زن و جامعه (زن کارگر)

انجمن‌ های نیمه‌ سری زنان در نهضت مشروطه
نویسنده: ژانت آفاری
مترجم: جواد یوسفیان

#تشکل_یابی_زنان
#مبارزه_طبقاتی
#علیه_تبعیض_نابرابری

@zan_j

بیانیه‌ی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در خصوص #روابط‌_تشکیلاتی‌_و_‌بین‌المللی


شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، بنا به اهمیت روابط بین‌المللی و تعامل فزاینده با این نهادها جلسات مهم و ارزشمندی برگزار کرد. پس از مورد بحث قرار دادن موضوعات مهمی در رابطه با سازوکار و شرایط فعالیت روابط بین‌المللی، در فرایندی کاملا شفاف، و دموکراتیک خانم #شیوا_عاملی‌راد، عضو تشکل کردستان_مریوان و سروآباد، را به‌عنوان نماینده‌ی بین‌المللی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران برای مدت یک سال انتخاب کرد. این انتخاب از طرف شورای هماهنگی به آموزش بین‌الملل و تمامی اتحادیه‌هایی که شورای هماهنگی با آن‌ها در ارتباط است اعلام شده‌است.

شورا از تلاش‌های ارزشمند بخش روابط بین‌الملل و فعالیت‌های خستگی ناپذیر خانم شیوا عاملی‌راد، در بازتاب‌ مواضع شورا به اتحادیه‌های بین‌المللی قدردانی می‌کند. در مدت دو سال گذشته فعالیت‌های ارزشمند این شورا به منسجم‌ترین حالت ممکن در سطح روابط بین‌المللی به اتحادیه‌ها و انجمن‌های صنفی گوناگون منعکس شده است؛ و از این طریق محبوبیت و مشروعیت بین‌المللی بی‌نظیری برای شورای هماهنگی و فعالیت‌های صنفی معلمان سراسر کشور ایجاد شده است. برگزاری همایش‌ بین‌المللی در حمایت از منشور «مطالبات حداقلی»، تصویب قطعنامه‌ی شورای هماهنگی در کنفرانس آموزش بین‌الملل منطقه‌ی آسیا و اقیانوسیه بعنوان قطعنامه‌ی سال با صددرصد آرای ۱۹۶ نمایندگان اتحادیه‌های صنفی شرکت کننده، اختصاص بخش افتتاحیه‌ی اجلاس بین‌المللی بخش آسیا و اقیانوسیه به پیام همبستگی #سخنگوی_شورای_هماهنگی، انتخاب این شورا بعنوان برنده‌ی جایزه‌ی صلح حقوق بشر در سال گذشته، ده‌ها نامه‌ و اکت‌های حمایتی سایر اتحادیه‌ها در سراسر جهان از معلمین و فعالین صنفی ایران، فعالیت‌های مداوم آموزش بین‌الملل از جمله این حمایت‌های ارزشمند بین‌المللی است.

در آخرین جلسه اعضای شورا با آموزش بین‌الملل مواردی در خصوص معرفی نماینده شورا و دیگر مسائل مرتبط طرح و با تاکید هر دو طرف تصویب شد.

دبیرکل آموزش بین‌الملل و دیگر اعضای آن، با جزئیات کامل در جریان ساختار شورا بوده و از تداوم حمایت خود از شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران تاکید کردند؛ همچنین آموزش بین‌الملل این اطمینان را به اعضای حاضر در این جلسه داد که هم خود آموزش بین‌الملل و هم تمام اتحادیه‌های آموزشی در سطح دنیا، فقط از طریق رابطه با کمیته‌ی روابط بین‌الملل و نماینده‌ی معرفی شده به آموزش بین‌الملل به مکاتبات خود ادامه خواهند داد و این مهم را طی نامه‌ای رسمی به تمام اتحادیه‌های دیگر نیز اعلام خواهند نمود.

