چهل ونهمین سالگشت خموشی عاشقی آزاده و آزاده ای عاشق
#رهی_معیری .
#محمد_حسن (بیوک)
#معیری فرزند
#محمد_حسین_خان_مؤید_خلوت و نوهٔ
#دوستعلی_خان_نظام_الدوله در دهم اردیبهشت ۱۲۸۸ خورشیدی در
تهران، گلشن چشم به جهان گشود. پدرش قبل از تولد رهی درگذشته بود. رهی معیری تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در
تهران به پایان برد؛ آنگاه وارد خدمت دولتی شد و در مشاغلی چند خدمت کرد. از سال ۱۳۲۲ به
#ریاست_کل #انتشارات_و_تبلیغات #وزارت_پیشه_و_هنر ( بعداً
#وزارت_صنایع ) منصوب گردید. پس از بازنشستگی در
#کتاب_خانه_سلطنتی اشتغال داشت.
#رهی از اوان کودکی به
#شعر و
#موسیقی و
#نقاشی دلبستگی فراوان داشت و در این هنرها بهرهای بسزا یافت. هفده سال بیش نداشت که
#اولین_رباعی خود را سرود:
کاش امشبم آن شمع طرب میآمد وین روز مفارقت به شب میآمد
آن لب که چو جان ماست دور از لب ماست ای کاش که جانِ ما به لب میآمد
در آغاز شاعری، در
#انجمن_ادبی_حکیم_نظامی که به ریاست
#وحید_دستگردی تشکیل میشد شرکت جست و از اعضای مؤثر و فعال آن بود و نیز در
#انجمن_ادبی_فرهنگستان از اعضای مؤسس و برجسته آن به شمار میرفت. وی همچنین در
#انجمن_موسیقی_ایران عضویت داشت. اشعار رهی در بیشتر روزنامهها و مجلات ادبی نشر یافت و آثار سیاسی، فکاهی و انتقادی او در
#روزنامه #بابا_شمل و
#مجله_تهران_مصور چاپ میشد. در شعرهای فکاهی و انتقادی از
#نام_مستعار #زاغچه ،
#شاه_پریون ،
#گوشه_گیر و
#حق_گو استفاده میکرد.
ملاقات با
#مریم_فیروزنخستین ملاقات مریم فیروز و رهی معیری در یکی از روزهای اردیبهشت، در یک مهمانی در خانهٔ
#مصطفی_فاتح صورت میگیرد؛ و همین ملاقات است که پایهٔ یکی از شورانگیزترین و عجیبترین حکایتهای عاشقانه معاصر قرار میگیرد. از آن به بعد، شورانگیزترین ترانهها و غزلیات رهی معیری، که به گفتهٔ برخی، از بهترین آثار ادبیات کلاسیک معاصر به شمار میرود، مایه از این عشق میگیرد... مریم فیروز را نمیتوان با هیچیک از
زنان معاصر سنجید. او را بدون تردید میتوان یکی از شاخصترین
زنان دوران خود به شمار آورد. دختری از یک خانوادهٔ پرنفوذ و ثروتمند،... به هر رو ارتباط عاشقانهٔ مریم و رهی ادامه پیدا میکند... رهی معیری در کنار مریم، همچنان از برکت عشق شورانگیز میبالد؛ و به تشویق او با نامهای مستعار، به نوشتن مطالب انتفادی در روزنامهها میپردازد. مریم فیروز، منبع ذوق شاعرانهٔ اوست... از سوی دیگر، مریم فیروز اندکاندک در
#محافل_چپ #زنان_تهران ، شهرتی دست و پا کرده، سرانجام در انتخاب میان شوریدگی دل و سر پرشور، دومی را انتخاب کرد و بهرغم عشقی که هرگز فروکش نکرد، پای در راهی گذاشت که جز سختی و دربهدری و آوارگی و زندان و شکنجه، از آن ثمری نبرد.
و سرانجام,
محمدحسن «بیوک» معیری که (زادهٔ ۱۰ اردیبهشت ۱۲۸۸ در
تهران – درگذشتهٔ ۲۴ آبان ۱۳۴۷ در
تهران) با تخلص رهی از غزلسرایان معاصر ایران و از ترانهسرایان و تصنیفسرایان بهنام است. از ترانههای سروده شده توسط وی میتوان
#شد_خزان ،
#شب_جدایی ،
#کاروان و
#مرغ_حق را نام برد. اشعار او زیر تأثیر
#سعدی (که بیشترین تأثیر را در او گذاشته است)،
#حافظ ،
#نظامی ،
#صائب و
#مولوی است.
یادش جاودان باد.
منبع ویکی پدیا
عکس , گوگل
@SazoChakameoKetab🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