#مرفه#پوچ_گرایی#شریعتی مرفه کیست؟
طبقه مرفه طبقه مردمی است که بخورند اما کار نمی کنند.
می خورند از دسترنج دیگران.
یعنی مصرف می کنند بی آنکه رنج و کار و سختی و محرومیت و مشکلات کار و تولید و شرایط ناهنجار کار که واقعیت دارد را بشناسد و لمس کند....
در نظام اجتماعی طبقاتی قانون به او حق میدهد.
حق خوردن را
نه کار، نه شایستگی، و نه حتی نیاز.
آدم مرفه زندگیش آرام است همه چیز برایش تضمین شده.
هرچه می خواهد برایش فراهم و به هیچ کمبود مادی و به هیچ دغدغه گم کردنی و وسوسه یافتنی و رنج احتیاجی و ترس و دلهره به دست نیاوردنی و محتاج ماندنی، روحش آشفته نمی شود.
لاجرم احساس آرامش میکند.
نه کار می کند که در اندیشه نتیجه باشد
نه مسئولیت دارد که گرفتار انجام مسئولیتش باشد.
نه ناچار است تلاش کند که در دغدغه موفقیت یا شکست باشد،
نه رنج میبرد تا در پی فرار از رنج باشد،
نه گرفتاری دارد تا در جستجوی رهایی بدود،
نه ناکام است تا در تلاش کامی بکوشد.
نه گرسنه است تا به نان فکر کند
نه کمبود دارد و محرومیت تا هدفی داشته باشد و تعهد و اشتغال ذهنی ای تا اوقاتش بدان پر شود.
از همه اینها فارغ است.
انسانی که هرچه بخواهد برایش فراهم است از اینکه نمی داند باید چه بخواهد رنج میبرد.
انسانی که در زندگی درگیری ندارد،
تلاش و مبارزه و کمبود ندارد،
امید ندارد،
هدف ندارد،
و در نتیجه معنی ندارد،
زندگیش جهت ندارد،
وجودش تعهد ندارد،
ماندنش و بودنش بهانه ندارد،
جهان نیز برایش مفهوم ندارد.
طبیعتا به بیهوده گی میرسد.
به پوچی معتقد میشود.
همه چیز را،
انسان را،
و جهان را،
عبث می بیند.
دکتر علی
#شریعتی کتاب نیایش، صفحه 23 و 24
@apmkadeh