قلم بیداری

♻️مطالبه‌گری امیدوارانه

✍رضارضائی. ۱۴۰۳/۴/۱۹

آیا همه‌ی مطالبات از رئیس‌جمهور منتخب ناشی از ناامیدی، استیصال و انفعال است؟
مقدمه: بسیاری از مردم عزیزی که در انتخابات ۱۴۰۳ شرکت کرده / نکرده‌اند، خود را مطالبه گران جامعه مدنی برای رسیدن به توسعه‌ی اقتصادی پایدار دانسته و مطالبه‌گری در دوران ایشان را امری طبیعی و بخشی از حقوق شهروندی می‌دانند.
یکم: با این مقدمه، می‌توان دو گونه مطالبه‌گری ناامیدانه و امیدوارانه را تعریف کرد.
دوم: مطالبه‌گری ناامیدانه به منزله‌ی سرریزشدن خواسته‌ها و توقعات سرخورده شده توأم با ناامیدی است که علاوه بر انحراف از اصل مطالبه‌گری مؤثر، موجب خدشه‌دار شدن اتحاد مردم بخصوص اتحاد ۵۰ درصدی‌ها، ۶۰ درصدی‌ها و ۸۰ درصدی‌ها خواهد شد.
سوم: مطالبه‌گری امیدوارانه علاوه بر پویایی جامعه و بالارفتن سطح مشارکت مردم در مسائل سیاسی – اجتماعی، موجب بالارفتن ضریب اعتماد بین دولت – ملت می‌شود.
چهارم: مطالبه‌گر شدن جامعه بخشی از فرایند توسعه‌ی حضور مردم و حرکت به سمت تشکیل احزاب، انجمن‌ها و هرگونه تشکل مردمی است که هم باعث رفع ژست‌های روشنفکر‌نمایی می‌شود و هم مدعیان رهبری اجتماعی را به سمت عملگرایی به‌جای شعار زدگی می‌برد.
پنجم: مطالبه‌گری امیدوارانه در ذات خودش، همکاری و تلاش نیز به همراه دارد که پیامد آن احساس همیاری در خلق تغییرات است.
ششم: مطالبه‌گری امیدوارانه اگر با عناصر #آگاهی‌بخشی، #شفاف‌سازی، #هوشمندی، #خشونت_پرهیزی، #توسعه‌طلبی، #رفع_تبعیض، استیفای #حقوق_شهروندی، تکریم زنان، دختران و جوانان، توجه ویژه به #محرومیت‌زدایی، تلاش برای #تنش‌زدایی و برقراری روابط عزتمندانه در سطح بین‌المللی، گشایش‌های اقتصادی و کاربست #خرد_جمعی باشد، به مطالبه‌گری تحول‌خواهانه تبدیل می‌شود.
هفتم: مطالبه‌گری باید از تمامی صاحب‌منصبان و افراد ذی‌نفوذ و کارگزاران حکومت انجام شود نه اینکه چون رئیس‌جمهور جدیدی آمده، فقط او مورد خطاب قرار گیرد و همچنین لازم است که دیگر افراد حلقه‌ی قدرت نیز ظرفیت خود را بالا برده و تاب تحمل مطالبات مردمی را داشته باشند (نه اینکه مثلاً چون ما مطالبه‌ی آزادی زندانی سیاسی و مطبوعاتی و رسانه‌ای بخصوص فرد خاصی را کردیم، بلافاصله برای ما پیام هشدار هواشناسی نارنجی و اخطار نهایی قرمز عدم تردد و اسکان در کنار رودخانه و مسیل‌های فضای مجازی صادر شود).
نتیجه: مطالبه‌گری باید به یک کنشگری عمومی خشونت پرهیز در چارچوب توسعه‌ی گفتمانی و برای درک بیشتر و اشتراک معنا تبدیل شود و اثربخشی آن نیز در پرهیز از مطالبه‌گری ناامیدانه، غیرمنطقی، غیراصولی، نا به جا و غیرمرتبط است.
به امید آنکه راه مطالبه‌گری و گفتمان ملی باز شود و همه بتوانیم در آزادی کامل و بدون پرداخت هزینه، به تعامل سازنده بپردازیم.
پاینده باد ایران آزاد، آباد، شاد و متحد

