در پاییز سال ۱۲۸۷ حدود ۱۵۰ نفر از کارگران تبریز دست به اعتصاب زدند.رهبران جنبش کارگری تبریز حتا با«کارل کائوتسکی»و سایر رهبران جنبش سوسیال‌دموکراسی اروپا تماس گرفتند و در باره چگونگی سازمان‌دهی جنبش کارگری راهنمایی خواستند. کائوتسکی به آن‌ها توصیه کرده بود که به خاطر شرایط رشد اقتصادی کشور، هنوز پرولتاریای معاصر صنعتی در ایران به وجود نیامده و سوسیالیست‌ها باید در مبارزه دموکراتیک عمومی توده‌ها شرکت کنند. نکته جالب این‌که در پاسخ به رهبران جنبش کارگری اروپا، یکی از مبارزان تبریز به نام «واسو» در تاریخ ۱۹ نوامبر سال ۱۹۰۸ (آبان سال ۱۲۸۷)نامه‌ای به «پلخانف»، سوسیالیست روسی نوشت و در صحت نظریه‌ی کائوتسکی تردید کرد. وی ضمن تایید عدم وجود صنایع ماشینی مدرن و کارگران صنعتی همانند اروپا در ایران، نظرات خود را این‌گونه ابراز داشت: «لیکن در ایران پرولتاریا، یعنی اشخاصی که فاقد ابزار کار بوده و نیروی کار و دانش خود را به کارفرمایان می‌فروشند، وجود دارد. در این صورت آیا سوسیال دموکرات‌ها حق دارند از متشکل کردن کارگران و مبارزه در راه دستمزد آنان، خودداری ورزند؟!»/منبع:اسناد تاریخی جنبش کارگری ایران #تبریز
