من زنی با موهای ماهگونی زیر شالی از زنبق و بنفشه و سوسن
در انتهای کوچه ی بیقراری
چشم انتظار توام ای مولود خردادی
سبز بمان ،مثل درختان ارسباران
تا تنهایی ام را در کوچه های اردیبهشت فراموش کنم
بغل کن
اغوش پهناور تو چون کمرکش سبلان، پرغرور است و مهربان
ای پناهگاه روزهای بارانی من ،بیا
به وقت عشقبازیه اخرین دردانه ی بهار
تا رباعی موهایم را
روی شانه های تو غزل کنم
30اردیبهشت
#مهشید🎼نگاه زنانی که شاعرند را مردانی که سر از شعر درمیاورند میفهمند
#دلنوشته#دکلمه#شعرارتباط با اددمین:
@mah65shidd@sher_declame_mahshid@sazochakameoketab🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