در سال ۵۱۸ ق.م بود که #داریوش_بزرگ رهسپار #مصر گردید تا به اوضاع این #ساتراپی سرو سامانی بدهد. مصر بعد از فوت #کمبوجیه و حوادث #بردیای_دروغین ،خودسر شده بود و #شهربان آن گوش به فرمانهای شاهانه نمی داد. هنگامیکه داریوش از وادی #تومیلات می گذشت، چشمش به #کانالی افتاد که توسط #فراعنه_ی_مصر حفر شده بود. این کانال نیمه تمام رها شده و با شن و ماسه، پر گردیده بود. پس از پرس و جو داریوش متوجه ی اهمیت و ارزش این کانال گردید. هدف وی ایجاد یک #راه_دریایی#ارزانتر و #سرر_است_تر از #مصر به #خلیج_پارس در جهت #تجارت_دریایی و احتمالا #ناوگان_دریایی و #انتقال_سریع#نیرو_های_نظامی بود. بلافاصله داریوش #دستور#بازسازی و #ادامه ی #حفر_کانال را صادر نمود. قسمتی از کانال که حفر شده بود و با ماسه و شن،پر شده بود ،تخلیه گردید و #مهندسین#نقشه_بردار طرحی را برای ادامه ی حفر کانال آغاز نمودند. کانالی که داریوش موفق به اتمام آن گردید ،حدود ۱۵۰ پا ،پهنا و ژرفایی به اندازه ی عبور #کشتی_های_بازرگانی داشت. #کشتی_های_باستان می توانستند در عرض #چهار_روز این کانال را در نوردند. در ساحل این کانال و در فواصل معینی، پنج #ستون از جنس #سنگ_گرانیت سرخ رنگ بر پا گشت تا از این طرح عظیم و مهندسی شگفت آور #پارسیان ، تمامی رهگذران آگاهی یابند. داریوش در این سنگ نبشته می گوید: «من #پارسی_ام ، از #پارس ، مصر را گرفتم. من فرمان کندن این جوی را دادم ، از رودی به نام #پیراوه (نیل) که در مصر روان است ، به دریایی که از پارس آید. سپس این جوی کنده شد چنان که فرمان دادم، و ناوها آیند از مصر از میان این جوی به پارس، چنان که مرا کام بود» بهترین نامی که امروز به حق و از روی انصاف، باید به کانال سوئز داده شود، #کانال_داریوش است که امیدوارم روزی این امر محقق گردد. _____________________________________ گردآوری و نگارش: علی آریایی بن مایه : #تاریخ_شاهنشاهی_هخامنشی ، #اومستد ،ص ۲۰۰-۱۹۷