معرفی برترین
#رقصندگانو
#طراحان_رقص جهان.
#تريشا_براون یکی از بنیانگذاران دنس
#پست_مدرننیمی پژوهشگر و ابداع کنندهای زیرک و نیمی هنرمند و خالق. تریشا براون یکی از بزرگترین بنیانگذاران دنس
#پست_مدرن، دارای مجموعهای متمایز از آثار مختلف در حوزۀ هنر جدید است. تریشا براون، متولد واشنگتن به سال 1936، در کودکی به کلاسهای باله رفت و همزمان با برادر بزرگترش در برادوی روی صحنه میرفت.
او برای یادگیری دنس
مدرن به کالیفرنیا رفت، سپس وارد مدرسۀ تابستانی
#آنا_هالپرین شد. در سال 1961 به دنبال مسیرهایی جدید به نیویورک نقل مکان کرد.
در آنجا، به کلاس
#رابرت_دان، موسیقیدانی از استودیوی دنس
#مرس_کانینگهام ملحق شد که علاقهمند به استفاده از ایدههای موسیقی
#جان_کیج (شریک و همکار کانینگهام) در دنس بود. در ژوئیه 1962، در کلیسای جودسون در نیویورک،براون و سایر دانشجویان، اجرایی آزاد را معرفی کردند.
در سال 1970، براون به عنوان یک عضو بنیانگذار، همراه با تعدادی دیگر از هنرمندان جودسون، کمپانی دنس اتحاد بزرگ را ایجاد کردند (که تا سال 1976 ادامه داشت)؛ همان سال، او شرکت دنس خودش را تاسیس کرد. اگرچه در ابتدا او رویدادهایی را در فضاهای غیر تئاتری به وجود آورد اما شروع به خلق آثاری برای صحنۀ تئاتر کرد.
براون، مانند سایر دانشجویان جودسون، در حرکت به سمت تئاتر اصیلتر، ایدههای تجربی و ضد تئاتری را روی صحنه برد.
براون گاهی برای شرکتهای دیگر کار می کرد، از قبیل لیون اپرا و پاریس اپرا باله. از سال 1998 او چندین اپرا و دنس اجرا کرد .
کار براون را میتوان به دوره های مختلف تقسیم کرد و آنچه که از یک قطعۀ براون انتظار میرود بستگی به دورهای دارد که او درآن به سر میبرد. در ابتدا، او دنس را به ملزوماتش تقسیم کرد؛ داستان، موسیقی، احساسات، تکنیک ها و موقعیت؛ در نتیجه اولین قطعات او به نظر بسیاری چیزی جز دنس بود. آنها به سادگی با فضا یا حتی گرانش بازی میکردند؛ برای مثال با استفاده از دهنههای مخصوصی که به دنسرها کمک میکرد تا روی دیوارها راه بروند.
بدون طرح داستانی و موسیقی، او نیاز به پیدا کردن ساختارهای دیگر داشت. یک راه، ایجاد قاعدۀ بازی بود.
قاعده این بود که هر دنسر بتواند فقط بین ردیفها حرکت کند در صورتی که دنسرهای جلوتر پایینتر از ردیف عقبیها باشند. مکانیسم ساده بود، اما الگوهای تولید شده، پیچیده بودند. تماشای این الگوها از نزدیک میتواند واقعاً تاثیرگذار باشد.
در اواخر دهه 80 براون با قطعاتی مانند نیوارک ، به چرخهای که خود آن را «دایرۀ شجاعت» می نامد، وارد شد. به دلیل اینکه این دوره، فشار بسیار زیادی بر دیگر دنسرها وارد میکرد، تریشا براون به ژستهای مینیمالیستی تری رو آورد. پس از آن براون شروع به رقصیدن با موسیقی کرد: اول با باخ، و دوازده تن رز و پس از آن در اپرا، به عنوان مثال اورفیو مونته وردی (1988). او با جاز
مدرن نیز رقصیده است.
@SazoChakameoKetab☘️🌿🌿☘️🌿🍂☘️🌿🍂☘️🌿🍂#تریشا_براون#رقصنده_معاصر و
#طراح_رقص