متاسفانه کسانی چون آقای #محمد_خاکساری که در سالیان اخیر هیچ ارتباط رسمی با تشکل‌ها و شورای هماهنگی نداشته‌اند مرتب با عنوان‌های غیرواقعی به سازمان جهانی آموزش و اتحادیه‌های مختلف نامه‌نگاری مداوم داشته که موجب اخلال در ارتباط مستقیم شورای هماهنگی با سازمان جهانی آموزش باشد. این شورای و سازمان جهانی آموزش با همراهی سایر اتحادیه‌های مرتبط پیگیرهای حقوقی لازم در این خصوص را انجام خواهند داد.

برخی اتهامات کاملا بی‌اساس در فضای مجازی در خصوص لغو عضویت شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در آموزش بین‌الملل از موارد دیگری بود که در این خصوص آموزش بین‌الملل بار دیگر اطمینان داد و رسما اعلام نمود که ضمن ابراز خرسندی از عضویت شورا این شورا تا پایان سال۱۴۰۳ از پرداخت حق عضویت به آموزش بین‌الملل معاف است.

همچنین در این جلسه متاسفانه مشخص شد یکی از فعالین سال‌های گذشته بدون اخذ مجوزی از شورا، از درگیری‌های دبیرخانه و هیات مدیره شورا به جهت سرکوب شدید توسط نیروهای امنیتی سواستفاده کرده و خود را بعنوان نماینده شورا کاندید کنگره‌ی ۲۰۱۹ آموزش بین‌الملل کرده و در آن حضور یافته است. سوءاستفاده ‌ی این قبیل افراد از هزینه‌های وحشتناکی که بر جامعه معلمان تحمیل شده قابل بخشش نیست. در خصوص تداوم چنین رفتارهایی، این شورا با اعلام عمومی جزئیات کارهای غیردموکراتیک، خودسرانه و غیرصنفی این افراد به نام شورای هماهنگی، وارد عمل خواهد شد.

در پایان این جلسه، اعضای شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، بار دیگر بر تصمیم صحیح عدم دریافت جایزه‌ی ۱۰ هزار دلاری حقوق بشر کره‌جنوبی با هدف ارتقای وضعیت تحصیلی دانش‌آموزان دختر و بازتاب بسیار ارزشمند و تحسین گسترده‌ی این اقدام ابراز خرسندی نمود؛ و تاکید کردند شورای هماهنگی با تکیه بر حمایت اعضای تشکل‌های عضو بر استقلال مالی خود و حمایت مالی از فعالین صنفی بر اساس حمایت داخلی معلمان پای می‌فشارد.

#تشکل_یابی_مستقل
#اتحاد_بین_المللی
👇
bit.ly/4cvM5LE

شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران


@kashowra

پیام تبریک #انجمن_فرهنگیان_هرسین به مناسبت انتخاب نماینده شورای هماهنگی در ei و دیگر نهادهای بین المللی در امر آموزش

سرکارخانم #شیوا_عاملی_راد

انتخاب هوشمندانه شما از طریق شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران به عنوان نماینده خود در"ei" ، نشان از استقلال، درایت و توجه ویژه به امر آموزش در ایران همگام با دیگر نهادهای بین المللی در ابعاد گوناگون رشد، خلاقیت، نبوغ و تلطیف کنجکاوی دانش آموزان دارد.

انتخاب شما توسط شورای هماهنگی خط بطلانی بر منش غیر اخلاقی افرادی است که از راههائی خلاف اخلاق صنفی و بدور از عقلانیت دموکراتیک و با طرز تفکر مذموم نوچه پروری، اقدام به فریب نهادهای بین المللی آنهم در امر آموزش خرد محور که دغدغه اساسی انسان این عصر می باشد، کرده اند. 
درایت و هوشیاری شورای هماهنگی در این خصوص که در #بیانیه شورا منعکس شده، ستودنی است.

ضمن تبریک به شما که عضو سرافراز کانون صنفی معلمان کردستان _ مریوان و سروآباد می باشید، امیدواریم با بکارگیری دانش و تجارب خود و نیز همکاری مداوم با این شورا که اقتدار و مشروعیت جهانی آن بر همگان روشن است، صدای دانش آموزان، معلمان و نسلی باشید که به برابری آموزش و تعامل با جهانیان در امر آموزش رایگان و خرد محور اهتمام دارند.

