زن و جامعه (زن کارگر)

موج مهاجرت فقرا از تهران به شهرهای اطراف، حالا به مهاجرت از این شهرها به روستاها رسیده است
 
تغییرات جمعیتی شهر‌های حاشیه تهران

🖍 گزارش:الهه محمدی


زیر تیغ آفتاب، هوای داغ ریخته بود روی سر محمد. روی سر کارگر. کارگر ۴۰ساله که آشغال‌‌ها را دسته‌‌دسته کرده، می‌‌انداخت به آسمان. آن بالا، کارگر کوچک، می‌‌گرفت می‌‌انداخت ته نیسان. آنجا که پر بود از بطری پلاستیکی، ضایعات آهنی و شیشه‌‌ای؛ روی «ضایعات روزی‌‌رسان».
دست و دل به درس نمی‌‌رفته که سیکل نگرفته، زده بوده به کارگری؛ از خیاطی تا نقاشی و کارگری انبار. حالا هم که یک‌‌سال است از تهران آمده خیرآباد نسیم‌‌شهر، خانه ۵۰متری اجاره کرده، خورشید که می‌‌زند بیرون، در دشت که تا چشم کار می‌‌کند، آشغال است، عرق گداخته بر پیشانی را می‌‌اندازد روی یقه که «بی‌‌بی‌‌ دیگر جانی ندارد»، «علی تازه پنج‌‌ساله است» و «مهناز هنوز امید دارد».
شب‌‌های بهار و زمستان، زیربار ابر و باران‌‌های تند، محمد، رضا و علیرضا آنقدر بار نیسان می‌‌کنند و می‌‌برند می‌‌دهند دست صاحب‌‌کار و دوباره برمی‌‌گردند به «دشت آشغال»، که شب و‌‌ روزشان شده آه عبث و نفس‌‌سوخته «برای دو‌‌قران پول». هر یک‌‌دسته ضایعات که پرت می‌‌شود بالا، انگار نفس زنگارگرفته محمد از میان تارهای صوتی زنگ‌‌زده، راه پیدا می‌‌کند. هر پرتاب یک‌‌صدا؛ «بگیر»، «آخ»، «بجنب».
تهران به محمد و بقیه دیگر نان نمی‌‌رساند؛ خرج بالا بود و کرایه‌‌ها چندبرابر. همین محمد را مثل خیلی دیگر از مستاجران و کارگران ساکن تهران به حوالی تهران کوچاند؛ مثل نسیم‌‌شهر، خیرآباد نسیم‌‌شهر که برای محمد چندان خیری نداشت: «آنجا هم کارگری بود، اینجا هم همان. دیگر کرایه رفت‌‌وآمد نداشتم؛ بار زدم زیربغل، آمدم اینجا. اما کارگر که پیشرفت نمی‌‌کند، روز امید ندارد، چشم‌‌به‌‌راه نیست. ما روزی می‌‌گیریم که نصفه‌‌شب با بدن بوکرده، بخوابیم که صبح، بیاییم دوباره زیر تیغ آفتاب و بعد آنجا زیر آن کپرها، چیزی بخوریم. من بگویم هزار‌‌درصد بیشتر فشار روی شانه‌‌هایم آمده، شما باور می‌‌کنید؟ با پول‌‌پیش ۵۰میلیونی و ماهی یک‌‌میلیون و ۸۰۰هزار تومن اجاره. بگویم زن و بچه را برداشتم از تهران آوردم در یک بیغوله که شاید نان بیشتری بخورند، اما سرافکندگی شد نصیب هر روزم، باور می‌‌کنید؟ اگر بگویم از پارسال تا حالا سفره، گوشت ندیده چه؟ بگویم کارم شده ناز بقال را کشیدن برای نسیه، چه؟»
https://b2n.ir/z56311

#زنان_فقر
#زنده_باد__جنبش_نان_کار_آزادی
@zan_j

‏▫️یک چهارم جمعیت ایران حاشیه‌نشین هستند. معاون وزارت کار در زمستان ۱۴۰۰ پیش‌بینی کرد جمعیت زیر خطر فقر ایران تا پایان ۱۴۰۱ به ۳۰ میلیون نفر می‌رسد .وضعیت برای زنان و روستاییان اما قابل تامل‌تر است.

