌ای نمی‌کنیم، فقط این را می‌گوییم که اگر در آن زمان جسارت به خرج داده بودیم و ادای مذهبی‌های عارف‌مسلک را درنیاورده بودیم، با دشمن جانانه می‌جنگیدیم یا تحمل درد و رنج را به‌حساب انتخاب عقلانیت می‌گذاشتیم. امید آنکه همه ی ما با جسارت کامل، انتخابی عاقلانه و بر پایه‌ی مصلحت ملک و ملت داشته باشیم.

پاینده باد ایران آزاد، آباد و شاد
https://t.center/darvishane49

♻️شروع، پایان و نتیجه‌ی نمایش

رضارضائی. ۱۴۰۲/۱۲/۴

هر تماشاگربرای دیدن یک نمایش، با هیجان زیادی منتظر شروع است و در حین نمایش نیز، بی‌صبرانه منتظر پایان است تا بتواند بر اساس یافته‌های خود، از نمایش نتیجه بگیرد و چنانچه
فرض را بر شروع یک انتخابات سالم و#دموکراتیک بگذاریم، قاعدتاً برای مردم می‌بایست همان هیجان و بی‌صبری و شوق برداشت از نتیجه‌ی آن را نیز تصور کنیم؛ اما چنانچه مخاطب و بیننده‌ی نمایش از قبل نتیجه را بداند، پس عجله و هیجانی برای دیدن آن ندارد و حتی تبلیغات و بروشور و مناظره و یا حتی دیدن صف افراد شناسنامه به دست نیز برایش جالب وبرانگیزاننده نیست.
حال فرض کنیم که چندین انتخابات گذشته، مردم کشور را به بی‌ثمری انتخابات در زندگی
روزمره، اقتصاد، فقر، فلاکت، دزدی، فساد، رانت، و حتی تداوم و استمرار دروغ و دغل‌کاری
رسانده باشد، پس عکس‌العمل مردم در خصوص انتخابات آتی قابل‌پیش‌بینی است.
بی شک با فرض‌های بالا، نتیجه، #ناامیدی از صندوق آراء که تبلور دموکراسی است خواهد بود واحتمالاً خانه‌نشینی و قهر و یا به قولی #مبارزه‌ی_منفی و #مقاومت_مدنی.
در این میان، حامیان ایده‌های #عبور، #گذار، #اصلاح، #روزنه گشایی، #تعامل، #تکلیف، حفظ نظام و تبلور مسلمانی، اول باید جواب تاول پاهایی که ۴۵ سال این مسیر را آمده بدهند و اسم مردم پسندی برای هزینه های سوخت شده از منابع مملکت را بیابند و بعد یک جفت کفش مطمئن به هر ایرانی بدهند و سپس بگویند: بفرمایید در انتخابات شرکت کنید یا قهر کنید و شرکت نکنید.
چرا که نه‌تنها دعوت به مشارکت در انتخابات باید دلیل قانع‌کننده‌ی عینی داشته باشد، بلکه
قهر مدنی نیز باید اقناع‌کننده و تبیین‌کننده‌ی فردای پس از انتخابات باشد و در واقع افقی روشن پیش روی مطالبه‌گران، کنشگران مدنی و بخصوص جوانان و زنان به‌عنوان رهبران جنبش مردمی کنونی قرار دهد.
به عبارت ساده‌تر قابل‌پیش‌بینی بود که با نزدیک‌شدن به انتخابات ۱۱ اسفند، مردم با
حجم انبوده تبلیغات از یک سو، و بیانیه و اطلاعیه ی کم مخاطب از سوی دیگر مواجه
خواهند شد و بازهم تصمیمات مردم، تابعی از سرقت افکار عمومی خواهد بود و اگر جریان
های سیاسی و روشنفکری تا دقیقه ی نود، فکری نکنند و فرد مورد وثوقی را به صحنه نیاورند و گل آخر را نزنند، نتیجه ی بازی مثل بازی های قبل رقم خواهد خورد و #نهضت_بیداری، #خیزش_خردورزی و #جنبش_مردمی صدمات جبران ناپذیری خواهد دید مگر آنکه مردم به رهبری خودشان و با بصیرت خویش افزای خود، کاری کنند کارستان.

پاینده باد ایران آزاد، آباد و شاد
https://t.center/darvishane49