🔥 ترامپ، احمدی‌نژاد و رئیسی، جاعلان رؤیای مردمان سرزمین خویش‌اند
ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا شد
مردی که هر چه کرد و گفت و هر رسوائی که به بار آورد، ذره‌ای از محبوبیتش نکاست.
تَفنُنی به سیاست آمد و حالا جِدی‌جِدی برای مرتبه دوم در بلندترین کاخ قدرت دنیا نشسته است
خرج انتخابات را خودش و ماسک و شرکایش دادند. با بزرگان حزبش در افتاد و هر چه پیش‌کسوت سیاسی بود را به گلوله طعن و توهین بست و هیچ ادبی نگاه نداشت که ثابت کند دولت مرد به ز ادب اوست
بیش از ٧٠ میلیون آمریکائی شامل زنان به او رأی دادند با اینکه می‌دانستند زن‌باره است و حرمتی برای نسوان قائل نیست و رقیبش از حزب دمکرات یک بانوی فرهیخته است
عجیب اینکه با تمام دعوای که در گذشته از جمله حمله به کنگره راه انداخت و هیچ‌گاه از توهین و افتراء و عقایدِ ضد مهاجران و مسلمان‌ستیزش عقب‌نشینی نکرد. باز هم مورد اقبال عمومی قرار گرفت، شاید الهه لذت و خوشباشی در ترامپ حلول کرده و در یک دگردیسی اخلاقی، بیشترین آمریکائی‌ها را مَفتون خود کرده است
رؤیای آمریکائی یعنی ثروت و هر چه بیشتر ثروت، حالا مصداقی یافته به نام ترامپ و از آنجا که گداهای شهر، نشانی قصر ثروتمندان را خوب می‌دانند، ترامپ حتی در میان افتادگان و فرودستان آمریکائی طرفدار بسیار دارد
برای خیلی از آمریکائی‌ها خنده و رقص ترامپ خلاصه همه خوبی‌هاست. او کسی است که تا اینجای عُمر به هرچه می‌خواسته رسیده است. خانواده‌اش عروسک‌های باربی زنده‌اند و حرف‌هایش به‌راحتی در مِعده عوام هضم می‌شود
همان‌قدر از سیاست و دنیا می‌داند که بیشتر آمریکائی‌ها می‌دانند و همین ندانستن، قرابت می‌آورد. دکترینش سرشار از تضاد است و سَرجمع مَواهب نظریه‌های متضاد. بیخیال همه آشوب‌های عالم از حقوق بشرش گرفته تا جنگ سیاه خاورمیانه و محیط زیست، البته گوش مالی دادن چین را فراموش نکنید
ترامپ آرزوی برباد رفته میلیون‌ها آمریکائی است، یکی که هر چه بخواهد می‌خرد و به «مقامْ چند» رسیده است یعنی به هر که می‌رسد می‌گوید چند می‌ارزی؟ و می‌تواند جیرینگی چِکَش را بکشد
ترامپ در فرافکنی مشکلات هم ید طولائی دارد و این پرتاب مشکلات به گردن دیگران با ذکر نام را عوام تحسین می‌کنند
اگر درهای آمریکا بسته شود، مکزیکی‌ها به دور ریخته شوند و مسلمانان این مو سیاهان دردسر ساز سرکوب شوند، مشکلات آمریکا یک شبه حل خواهد شد. اصلاً ترامپ آدم یک شبه است، برنامه ندارد اما وعده بسیار.
دیر رسیده و زود می‌خواهد برود. مثل یک فیلم پورن سرشار از کشاکش و سر و صداست و ببینده را میخ‌کوب می‌کند، بی‌هیچ قصه‌ای و بی‌نتیجه، همین است که هست و بدین سبب بیش از ٧٠ میلیون آمریکائی اُسکار ریاست‌جمهوری را تقدیمش کردند.
در سالهای گذشته دولت فرهیخته اوباما از گفت‌و‌گو، فرهنگ ساخته بود و در مجموع دولت آمریکا در حوادثِ واقعه، قابل پیش‌بینی بود. این پیش‌بینی‌پذیری و شناخت جهانی از مرام اوباما، لنگر سُکنایی بود که حداقل وضعیت را از این بدتر نمی‌کرد.
اما حالا ترامپ مثل جکی چان در فیلم میمون مست، کاملاً غیرمترقبه است. یکی از دلایل رأی آوردنش هم همین سوار بر حس کنجکاوی و تازه‌یابی بشری شدن است، ممکن است به سمت روسیه بچرخد و در داد و ستدی چنان معامله‌ای کند که خاورمیانه را بدهد و به جایش بازار بگیرد.
ما ایرانی‌ها که مارگزیده هستیم و معجزه هزاره سوم و سید محرومان دیده، بهتر میدانیم در فرو ریختگی فرهنگی اجتماعی، احتمالش زیاد است که حتی اگر کسی مثل بابک زنجانی هم برای ریاست‌جمهوری تایید صلاحیت شود، به راحتی هر کاندیدائی را شکست دهد، کافی است روایتی قوی و راه‌حل‌هایی ساده داشته باشد و رقیبی نچسب و ترسناک! چنانچه بارها از ترس مارغاشیه به عقرب جرّاره پناه بردیم
ترامپ، احمدی‌نژاد و رئیسی و بسیاری دیگر، در یک نکته اشتراک روش دارند. آنان جاعلان رؤیای مردمان سرزمین خویش‌اند.
مردمانی که چون اشباح مسخ‌شده از رؤیاهای خویش، پای صندوق رأی می‌روند و سرنوشت خود و یک ملت را دگرگون می‌کنند. مردمی که از وضعیت موجود ناخرسند و خشمگین‌اند و دل‌بسته راه‌حل‌های ساده و یک‌شبه.
در سیاست آمریکا چیزی در حال شُدن است؛ شاید آمریکا دیگر آن کشور بدون تاریخ نباشد که رؤیایش را از تاریخِ مردم دیگر وام می‌گرفت. اینک آمریکا در تاریخ، صاحب قدمتی هرچند کوتاه شده است، و ترامپ نمادِ نوعی از ملی‌گرائی است، نمادِ رؤیائی که بناست کشورش را از تاریخ مهاجران خود جدا سازد و شاید از این‌رو بسیاری در جهان دیدگاه‌های او را به فاشیسم نزدیک دانسته‌اند. نگران نباشید، ترامپ را جدی نگیرید.
ترامپ نشانه بی‌آرمانی و بی‌فرهنگی انسان معاصر ماست، توده‌های بی‌چشم که زندگی را دنبال استیک خوک، بو می‌کشند
* برگرفته از نوشته آقای عباس مجنونی
@SCMEDIA