پیروز باشید.

انجمن فرهنگیان هرسین

هشتم فروردین ماه ۱۴۰۳

#تشکل_یابی_مستقل
#اتحاد_بین_المللی

bit.ly/4cvM5LE

🔹🔹🔹

شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران

🔹نشانی کانال تلگرامی شورا:

🆔 @kashowra

🔹نشانی ارتباط با کانال:

🆔 @kashowranews

پادکست
زینب پاشا
سرگذشت یکی از زنان شجاع و سنت شکن ایران
۲۶ اسفند سالروز درگذشت #زینب_پاشا؛ پیشتاز بیداری زنان مشروطه خواه در تبریز
او در عرصه اجتماعی و سیاسی این دوره همچنین مشکلات و مسایل مهمی مانند «بحران نان» و «امتیاز تنباکو» مطرح بود
این دو عامل از جمله مهم‌ترین عواملی بود که جنبش زنان تبریز به رهبری زینب پاشا را موجب گردید.

از جمله کارهای معروف «زینب پاشا» و یاران وی حمله به انبارهای احتکار غله و تقسیم آن بین فقرا و گرسنگان در شهر تبریز بود.
زنان اغلب در اعتراض به وضع بحرانی نان پیش قدم بودند نمونه‌ای از این عملیات «زینب پاشا» و یارانش در قحطی اواخر دوره ناصرالدین شاه دیده شد که این قحطی در اثر احتکار گندم به وجود آمده بود؛ محتکرین، مجتهد تبریز، مباشرین، ولیعهد و حاکم تبریز بودند. زنان تصمیم به تظاهرات گرفتند. در حدود سه هزار زن چوب به دست، در بازارها به راه افتادند و کسبه را به بستن دکان و پیوستن به راهپیمایان مجبور کردند. حکومت، قشون مراغه را خبر کرد، دستور تیراندازی داده شد. در دم پنج زن و یک سید کشته شدند. .


@zan_j
#تشکل_یابی
#سازماندهی
#اتحاد_همبستگی_طبقاتی
#زن_زندگی_آزادی
#اداره_شورایی

دست هايم را مي بيني ؟ آن ها زمين را پيموده اند
خاک و سنگ را جدا کرده اند
جنگ و صلح را بنا کرده اند
فاصله ها را
از درياها و رودخانه ها برگرفته اند
و باز
آن گاه که بر تن تو مي گذرند
محبوب کوچکم
دانه گندمم ، پرستويم
نمي توانند تو را در برگيرند
از تاب و توان افتاده
در پي کبوتراني توامان اند
که در سينه ات مي آرمند يا پرواز مي کنند
آن ها دوردست هاي پاهايت را مي پيمايند
در روشناي کمرگاه تو مي آسايند
براي من گنجي هستي تو
سرشار از بي کرانگي ها تا دريا و شاخه هايش
سپيد و گسترده و نيلگوني
چون زمين به فصل انگورچينان
در اين سرزمين
از پاها تا پيشاني ات
پياده ، پياده ، پياده
زندگي ام را سپري خواهم کرد


«پابلو نرودا»
برگردان : احمد پوری


#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#زن_زندگی_آزادی
#رفاه_عدالت_برابری
#تشکل_یابی
#زنده_باد_انقلاب

@zan_j

انجمن‌ های نیمه‌ سری زنان در نهضت مشروطه
نویسنده: ژانت آفاری
مترجم: جواد یوسفیان

#تشکل_یابی_زنان
#مبارزه_طبقاتی
#علیه_تبعیض_نابرابری

@zan_j

پادکست
زینب پاشا
سرگذشت یکی از زنان شجاع و سنت شکن ایران
۲۶ اسفند سالروز درگذشت #زینب_پاشا؛ پیشتاز بیداری زنان مشروطه خواه در تبریز
او در عرصه اجتماعی و سیاسی این دوره همچنین مشکلات و مسایل مهمی مانند «بحران نان» و «امتیاز تنباکو» مطرح بود
این دو عامل از جمله مهم‌ترین عواملی بود که جنبش زنان تبریز به رهبری زینب پاشا را موجب گردید.

