مصاحبه با اقتصادنیوز در رابطه با موانع
دوچرخه سواری در شهر تهران (بخش چهارم) :
6⃣ قسمت ششم : این مصاحبه بهمن ماه 98 انجام شده است؛ بعدا اصلاحاتی در اجرای کار صورت گرفت اما ناقص؛ آیا نمیشود قبل از اجرای یک کمپین، مشورت کرد؟
سوالاتم از برگزار کنندگان کمپین
#نوچرخه ، به عنوان یک
#فعال_اجتماعی:
به چند روستا قرار است
دوچرخه داده شود؟
و هر روستا چند کودک دارد؟ رفتن یک یا پنج
دوچرخه در روستایی که بیست تا سی کودک دارد، چه بلایی بر سر بقیه خواهد آورد؟ مسلما توان یک کمپین کم است و نمی توان توقع داشت به تمام بچه های یک روستا
دوچرخه بدهد.
و از آن گذشته فاصله بین روستاها کم است و این کمپین مگر چند روستای کنار هم را پوشش می دهد؟
چطور ممکن است حاضر باشیم به تعداد محدودی کودک آن هم در منطقه ای به قول خودشان
#محروم ،
دوچرخه بدهیم و فکری برای بقیه بچه ها نکنیم؟
آیا به این فکر کرده اند که اختصاص
#دوچرخه به یک یا چند
#کودک و داشتن حس مالکیت آنها، باعث می شود
دوچرخه شان را نهایتا چند مرتبه به کودک همسایه قرض بدهند و بعد همواره او باید نظاره گر ماجرا باشد؟
و تکلیف کودکی که والدین او در فقر به سر می برند، و توان خرید
دوچرخه را برای کودک شان ندارند چه می شود ؟
نمونه خوبی از این اقدام در
#سیستان_و_بلوچستان انجام شده است.
من حتی این نمونه را به برگزارکنندگان کمپین معرفی کردم اما پاسخی نگرفتم.
در این مورد شخصی در سیستان و بلوچستان یک
#کیوسک دوچرخه در روستا درست کرده و به این صورت میشود از بابتِ عدمِ تبغیض میان بچه ها آسوده خاطر بود.
متاسفانه با شروع تحویل
دوچرخه ها، تمام ترس هایم به واقعیت تبدیل شد.
در فیلمی که در اینستاگرام از تحویل
دوچرخه ها در روستا دیدم، آه از نهادم بلند شد وقتی
#دختران یا بچه های کوچک روستا با حسرت به عده محدودی که
دوچرخه ها را تحویل می گرفتند نگاه می کردند.
باید از برگذار کنندگان کمپین پرسید چطور بدون مطالعه اجتماعی و با بدترین روش، کار خیری می کنند که شاید شرش بیشتر باشد؟ بعد از مدتی دیدم که به اعتراض ها توجه کرده و به دخترها هم
دوچرخه داده اند. اما مشکل به این سادگی حل نمی شود و این طرح مسئله زیاد دارد.
بهتر نیست قبل از همه ی این کارها دورهمی هایی توسط فعالین ترتیب داده شده و از
#خرد_جمعی برای کار بهره ببریم و به کارهای هیجانی، نمایشی و پر از آسیب پایان دهیم؟
از آن گذشته، به اعتقاد من، کسی که بخواهد کار خیری کند، نیاز به این همه سر و صدا ندارد، و نمایش و نشان دادن خودش اینقدر مهم نیست؛
بسیاری گروه های جهادی و افرادی هستند که هیچ کس آنها را نمی شناسد و سالهاست در خفا کارهای ارزشمند زیادی صورت داده اند؛ و خلاصه اینکه درد در این حوزه بسیار است؛
و کارهای خیر گاهی با بی فکری، پتانسیل های خوب شان را حرام می کنند.
ادامه دارد ...
https://b2n.ir/214243@EarthHour