https://t.center/darvishane49

♻️ملت بلد نیست انقلاب کند

✍️رضارضائی. ۱۴۰۳/۲/۶

آیا ملت توان انقلاب را ندارد یا انقلاب‌کردن بلد نیست؟
به نظر می رسد در زمانه‌ای که هرگونه صحبت یا رفتار اعتراضی با داغ و درفش و اعدام و زندان و تبعید مواجه می شود پس تصور انقلاب نیز محال و غیرممکن است.
به نظر می رسد در زمانه‌ای که #نظام_سلطه و ایادی داخلی آن، آنقدر قوی شده که با اندک توان انسانی، تکنولوژیکی، رسانه‌ای، پولی و تبلیغی خود، همه‌گونه خرافه و بی‌حسی اجتماعی را در کشور و به مردم تزریق می‌کنند، توانی برای انقلاب‌های اجتماعی وجود ندارد.
به نظر می رسد در زمانه‌ای که ارزش‌های انسانی و هنجارهای اجتماعی در کشور رو به افول گذاشته و بی‌ارزشی‌ها و ناهنجاری‌ها، حاکم شده است، انگیزه‌ای برای انقلاب وجود ندارد.
به نظر می رسد در زمانه‌ای که خیل عظیم گرسنگان، پابرهنگان، فقیر نگاه‌داشته شدگان و محرومان دارای رهبری و انسجام و اتحاد نیستند، بستر انقلاب فراهم نیست.
به نظر می رسد در زمانه‌ای که کوتوله‌ها و ناکارآمدان و فاسدان، نظام‌های آموزشی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی را در اختیار داشته و بلند قامتان فرهیخته و روشنفکر کشور، منزوی و گوشه‌نشین شده‌اند، عوامل سازنده ایدئولوژی و تفکر انقلاب در صحنه حضور ندارند.
به نظر می رسد در زمانه‌ای که ملت انقلاب‌کردن را بلد نبود یا به‌طورکلی با مقوله‌ی انقلاب بیگانه شده و حتی هراس برای آینده‌ی فرزندان نیز، عامل محرکه‌ی اجتماعی نبود، به ناگاه مرگ دختر زیبا و بی‌گناه وطن یعنی #مهسا(ژینا امینی)، #خیزش و #رستاخیز_اجتماعی را مشتعل و سراسر کشور را روشنایی و گرما ‌بخشید و به جهانیان ثابت کرد که ایرانی نه مغبون واقع می‌شود، نه تاب ظلم دارد، نه ستم را برمی‌تابد، نه متکی به ارتباطات فضای مجازی است و نه منتظر رهبران فکری یا اجتماعی است.
ایرانی ثابت می‌کند که انقلاب سنتی را بلد نیست؛ اما انقلاب به سبک نوین و متکی بر خلاقیت و ابتکار را بلد است. نه منتظر بیگانگان است و نه منتظر تجزیه‌طلبان و نه چشم امید به مجامع و سازمان‌های بین‌المللی دارد و نه گوش به حرف‌های سیاست‌بازان می‌دهد و نه برای مدعیان حقوق بشر تره خورد می‌کند، بلکه به‌آرامی و نرم‌نرمک به #خودسازی و #آگاهی‌بخشی مشغول است تا بار دیگر و به شکلی دیگر بروز و ظهور بیابد و اینبار به‌سادگی خیابان را ترک نکند.
ایرانی بلد است انقلاب کند؛ اما نه با هزینه‌کردن خون و جان جوانان وطن، بلکه بافکر و درایت و شاید اینبار از دل کویر، یا خشکی رودخانه‌ی چشم مادران، یا شاید از دل همت و غیرت جوانان یا عرق وطن و تعصب ناموسی همه‌ی ایرانیان باشد. آری انقلاب بعدی چون انقلاب قبلی نخواهد بود.

پاینده باد ایران آزاد، آباد، شاد و متحد

https://t.center/darvishane49