از جمله کارهای معروف «زینب پاشا» و یاران وی حمله به انبارهای احتکار غله و تقسیم آن بین فقرا و گرسنگان در شهر تبریز بود.
زنان اغلب در اعتراض به وضع بحرانی نان پیش قدم بودند نمونه‌ای از این عملیات «زینب پاشا» و یارانش در قحطی اواخر دوره ناصرالدین شاه دیده شد که این قحطی در اثر احتکار گندم به وجود آمده بود؛ محتکرین، مجتهد تبریز، مباشرین، ولیعهد و حاکم تبریز بودند. زنان تصمیم به تظاهرات گرفتند. در حدود سه هزار زن چوب به دست، در بازارها به راه افتادند و کسبه را به بستن دکان و پیوستن به راهپیمایان مجبور کردند. حکومت، قشون مراغه را خبر کرد، دستور تیراندازی داده شد. در دم پنج زن و یک سید کشته شدند. .


@zan_j
#تشکل_یابی
#سازماندهی
#اتحاد_همبستگی_طبقاتی
#زن_زندگی_آزادی
#اداره_شورایی

انجمن‌ های نیمه‌ سری زنان در نهضت مشروطه
نویسنده: ژانت آفاری
مترجم: جواد یوسفیان

#تشکل_یابی_زنان
#مبارزه_طبقاتی
#علیه_تبعیض_نابرابری

@zan_j

انجمن‌ های نیمه‌ سری زنان در نهضت مشروطه
نویسنده: ژانت آفاری
مترجم: جواد یوسفیان

#تشکل_یابی_زنان
#مبارزه_طبقاتی
#علیه_تبعیض_نابرابری

@zan_j

زنان طبقه کارگر نیمی از جمعیت جهان ، تمامی انواع ستمها را به دوش میکشند.
ستم طبقاتی ،جنسبتی ،نژادی...
زن طبقه کارگر نیروی ذخیره کار است .اولین قربانی بیکار سازی در بحران‌ها است ....در قانون حقی ندارد ...اغلب به دلیل نداشتن محل کار ثابت ،نداشتن امنیت شغلی در لبه ی پرتگاه بیکاری است و به دلیل پراکندگی و ناامنی تشکل یابی برایش دشوارتر است.
موقعیت متزلزل اکثریت زنان شاغل در بازار کار امکان حضور آنان را در تشکل‌های خود به عنوان زنان کارگر معترض متشکل, علیه فرودستی را سخت میکند.
#تشکل_یابی_زنان_کارگر
#اول_ماه_مه

@zan_j

#مبارزات_زنان
#تشکل_یابی
یک فنجان چای برای حق رای زنان

یک فنجان چای، برای زنان مدافع حق رای زنان در امریکا، تنها «یک فنجان چای» نبود. این زنان از همان اواخر قرن نوزدهم، از «چای» به‌عنوان ابزاری برای مبارزه، تبلیغ و ترویج‌گری و تامین منابع مالی مبارزه استفاده کردند.

آلوا وندربیلت بلمونت، یکی از زنان ثروتمند و متنفذی که از خواسته‌ی حق رای زنان حمایت می‌کرد، از اولین زنانی بود که در خانه‌ی بزرگ و مجلل خود «مهمانی چای»(Tea Party) راه می‌انداخت. مهمانی فرصتی بود که هم برای سازمان‌های زنان پول جمع‌آوری کنند، هم زنان بیشتری را جذب مبارزه کنند و هم زنان مدافع حق رای از گوشه‌وکنار ایالت یا کشور با یکدیگر آشنا شوند.

