زن و جامعه (زن کارگر)

📕کتاب

کار خانگی، ظریف‌ترین خشونت سرمایه‌داری


تشخیص این نکته مهم است که وقتی از کار خانگی می‌گوییم، درخصوص شغلی مشابه مشاغل دیگر صحبت نمی‌کنیم، بلکه صحبت از بزرگ‌ترین دست‌کاری و ظریف‌ترین خشونت سرمایه‌داری علیه همۀ بخش‌های طبقۀ کارگر است. درست است، تحت سلطۀ سرمایه‌داری، همۀ کارگران دست‌کاری می‌شوند و استثمارشدن و مناسباتشان با سرمایه کاملاً رازورانه جلوه داده می‌شود.
مزدْ این تصور را ایجاد می‌کند که معامله عادلانه است، به‌این‌صورت که شما دراِزای کاری که انجام می‌دهید دستمزد دریافت می‌کنید و بنابراین هم شما و هم رئیستان آنچه را طلب داشته‌اید، دریافت کرده‌اید؛ درحالی‌که مزد درواقع به‌جای پرداخت هزینۀ کاری که انجام می‌دهید، تمام کارهای مختلفی را که تبدیل به سود می‌شوند اما مزدی ندارند، پنهان نگه می‌دارد. اما مزد حداقل موجب می‌شود به‌عنوان کارگر به‌رسمیت شناخته شوید و بتوانید حول یا علیه شرایط و مقدار همان مزد و کار چانه‌زنی و مبارزه کنید.
داشتن دستمزد به‌این‌معناست که بخشی از قراردادی اجتماعی هستید و بدون‌ِشک این معنا را دارد که شما کار می‌کنید، نه به‌این‌خاطر که دوست دارید یا در ذات و طبیعتتان است، بلکه کار می‌کنید، زیرا تنها درصورتی‌که کار کنید، اجازه دارید زندگی کنید. با منطق استثمار کاری که انجام می‌دهید اهمیتی ندارد و شما با نوع کارتان تعریف نمی‌شوید؛ مثلاً امروز پستچی هستید، فردا رانندۀ تاکسی. تنها چیزی که اهمیت دارد مقدار کاری است که باید انجام دهید و میزان پولی که می‌توانید دریافت کنید.
مسألۀ کار خانگی متفاوت است، زیرا کار خانگی نه‌تنها به زنان تحمیل شده، بلکه یکی از ویژگی‌های ذاتی بدن و شخصیت زنانه، نیازی درونی و کاری دلخواه زنان جلوه داده شده، با القای این فرض که کار خانگی ریشه در ژرفای شخصیت زنانه دارد. کار خانگی به‌جای‌اینکه به‌عنوان کار به‌رسمیت شناخته شود، به‌شکل ویژگی طبیعی زنان نشان داده شده، زیرا قرار بر این بوده است که مزدی دریافت نکند. سرمایه باید متقاعدمان می‌کرده که کار خانگی فعالیتی طبیعی و ذاتی، اجتناب‌ناپذیر و حتی رضایت‌بخش است که قبول کنیم بدون دستمزد این کار را انجام دهیم.
غیرمزدی‌بودن کار خانگی قدرتمندترین سلاحی است که این باور رایج نادرست را تقویت می‌کند که کار خانگی کار نیست و بدین‌ترتیب مانع مبارزۀ زنان علیه آن می‌شود. اگر هم مشاجره‌ای برسر کار خانگی صورت بگیرد در آشپزخانه و اتاق‌خواب است که فضاهایی خصوصی شده‌اند و همۀ افراد جامعه توافق دارند که باید این جروبحث‌ها را تمسخر کنند و از شمار پیشگامان این مبارزه بکاهند. در چنین وضعیتی ما مشتی هرزۀ غرغرو دیده می‌شویم، نه کارگرانی مبارز.
آیا خانه‌داربودن باز هم طبیعی به‌نظر خواهد رسید، اگر این واقعیت نشان داده شود که حداقل بیست‌سال اجتماعی‌شدن و آموزش همه‌روزه ازسوی مادری که مزدی دریافت نمی‌کند، نیاز است تا زنی برای این نقش آماده و متقاعد شود که داشتن شوهر و فرزند بهترین چیزی است که می‌تواند در زندگی انتظارش را بکشد؟ درهرصورت بازهم به‌ندرت به این نتیجه می‌رسیم. هرقدر هم که خوب آموزش دیده باشیم، زنان بسیاری فردای روز ازدواج خود، وقتی‌ مقابل سینک ظرف‌شویی کثیفی قرار می‌گیرند، حس می‌کنند فریب داده شده‌اند و به آنان خیانت شده است.

