29 ماه آوریل روز جهانی
#رقص است.
بیشتر از ۲۵ سال پیش،
#یونسکو، سازمان علمی و فرهنگی وابسته به سازمان ملل، به تعیین چنین روزی تصمیم گرفت.
کمتر فرهنگی را میتوان یافت که رقص خاص خودش را نداشته نباشد و این هنر و فعالیت شورانگیز آدمی در آن والا و محبوب به شمار نیاید.
تنوع فرهنگی پس از شاخصهای مانند زبان، از جمله در رقصهای متفاوت و رنگارنگ اقوام و ملتها جلوه یافته است.
راه دوری نرویم، رقصهای
#خراسانی و
#لری و
#کردی و
#آذری و
#گیلکی خودمان و تفاوتهای غنابخش آنها نمونههای خوبی در این زمینهاند.
از دیگر سو، تنها با رجوعی به اشعار و متنهای دور و نزدیک میتوان دریافت که رقص از چه اهمیت و کششی در فرهنگ ما برخوردار است. در این متنها توصیفها و ستایشهای متفاوتی میتوان دید از انواع رقصها؛ از سماع و رقصهای مذهبی گرفته تا رقصهای ناشی از شوریدگی و به وجدآمدن غیرآیینی انسانها. اشعار
#مولوی انباشته از توصیف رقص است:
💃دستی به جام باده و دستی به زلف یار
رقصی چنین میانهی میدانم آرزوست
#حافظ کمال انسان را در رسیدن رقصکنان به خورشید میداند:
💃کمتر از ذرهای نهای، پست مشو عشق بورز
تا به خلوتگه خورشید رسی رقصکنان
#سعدی میداند که به میدانآمدنش همانا و هوش از دست دادنش همانا:
💃من رمیدهدل آن به که در سماع نیایم
که گر ز پای درآیم ز در برند به هوشم.
شعر و ادب معاصر هم که پر است از توصیف و بیان رقص در حالتها و تبارزهای گوناگونش و اثرات شورانگیز و معطوف به شادی و رهاییاش. در زندگی عادی جامعه نیز به ویژه در یکی دو سه دهه اخیر، رقص در محافل خانوادگی و خودمانی، و اخیرا در مجالس نیمهعلنی عروسی و شادمانی، به نوعی مقاومت در برابر انسدادها، سختگیریها و اندوهپرستیها بدل شده است.
#رقص جز لاینفک بسیاری از فرهنگها و محملی برای زدودن تنشهای درون، بروز و تزاید شادی و شور و غنابخشیدن به دیدارهاست و به سادگی نمیتوان بر آن بند نهاد و مشمول ممنوعیت تام و تمامش کرد.
@SazoChakameoKetab🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