نقش چای به‌ویژه در مبارزات زنان کالیفرنیا برای حق رای بسیار چشمگیر بود. در شمال کالیفرنیا، گروهی از زنان مدافع حق رای که در کار کسب‌وکار کوچک بودند، سرمایه‌ای فراهم کردند و چایی با مارک «چای برابری» (Equality Tea) را به بازار دادند. زنان مدافع حق رای به تک تک چای‌خانه‌ها و کافه‌های شیک سن‌فرانسیسکو می‌رفتند، با صاحب آن‌ها چک‌وچانه می‌زدند و راضی‌شان می‌کردند تا در کافه و چای‌خانه‌ی خود «چای برابری» سرو کنند و در منو نیز چای را با همین نام بگنجانند.

هرکس که قصد کمک به تلاش‌های زنان مدافع حق رای را داشت، می‌توانست این چای را سفارش دهد که در ۴ طعم گوناگون تولید می‌شد تا بسته‌های با وزن مختلف آن با پست به نشانی او فرستاده شود. یک دلیل دیگر ارسال پستی این بود که زنان مدافع حق رای نمی‌خواستند فقط مردم پولدار که می‌توانند به چای‌خانه و کافه شیک بروند، به این چای دسترسی داشته باشند. آن‌ها به دنبال این بودند که اقشار کم‌درآمد و طبقه متوسط هم بتوانند این چای را که نسبتا ارزان بود بخرند و در حمایت از خواسته‌ی حق رای سهم داشته باشند.

هم‌زمان بعضی زنان مدافع حق رای و عضو سازمان‌های زنان، به جشنواره‌ها و برنامه‌های محلی مختلف می‌رفتند، دکه‌ای راه می‌انداختند و این چای را به مشتریان می‌فروختند. آن‌ها از این فرصت استفاده می‌کردند تا درباره‌ی خواسته‌ی حق رای زنان با گروه‌های متنوع و بیشتری از مردم حرف بزنند و نظر آن‌ها را به لزوم حق رای زنان جلب کنند.

در جنوب کالیفرنیا، نانسی تاتل کریگ، چای دیگری با مارک «حق رای برای زنان» (Votes For Women) به بازار داد. تاتل کریگ موقعیت ویژه‌ای داشت. او یکی از معدود زنان در سراسر آمریکا بود که یک بقالی زنجیره‌ای داشت و در صنف خود چهره‌ی فعال و سرشناسی بود. در نتیجه نفوذ او بود که بعضی از بقالی‌های دیگر در جنوب کالیفرنیا هم این چای را در قفسه‌های خود گذاشتند. زنان بسیاری که خود لزوما فعالیتی در جنبش حق رای زنان نداشتند، از مغازه‌دارها سراغ این چای را می‌گرفتند و اگر بقالی این چای را نمی‌فروخت، سبد خرید خود را زمین می‌گذاشتند و در اعتراض دیگر از آن‌ها خرید نمی‌کردند. تاتل کریگ بعدها بعد از این‌که زنان حق رای به دست آوردند، در همان اولین دوره داوطلب ورود به شورا شد و دو دوره از سوی مردم لس‌آنجلس به نمایندگی انتخاب شد.

چای «حق رای برای زنان» در بسیاری از هتل‌های مجلل و معروف لس‌آنجلس هم سرو می‌شد. اما هتل معروف «آنجلوس» با قاطعیت ایستاد و تن نداد که این چای را سرو کند. در اعتراض بسیاری از زن‌های متمول لس‌آنجلس دیگر پا به چای‌خانه یا رستوران این هتل نگذاشتند و این هتل را بایکوت کردند.

چای در تلاش‌های طرفداران حق رای زنان، اهمیتی کلیدی پیدا کرد. در سال ۱۹۱۱ روزنامه‌ی «سانفرانسیسکو کال» در گزارشی نوشت که کلوب «حق رای برای زنان» قطار ویژه‌ای را اجاره کرده که در چندین ایالت آمریکا حرکت خواهد کرد. بسیاری از چهره‌های معروف و سخنرانان مهم جنبش حق رای زنان مسافر این قطار خواهند بود و شعار قطار و این سفر این است:«بند هشتم قانون اساسی، حق رای برای زنان، نوشیدن چای برابری.» تبلیغ نوشیدن «چای برابری» در کنار دیگر شعارهای اصلی، نشانه‌ای بود که جنبش زنان آمریکا در آن زمان به اهمیت این موضوع پی برده بود که باید به دنبال کسب درآمد، برندسازی و استفاده از امکانات بازار برای تبلیغ و ترویج خواسته خود باشد.
https://telegra.ph/یک-فنجان-چای-برای-حق-رای-زنان-10-03
@zan_j
#زنان_متحد