🔺‏وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی سال ۱۳۹۸ در مصاحبه‌ای با رسانه‌های داخلی گفت: «میلیاردها تومان اعتبار برای رفع فقر مطلق خانوارهای تک سرپرست، به ویژه زنان سرپرست خانواده اختصاص داده شده، ولی رشد تورم گاه تا ۷۰ درصد، این منابع را بی‌اثر می‌کند.»

#زنان_فقر

🖍 اعظم بهرامی
تقسیم فقر در جمهوری اسلامی
#مهاجرت_فقر_تبعیض
#زنده_باد_انقلاب
#زنده_باد_جنبش_نان_کار_آزادی
@zan_j

#خشونت_علیه_زنان اگر چه شاید به مرگ منجر نشود، اما قتل است، آن‌زمان که روانِ یک انسان کشته می‌شود."

آلیس_شوارتسر
#زنان_فقر
#نان_کار_آزادی
@zan_j

پاندمی کرونا چه تاثیری بر زندگی زنان داشت ؟



زنان ۷۰ درصد از کارکنان مشاغل پرخطر را تشکیل می‌دهند، اما تنها ۲۰ درصد از کمیته اضطراری سازمان بهداشت جهانی از زنان تشکیل شده است. همچنین تحقیقات بانک جهانی و سازمان ملل متحد نشان می‌دهد که زنان بیشتر تحت تاثیر پاندمی کرونا قرار دارند.
⚡️پاندمی کرونا هفت نفر زن هستند، اما زنان از بسیاری از برنامه‌های مقابله با کووید-۱۹ و ریکاوری بیرون گذاشته شده‌اند.
 
این نظرسنجی که توسط گروه حمایت از حقوق زنان Women Deliver مستقر در نیویورک و سازمان تحقیقاتی Focus ۲۰۳۰ مستقر در پاریس انجام شده، نظرات ۱۷ هزار زن و مرد در ۱۷ کشور را جمع‌آوری کرده است.

https://etemadonline.com/content/468030
#زنان_فقر_کرونا
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
@zan_j

به مناسبت ۸ ژوئن روزجهانی اقیانوس‌ها

اقیانوس‌ها ۷۰% اکسیژن زمین راتامین می‌کند و۷۰% از حجم زمین را نیز دربر می‌گیرند.امسال شعار آن «اقیانوس‌ما، آینده ما» است. اما علاوه براین اقیانوسهامنبع مهم تأمین معاش برای میلیونها نفر درسراسر جهان است.
اگرچه زنان تقریباً نیمی از نیروی کار در تمیز کردن وفراوری وتجارت محصولات دریایی را تشکیل میدهند، اماگزارش های سال 2014 نشان میدهد آنها فقط 19 درصد ازکل افرادی را که مستقیماً درگیرصیدوپرورش آبزیان هستند راتشکیل میدهند.

معمولا زنان دربخش شیلات عمدتاًدر مشاغل فصلی بدون مهارت،کم درآمد، نا ایمن وبدون حمایتهای قانونی کارشاغلند. زنان تقریباً 64 %کمتر از مردان برای کارمشابه دستمزدمیگیرند.

شواهدنشان میدهد که زنان برای حفاظت ازاقیانوسها حساستربوده واز تخریبگری اقیانوسهااجتناب می ورزند. اماحضور زنان درصنایع شیلاتی هم در امرار معاش و هم درزمینه حفاظت از اقیانوسهانامرئی است.


✍مهتا بذرافکن
#زنان_فقر_تغییرات_اقلیمی
#زنانه_شدن_فقر
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
@zan_j

#مقالات_زنان

🌟مادران تنهای تهران
سه روایت

«زن بودن بی‌درد نمی‌شود. سال‌ها با درآمدی بسیار اندک کار کردم تا رسیدم به حالا که حدود چهار تا پنج میلیون تومان درآمد دارم. هرگز از خانواده‌ام کمکی نگرفتم. شوهرم مجروح جنگی و ایثارگر بود و در تمام طول زندگی مشترک‌مان هرگز کمکی از دولت یا هیچ سازمان دیگری دریافت نکرد. همان سال‌ها هم سرپرست خانوار بودم. تأمین هزینه‌های زندگی را من به عهده داشتم. زندگی با کار من می‌چرخید. بعد از جدایی...»
«من و فرزندم در خانه‌ای که به سختی اجاره کرده‌ایم زندگی می‌کنیم. برای تهیه‌ی مسکن همیشه با کوهی از مشکلات مواجه بوده‌ام. صاحبخانه‌ها به راحتی به زن مطلقه خانه اجاره نمی‌دهند. همین خانه‌ای هم که در آن سکونت داریم به سختی توانستم اجاره کنم. پس از نوشتن قرارداد وقتی از بنگاه بیرون آمدم برای بدبختی خودم و زنانی چون خودم زار زار گریه می‌کردم. از من شناسنامه‌ی همسر سابق و بچه‌ام را می‌خواستند تا بدانند بچه از کیست.»