بخشی از کتاب انقلاب در نقطۀ صفر
کار خانگی، بازتولید و مبارزۀ فمینیستی
نوشتۀ سیلویا فدریچی
ترجمۀ #سروناز_احمدی
مجموعۀ متون فمینیسم - ۵
سفارش آنلاین از پخش ققنوس و پخش چشمه

نشر افکار NashrAfkar

#نه_خشونت
#کار_خانگی
#خانه_داری

مقاله
@zan_j

جودیت باتلر از ما می‌خواهد که به خشم خود شکل تازه‌ای بدهیم❗️

🔸...آخرین کتاب باتلر «نیروی خشونت‌پرهیزی» نام دارد. این اثر کوچک ادعایی بس بزرگ دارد: از ضرورت‌های این دوران، و احتمالاً هر دورانی، تخیل شکل کاملاً نوینی از همزیستی انسان‌ها در جهان است ــ باتلر این جهان را جهانِ «برابری رادیکال» می‌خواند. در سفر اخیر باتلر به نیویورک با او مصاحبه‌ای انجام دادم.
***
ماشا گسن: استدلالی که شما در این کتاب مطرح می‌کنید نه درباره‌ی خشونت‌پرهیزی به عنوان یک تاکتیک بلکه به عنوان شیوه‌ای کاملاً متفاوت از اندیشیدن دربار‌ه‌ی کیستی ماست.
جودیت باتلر: ما عادت داریم به مسائل مربوط به خشوت و عدم‌خشونت از منظر راه‌بردی و ابزاری بپردازیم. تصور می‌کنم زمانی که به شکلی فردی یا گروهی کنشی انجام می‌دهیم، بین این تصمیم که «خشونت‌پرهیزی بهترین راه برای رسیدن به هدف ماست» و تلاش برای ساختن جهانی عاری از خشونت ــ یا دست‌کم جهانی با خشونتی کمتر، که احتمالاً هدفی عملی‌تر است ــ تفاوت وجود دارد.
من از آن دسته آرمانگرایان سفت و سختی نیستم که می‌گویند «تحت هیچ شرایطی دست به خشونت نخواهم زد.» تلاش من این است که پرسش را به این سمت ببرم که «ما به همراهی یکدیگر چه جهانی می‌خواهیم بسازیم؟» برخی از دوستان چپگرای من باور دارند که تاکتیک‌های خشونت‌آمیز راهی برای ساختن آن جهانی است که به دنبالش هستند. آنها تصور می‌‌کنند زمانی که نتایج دلخواهشان به دست آمد، خشونت ناپدید می‌شود. اما آنها با این کار خشونت بیشتری را در جهان منتشر کرده‌اند.
 