نگاهی به اشکال مستقل عدالت فمینیستی

✍کریستین ویلیامز
ترجمه :مینا جزایری


📖مقاله حاضر بخشی از کتاب دشمنان ما با لباس آبی: پلیس و قدرت در آمریکا است که چاپ سوم آن در ژوئیه امسال از انتشارات AK منتشر شد. عکس بالا مربوط به اعتراض جان‌سیاهان اهمیت‌ دارد در لاس وگاس است که توسط بورلی یوئن تامپسون گرفته شده است.

⚡️در اوایل دهه هفتاد، در حالی که پلنگ‌های سیاه در حال آماده‌سازی صبحانه بچه‌هایشان و یادگیری کار با تفنگ بودند، جنبش زنان شروع به سازماندهی برنامه‌های مقاومت خود کرد. با مشاهده ناتوانی سیستم حقوقی کیفری در برابر خشونت خانگی، آزار و تجاوز جنسی- بی‌تفاوتی پلیس، بازجویی‌های خشونت‌بار، تقریبا غیرممکن بودن اثبات، مجازات ناکافی برای تعرض، سرزنش قربانی و ماهیت کاملاً واکنشی کل سیستم- زنان برای دفاع از خود و حفظ امنیت یکدیگر شروع به سازماندهی کردند.
⚡️در سال ۲۰۰۱ گروه «زنان رنگین‌پوست در برابر خشونت» [۲] و گروه لغو زندان مقاومت انتقادی [۳] چالشی را علیه جنبش‌های ضد زندان و جنبش‌های فمینیستی به وجود آوردند. بیانیه مشترک آنها اینگونه آغاز می‌شود «ما از جنبش‌های عدالت اجتماعی می‌خواهیم که استراتژی‌ها و تحلیل‌هایی را ارائه دهند که خشونت‌های دولتی و بین فردی، به ویژه خشونت علیه زنان را نمایان کند.» این دو گروه استدلال می‌کنند که اتکا به سیستم حقوقی کیفری خشونت علیه زنان را کاهش نداده است، بلکه جوامع رنگین‌پوست را بیشتر به خطر انداخته است، جنبش زنان را از ریشه‌های تاریخی آن بیگانه و از چپ جدا کرده و قدرت را به جای کنش جمعی به دولت داده‌ا‌‌‌ند. آنها همچنین استدلال می‌کنند که طرفداران اصلاح (یا لغو) پلیس و زندان، زنان رنگین پوست را به حاشیه رانده‌اند و در رفع نیاز به امنیت زنان و افراد ال‌جی‌بی‌تی ناکام مانده‌اند...

در میدان بخوانید:
📌https://medn.me/4DaMQ

#تشکل_یابی_زنان_برای_پیشبرد_مطالبات_جنسیتی_طبقاتی
#گرامی_باد_۸_مارس_روز_جهانی_زن
#همبستگی_رهایی
@zan_j

https://t.me/zan_j/19620

ناتالی لومل، شخصیتی برجسته در کمون پاریس
✍ کلودین ره

...ناتالی، در سال ۱۸۲۶ در شهر «برست» بدنیا آمد و پدر و مادرش نهایت فداکاری را بکار بردند تا فرزندشان از سطح آموزش خوبی برخوردار شود. وی درسال ۱۸۴۵ ازدواج کرد و دارای سه فرزند شد.

