وقتِ آن شد که به زنجیرِ تو دیوانه شویم
بند را برگسلیم از همه بیگانه شویم
جان سپاریم دگر، ننگِ چنین جان نکشیم
خانه سوزیم و چو آتش سوی میخانه شویم
تا نجوشیم از این خّنبِ جهان برناییم
کی حریفِ لبِ آن ساغر و پیمانه شویم
سخنِ راست، تو از مردمِ دیوانه شنو
تا نمیریم مپندار که مردانه شویم
در سرِ زلفِ سعادت که شکن در شکن است
واجب آید که نگونتر ز سرِ شانه شویم
بال و پر باز گشاییم به بستان چو درخت
گر درین راهِ فنا ریخته چون دانه شویم
گرچه سنگ ایم، پیِ مهرِ تو چون موم شویم
گر چه شمع ایم، پیِ نورِ تو پروانه شویم
گر چه شاه ایم، برای تو چو رخ راست رویم
تا بر این نطع، ز فرزینِ تو فرزانه شویم
در رخِ آینه ی عشق ز خود دم نزنیم
محرمِ گنجِ تو گردیم، چو پروانه شویم
ما چو افسانه ی دل، بیسر و بیپایان ایم
تا مقیمِ دل عشّاق چو افسانه شویم
گر مریدی کند او، ما به مرادی برسیم
ور کلیدی کند او، ما همه دندانه شویم
مصطفی در دلِ ما گر ره و مسند نکند
شاید ار ناله کنیم اّستّنِ حنّانه شویم
نی خمش کن که خموشانه بباید دادن
پاسبان را چو به شب ما سوی کاشانه شویم
#مولانا#غزلیات_شمس_تبریزی@sazochakameoketab🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