#برای_غزه_ایران#رحیم_قمیشیچند ماه پیش که به دروازه غار رفته و خانههایی را دیده بودم، پنجاه شصت متری و مخروبه، که گاه شش هفت خانوار در همان خانه زندگی میکردند، کودکانشان به مدرسه نمیرفتند، جرم و اعتیاد و فقر مطلقی که بر آنها سایه انداخته بود.
غزه ایران را دیدم.
در قلب پایتخت کشوری ثروتمند.
یکی از اعضای کانالم، چند ماه پیش برایم نوشته بود، قرار شده بود با فروش یکی از کلیههایم، مشکلاتم را حل کنم، نمیدانستم همان هم، نیاز به انجام آزمایشات مفصل و پر هزینه ای دارد بودجهاش نمیرسید. محتاج چند میلیون تومان بود تا آزمایشات را انجام دهد و سپس با فروش کلیهاش همه را یکجا بپردازد.
من همان زمانها
غزه را در
ایران دیدم.
همسایهمان عرقریزان، خسته و پکر، از سربالایی خیابان پیاده بالا میآمد. سلام نیمهای کرد، گفتم چه شده غلامرضا، درهمی؟
گفت ماشینم را بردهام با دست خودم، در پارکینگ توقیف یکهفتهای خواباندهام.
گفتم چرا؟ نفسی عمیق کشید و گفت چرا؟؟ یک بیشرف گزارش داده بیحجابی در ماشینم اتفاق افتاده.
گفتم خوب چرا خودت رفتی؟
که گفت، در پیامک آمده بود اگر خودم مراجعه نکنم آنوقت به محض توقیف، سه هفته خواهد خوابید!!
نگران کلاسهای دخترش، کلاسهای همسرش بود.
باورم نمیشد باز هم شروع کردهاند، که گفت باید میآمدی و میدیدی آنجا چه خبر بود، چه بددهنیها ماموران میکردند، چه اهانتها به انبوه مراجعان میکردند، چه غلغلهای بود!! از وضع بسیار بد پارکینگهایشان.
من ماموران اسرائیلی را در شهر خودم تجسم کردم. که هم اشغال کردهاند، هم به شهروندان بیگناه اهانت میکنند.
من در میانه
غزه بودم!
من از مسلمانهای زیادی بدی دیدهام، از پیروان سایر ادیان هم بسیاری اوقات خوبی. آنقدر فهمیدهام که نباید به صرف اعتقاد کسی طرفدارش شوم، من میدانم اعتقادها، انسانیت نمیآورد.
از تاریخ هزار سال پیش نمیخواهم بپرسم. همین سی و پنج سال پیش که صدام شهرهای
ایران را به خاک و خون میکشید، اسرا را میکشت، چند فلسطینی به کمک ما آمدند؟ چقدرشان صدام را محکوم کردند؟ اصلا چند فلسطینی اظهار تأسف کرد یا
برای ما اشک ریخت؟ خدا کند راست نباشد که میان سربازان و اسرای عراقی کلی فلسطینی بوده، خدا کند دروغ باشد که به مجسمه صدام هنوز در فلسطین ادای احترام میشود!
من خودِ خود
غزهام، تنها، بیدفاع، اشغال شده، فقیر، تحقیر شده، زیر لگدهای کشندۀ پوتین و نعلین...
من دلم
برای انسانیتی که زیر پا گذارده میشود میسوزد، دلم
برای کودکان بیگناه میسوزد، دلم
برای همه آسیبدیدگان از جنگ و تجاوز میسوزد، از طراحان عملیاتهایی که نمیدانند به جز کشتن هدف دیگری هم دارند؟ از آنها که هر شکستی را به پیروزی تفسیر میکنند، از آنها که
برای کشته شدن همکیشان خود آه و ناله میکنند اما از کشته شدن هموطنان خود ککشان هم نمیگزد، نفرت دارم.
آنها که پیروزی را در خرابی میدانند.
آنها که کشتهشدگان را عدد میبینند.
آنها که غزههای نزدیک را در وطن ندیده
تنها غزههای دور برایشان مهم است
و فقط برای آنها آرزوی پیروزی
و خوشبختی میکنند
آنها هم انسانند؟!!@Sazochakameoketab 🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