سپس ناتالی و شوهرش، در شهر «کمپر» به شغل کتابفروشی پرداختند. ده سال قبل از رویداد کمون، آنها عازم پاریس شده و ناتالی، در «محله بروتن‌ها» در مجاورت ایستگاه راه آهن «مون پَرناس» در یک کارگاه صحافی مشغول به کار شد. بنا به گزارشی از پلیس، ناتالی به علت: «پرداختن به سیاست، خواندن روزنامه‌های «ضاله» با صدای بلند، و آمد و رفت مداوم به کلوب ها»، توجه همگان را به خود جلب کرده بود.

ناتالی لومل عضو انجمن بین‌المللی کارگران، ( #انترناسیونال_اول ) بود. در سال ۱۸۶۵، سندیکای کارگران صحاف کار، که توسط اوژن وَرَلن(۱) و ناتالی لومل تأسیس شده بود، برابری دستمزد برای زنان و مردان را مطالبه و آن را بدست آورد.
اوژن وَرَلن، برپائی رستورانی مردمی و همگانی به نام لامَرمیت(۲) را پیشنهاد و ناتالی را برای مدیریت آن انتخاب کرد. این ایده با موفقیت مواجه شد.

ناتالی لومل، در دوران #کمون_پاریس، هّم خود را صرف سازماندهی زنان کرد. در ۱۱ آوریل ۱۸۷۱، وی همراه با «الیزابت دِ میتری یف»(۳) «اتحاد زنان برای دفاع از پاریس و پرستاری از زخمی ها» را تأسیس کردند. برنامه «اتحاد زنان» مطالبات متعدد دیگری را در برمی گرفت از جمله: برابری دستمزد بین مردان و زنان، حق کارکردن (سازماندهی کارگاه های مصادره شده) ، به رسمیت شناختن پیوند زناشوئی اختیاری، حق طلاق و غیره.

طی «هفته خونین»(۴)، ناتالی لومل با همیاری دیگر زنان در باریکاد میدان بلانش به مقاومت ادامه داد. وی در ۲۱ ژوئن ۱۸۷۱ دستگیر و به تبعید در یکی از دژهای نظامی محکوم شد. سرانجام ناتالی در ۲۸ ژوئن ۱۸۷۹ (هشت سال بعد)، از تبعید بازگشت. در ۸ نوامبر ۱۸۷۹، سرپرستی جشن بازسازی اطاق سندیکائی کارگران صحاف کار به وی محّول شد و در روزنامه «سازش ناپذیر» به مدیریت هانری رُشفور به شغل تا کردن روزنامه پرداخت.

هنگامی که بعلت «فرسودگی ناشی از زندگی مبارزاتی»، مجبور به ترک شغلش شد، هانری رُشفور مقرری ناچیزی برای او تعیین کرد. اما در آن ایام، چون هانری رُشفور به «بوُلانژیسم»(۵) پیوسته بود، در نتیحه ناتالی لومل از دریافت کمک مالی وی خودداری کرده و بدین سان در فقر و تهیدستی کاملی فرو رفت. نابینا، در سن ۹۰ سالگی، ناتالی لومل به خانه سالمندان «بیسِتر» منتقل و ۵ سال بعد در تاریخ ۸ مه ۱۹۲۱ درگذشت: در پنجاهمین سالگرد کمون پاریس در ماه مه.

زیرنویس ها:

۱ - اوژن وَرلَن متولد ۱۸۳۹ انقلابی فرانسوی و کارگر صحاف کار چاپخانه و دبیر شاخه فرانسوی انجمن بین المللی کارگران (انترناسیونال اول). وی عضو کمیته مرکزی گارد ملی کمون پاریس و عضو کمیسیون مالی کمون پاریس بود. و در روز ۲۸ مه ۱۸۷۱ به دست ارتش ورسای به طرز فجیعی به قتل رسید.

۲ - رستوران عمومی برای کمک به کارگران و زحمتکشان با قیمت ارزان بود و هم چنین فرصتی فراهم کرد تا در این مکان به آموزش سیاسی بپردازند.

۳ - «الیزابت دِ میتری یف» متولد ۱۸۵۱ در شهر «وُلوُک» در روسیه، فمینیست روسی و عضو انترناسیونال اول بود که توسط مارکس در سن بیست سالگی به پاریس فرستاده شد تا در کمون پاریس شرکت کند. پس از هفته خونین به روسیه گریخت.