شما کار خود را با انتقادی از فردگرایی «به عنوان مبنای اخلاق و سیاست» آغاز می‌کنید. چرا این نقطه‌ی آغاز را انتخاب کرده‌اید؟
بنا بر تجربه‌ام، قوی‌ترین استدلال‌ها علیه خشونت مبتنی بر این مفهوم است که هنگامی که من نسبت به انسان دیگری خشونت می‌ورزم، به خود نیز خشونت می‌ورزم زیرا زندگی‌ام با زندگی آن فرد دیگر در هم آمیخته است. اغلب افرادی که در سنت فردگرایانه‌ی لیبرال تربیت شده‌اند خود را موجوداتی در نظر می‌گیرند که از سایرین کاملاً مجزا هستند. اگر نقطه‌ی آغاز ما منظر رابطه‌مندی یا بوم‌شاختی باشد، می‌توان این دیدگاه را به چالش کشید..‌👇
 #مهسا_امینی

#زن_زندگی_آزادی
#نه_خشونت_علیه_زنان
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی

@zan_j

مقاله
@zan_j

جودیت باتلر از ما می‌خواهد که به خشم خود شکل تازه‌ای بدهیم❗️

🔸...آخرین کتاب باتلر «نیروی خشونت‌پرهیزی» نام دارد. این اثر کوچک ادعایی بس بزرگ دارد: از ضرورت‌های این دوران، و احتمالاً هر دورانی، تخیل شکل کاملاً نوینی از همزیستی انسان‌ها در جهان است ــ باتلر این جهان را جهانِ «برابری رادیکال» می‌خواند. در سفر اخیر باتلر به نیویورک با او مصاحبه‌ای انجام دادم.
***
ماشا گسن: استدلالی که شما در این کتاب مطرح می‌کنید نه درباره‌ی خشونت‌پرهیزی به عنوان یک تاکتیک بلکه به عنوان شیوه‌ای کاملاً متفاوت از اندیشیدن دربار‌ه‌ی کیستی ماست.
جودیت باتلر: ما عادت داریم به مسائل مربوط به خشوت و عدم‌خشونت از منظر راه‌بردی و ابزاری بپردازیم. تصور می‌کنم زمانی که به شکلی فردی یا گروهی کنشی انجام می‌دهیم، بین این تصمیم که «خشونت‌پرهیزی بهترین راه برای رسیدن به هدف ماست» و تلاش برای ساختن جهانی عاری از خشونت ــ یا دست‌کم جهانی با خشونتی کمتر، که احتمالاً هدفی عملی‌تر است ــ تفاوت وجود دارد.
من از آن دسته آرمانگرایان سفت و سختی نیستم که می‌گویند «تحت هیچ شرایطی دست به خشونت نخواهم زد.» تلاش من این است که پرسش را به این سمت ببرم که «ما به همراهی یکدیگر چه جهانی می‌خواهیم بسازیم؟» برخی از دوستان چپگرای من باور دارند که تاکتیک‌های خشونت‌آمیز راهی برای ساختن آن جهانی است که به دنبالش هستند. آنها تصور می‌‌کنند زمانی که نتایج دلخواهشان به دست آمد، خشونت ناپدید می‌شود. اما آنها با این کار خشونت بیشتری را در جهان منتشر کرده‌اند.
 
شما کار خود را با انتقادی از فردگرایی «به عنوان مبنای اخلاق و سیاست» آغاز می‌کنید. چرا این نقطه‌ی آغاز را انتخاب کرده‌اید؟
بنا بر تجربه‌ام، قوی‌ترین استدلال‌ها علیه خشونت مبتنی بر این مفهوم است که هنگامی که من نسبت به انسان دیگری خشونت می‌ورزم، به خود نیز خشونت می‌ورزم زیرا زندگی‌ام با زندگی آن فرد دیگر در هم آمیخته است. اغلب افرادی که در سنت فردگرایانه‌ی لیبرال تربیت شده‌اند خود را موجوداتی در نظر می‌گیرند که از سایرین کاملاً مجزا هستند. اگر نقطه‌ی آغاز ما منظر رابطه‌مندی یا بوم‌شاختی باشد، می‌توان این دیدگاه را به چالش کشید..‌👇
 #مهسا_امینی

#زن_زندگی_آزادی
#نه_خشونت_علیه_زنان
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی

@zan_j

کاری خلاق از یونیسف برای افزایش آگاهی مردم و ریشه‌کن کردن خشونت علیه کودکان در آرژانتین، اروگویه و پاراگویه، بە صورت تئاتر خیابانی اجرا شده است.
#هنر_آگاهی
#نه_خشونت_علیه_کودکان
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
@zan_j

دعوا، ۷۰ هزار زن ایرانی را راهی پزشکی قانونی کرد، #زنان تهرانی در صدر جدول کتک‌خورده‌ها

🔺بنا بر آمار ارائه‌شده توسط سازمان پزشکی قانونی کشور، در ۴ ماه نخست سال جاری ۲۲۰ هزار و ۹۰۱ مصدوم حاصل نزاع و دعوا در کشور به مراکز پزشکی قانونی مراجعه کردند. این رقم در مقایسه با مدت مشابه سال قبل با آمار مراجعان ۲۰۹ هزار و ۷۶۲ مصدوم، حدود ۵ درصد افزایش داشته است.
🔺بنا بر این گزارش، در ۴ ماه نخست سال جاری از کل مراجعان نزاع، ۱۴۹ هزار و ۸۳۱ نفر مرد و ۷۱ هزار و ۷۰ نفر زن بودند.
🔺بر اساس این آمار، به ترتیب استان‌های تهران با ۳۳ هزار و ۱۶۴، خراسان رضوی با ۲۰ هزار ۲۶۶ و آذربایجان شرقی با ۱۵ هزار ۴۱۸ مورد، بیشترین مراجعات در پی نزاع به پزشکی قانونی را در ۴ ماه ابتدای سال جاری داشته‌اند.

در برابر #خشونت_خانگی سکوت نکنیم
#نه_خشونت_علیه_زنان
@zan_j

از آرشیو
کلمات صدمه می‌زنند!
متلک‌های جنسیتی دردناک‌ند!
خشونت جاری در فضای مجازی، واقعی‌ست...
#نه_خشونت_حقیقی_مجازی
#فمینیسم
@zan_j

کاری خلاق از یونیسف برای افزایش آگاهی مردم و ریشه‌کن کردن خشونت علیه کودکان در آرژانتین، اروگویه و پاراگویه، بە صورت تئاتر خیابانی اجرا شده است.
#هنر_آگاهی
#نه_خشونت_علیه_کودکان
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
@zan_j

‏ترانه

#بترس_از_من
صدای : گل آذین
#نه_خشونت_علیه_زنان
#آزارجنسی
#سکوت_نکنیم
#جنبش_زنان

@zan_j

از آرشیو
کلمات صدمه می‌زنند!
متلک‌های جنسیتی دردناک‌ند!
خشونت جاری در فضای مجازی، واقعی‌ست...
#نه_خشونت_حقیقی_مجازی
#فمینیسم
@zan_j

حومه پاریس به دنبال برخوردهای خشونت آمیز پلیس در روزهای اخیر، شاهد شورش هایی محدود و پراکنده در ایام قرنطینه بوده است که با شدت زیاد سرکوب شده اند.

بسیاری از فعالین مدنی و سیاسی این روزها در اعتراض به برخوردهای تبعیض آمیز و پرخشونت پلیس فرانسه با ساکنین حومه پاریس(Banlieue) و به نشانه همبستگی با این قربانیان دست به دیوارنوشته و پارچه نویسی زده اند.

نوشته روی عکس: «همبستگی با حومه هایمان»

#نه_خشونت_پلیسی
#نه_به_راسیسم_دولتی

https://t.center/Gilesjaunes
از :جنبش جلیقه زردها
@zan_j

از آرشیو
کلمات صدمه می‌زنند!
متلک‌های جنسیتی دردناک‌ند!
خشونت جاری در فضای مجازی، واقعی‌ست...
#نه_خشونت_حقیقی_مجازی
#فمینیسم
@zan_j