. هر صبحی که آفتاب صورتش را به پنجره‌ی اتاقم می‌چسباند و لبختد می‌زند که باز شانس در آغوش کشیدنم را داری، جانم لبریز از سپاس می‌شود و شعف؛ که خدا را شکر امروز هم زنده‌ام... تا کی؟ نمی‌دانم! تا هر ساعتی که نفس جاریست، مهربان باش و دوست بدار و لحظه‌ها را دریاب و چیزی به جهان ببخش. بخشِ بزرگی از جهانِ درونم چنان به وجد می‌آید که تماما آغوش می‌شود و لبخند و صبح را چنان می‌فشارد در خود که مپرس. امروز روزِ من است؛ روزِ تو . امروز روزِ ماست و روزِ خبرهای خوب، تجربه‌های خوش، خاطره‌های شاد. امروز به تمام شاخه‌های منتظر سلام کنیم. در مواجهه با هر نگاهی لبخند بزنیم و باور کنیم که نیکی رونده است و دوستی زندگی‌بخش. سخاوتمند باشیم در مهرورزیدن. صبح به خیر و نور و شادی! #مریم_موسوی @maryammoosavism