#محمد_تقی_بهار ،
#ملقب به
#ملک_الشعرا و
#متخلص به
#بهار ، شاعر، ادیب، نویسنده، روزنامهنگار، تاریخنگار و سیاستمدار معاصر ایرانی بود.
محمدتقی بهار در ۱۶ آبان ۱۲۶۵ هجری شمسی برابر با ۱۳۰۵ قمری در مشهد زاده شد. پدرش
#میرزا_محمد_کاظم_صبوری ،
#ملک_الشعرای #آستان_قدس_رضوی در زمان
#ناصر_الدین_شاه بود؛ مقامی که پس از درگذشت پدر، به فرمان
#مظفر_الدین_شاه ، به بهار رسید. خاندان پدری بهار خود را از نسل
#میرزا_احمد_کاشانی (درگذشتهٔ ۱۲۲۹)،
#قصیده_سرای سرشناس
#عهد_فتحعلی_شاه میدانند و به همین جهت پدر بهار تخلص صبوری را برگزید. مادرش از یک خانوادهٔ
#گرجی ، که در دورهٔ
#عباس_میرزا به ایران آمده بودند، بود. مادرش نیز مانند پدر اهل سواد و شعر و دانش بود. میگوید که پدرش ترجمههای
#الکساندر_دوما را که تازه منتشر شده بود به خانه میآورد و با صدای بلند برای افراد خانواده میخواند و چون خسته میشد، مادرش خواندن را ادامه میداد.
شعر زیبا و بیاد ماندنی ای خوشا بیگانه ای بازگو کننده ذوق زیبای شاعرانه استاد را در غزلسرایی بیان میدارد.
ای خوشا بیگانه ای
ا****************
در طواف شمع میگفت این سخن پروانه ای
سوختم زبن آشنایان ای خـــوشا بیگانه ای
بلبل از شوق گل و پروانه از سودای شمع
هر یکی سوزد به نوعی در غم جانانه ای
گر اسیـــرخط و خالی شد دلم، عیبم مکن
مرغ جایی میـرود کانجاست آب و دانه ای
تا نفرمایی که بی پروا نِه ای در راه عشق
شمع وش پیش تو سوزم گر دهی پروانه ای
پادشه را غرفه آبادان و دل خرم، چه باک
گر گـــدایی جان دهد درگوشهٔ ویرانه ای
کی غم بنیاد ویران دارد آن کش خانه نیست
رو خبر گیــــر این معانی را ز صاحبخانه ای
عاقلانش باز زنجیـــری دگــر بر پا نهند
روزی ار زنجیر از هم بگسلد دیوانه ای
این جنون تنها نه مجنون را مسلّم شد "بهار"
باش کـــز ما هم فتد اندر جهـــان افسانه ای
.بادرود بر اقای پرورش گرامی
منبع ویکی پدیا
و با سپاس از توجه شما سروران
@sazochakameoketab🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