هیچ حمایت مالی دولتی‌ای دریافت نمی‌کنم. زندگی من و فرزندم وابسته است به بخشی از پول مستمری پدرم. چون کسی را ندارم که بچه را پیشش بگذارم، انجام کار تمام وقتی که کفاف مخارج زندگی‌مان را بدهد تقریباً محال است. در محل کار تا می‌بینند مطلقه‌ای نگاه‌ها آزاردهنده می‌شوند. انگار چون شوهر نداری، به خاطر نیاز مالی و کمبود رابطه‌ی جنسی حاضری تن به هر پیشنهادی بدهی. هرکه از راه می‌رسد پیشنهادی می‌دهد و بیگاری می‌کشد. مستمری پدرم کفاف پرداخت بیمه را نمی‌دهد و بیمه نیستیم. اگر بیمار شویم هزینه‌ی درمان به عهده‌ی من است.
✍غزل صدر

#زنان_سرپرست_خانوار
#زنان_فقر
روایت‌های زنان از کلنجار با هزینه‌های زندگی

https://telegra.ph/مادران-تنهای-تهران-سه-روایت-10-08
@NashrAasoo
@zan_j

#مقالات_زنان

🌟مادران تنهای تهران
سه روایت

«زن بودن بی‌درد نمی‌شود. سال‌ها با درآمدی بسیار اندک کار کردم تا رسیدم به حالا که حدود چهار تا پنج میلیون تومان درآمد دارم. هرگز از خانواده‌ام کمکی نگرفتم. شوهرم مجروح جنگی و ایثارگر بود و در تمام طول زندگی مشترک‌مان هرگز کمکی از دولت یا هیچ سازمان دیگری دریافت نکرد. همان سال‌ها هم سرپرست خانوار بودم. تأمین هزینه‌های زندگی را من به عهده داشتم. زندگی با کار من می‌چرخید. بعد از جدایی...»
«من و فرزندم در خانه‌ای که به سختی اجاره کرده‌ایم زندگی می‌کنیم. برای تهیه‌ی مسکن همیشه با کوهی از مشکلات مواجه بوده‌ام. صاحبخانه‌ها به راحتی به زن مطلقه خانه اجاره نمی‌دهند. همین خانه‌ای هم که در آن سکونت داریم به سختی توانستم اجاره کنم. پس از نوشتن قرارداد وقتی از بنگاه بیرون آمدم برای بدبختی خودم و زنانی چون خودم زار زار گریه می‌کردم. از من شناسنامه‌ی همسر سابق و بچه‌ام را می‌خواستند تا بدانند بچه از کیست.»

هیچ حمایت مالی دولتی‌ای دریافت نمی‌کنم. زندگی من و فرزندم وابسته است به بخشی از پول مستمری پدرم. چون کسی را ندارم که بچه را پیشش بگذارم، انجام کار تمام وقتی که کفاف مخارج زندگی‌مان را بدهد تقریباً محال است. در محل کار تا می‌بینند مطلقه‌ای نگاه‌ها آزاردهنده می‌شوند. انگار چون شوهر نداری، به خاطر نیاز مالی و کمبود رابطه‌ی جنسی حاضری تن به هر پیشنهادی بدهی. هرکه از راه می‌رسد پیشنهادی می‌دهد و بیگاری می‌کشد. مستمری پدرم کفاف پرداخت بیمه را نمی‌دهد و بیمه نیستیم. اگر بیمار شویم هزینه‌ی درمان به عهده‌ی من است.
✍غزل صدر

#زنان_سرپرست_خانوار
#زنان_فقر
روایت‌های زنان از کلنجار با هزینه‌های زندگی

https://telegra.ph/مادران-تنهای-تهران-سه-روایت-10-08
@NashrAasoo
@zan_j