۴ - پاریس، توسط کمونارها در روز ۱۸ مارس ۱۸۷۱ تسخیر و اولین حکومت کارگری جهان که به کمون پاریس معروف است در آنجا برقرار شد. این حکومت در مجموع بیشتر از ۷۲ روز طول نکشید و طی هفته خونین از ۲۱ تا ۲۸ مه توسط «آدولف تی یر» رهبر حکومت ورسای و ارتش آن به خاک و خون کشیده شد. در هفته خونین، بیست و پنج تا سی هزار نفر از کمونارها و مردم پاریس در کوچه و خیابان قتل عام شده و چهل و پنج هزار نفر دستگیر و بسیاری از آنان تبعید یا اعدام شدند.

۵ - دکترین جنبش ناسیونالیستی و راست افراطی منتسب به ژنرال «ژرژ بوُلانژه» وزیر جنگ جمهوری سوم فرانسه بود.

#هشت_مارس
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی

ناتالی لومل، زنی مبارز از طبقه کارگر، وی تاریخ کمون پاریس را ننوشته بلکه آن را ساخته است. خاطراتش را به رشته
تحریر در نیاورده، نامه ای ازاو بر جای نمانده است، ھیچ چیز. فقط امضایش مثل دیگران درپائین اعلامیه ھای
دیواری کمون با شعارھائی مثل: » ما کار می خواھیم و سودش را برای خود، نه استثمارگر می خواھیم و نه ارباب»
#زنان_سوسیالیست
#تشکل_یابی
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
@zan_j

پیام تصویری
#اسماعیل_بخشی مهمان برنامه به مناسبت بیست و یکمین سالروز تشکیل کانون صنفی معلمان ایران

#تشکل_یابی
#آلترناتیو_ما_شوراست
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
@zan_j

#ویروس_کرونا_زنان

🔻ویروس «کوید-۱۹» و عواقب ناشی از آن می‌تواند دستاوردهای جنبش‌های زنان را با سال‌ها عقب‌گرد مواجه کند. انستیتو «مطالعات مالی» و موسسه‌ی آموزشی «یو سی ال» در پژوهش مشترکی به این نتیجه رسیدند که ۴۷ درصد زنانی که مادر هم هستند، در رکود اقتصادی ناشی از کرونا شغل خود را به شکل دایمی از دست خواهند داد و عذر ۱۴ درصد آن‌ها به شکل موقت خواسته خواهد شد. دو حوزه‌ی شغلی که به شکل جدی از کرونا آسیب خواهند دید، مشاغل مرتبط با رستوران‌داری و پذیرایی است و فروشگاه‌های خرده‌‌فروشی. در هر دو این حوزه‌ها، شمار زنان شاغل فراوان است و از مشاغلی که به شکل سنتی زنان را بیشتر استخدام می‌کنند.

زنان باردار بسیاری هم با دو وضعیت مواجه شدند: یا به سرعت اولین گروهی شدند که از کار کنار گذاشته می‌شوند و یا اگر در مشاغل ضروری اشتغال داشتند، به‌رغم بارداری ناچار شدند کماکان سر کار حاضر شوند. این وضعیت نگران‌کننده در شرایطی رخ می‌دهد که تا قبل از کرونا هم هرسال صدها هزار زن به دلیل بارداری، با تبعیض مواجه بودند و شغل خود یا بخشی از درآمد و سمت شغلی خود را از دست می‌دادند. این تبعیض حالا احتمالا بسیار شدیدتر در سراسر جهان اعمال خواهد شد.

هم‌زمان داده‌های Resolution Foundation در بریتانیا نشان می‌دهد که در قشر کم‌درآمد تنها ۱ نفر از هر ۱۰ نفر می‌تواند دوباره به شغل خود بازگردد و ۶۹ درصد قشر کم‌درآمد را زنان تشکیل می‌دهند. بنابراین زنان بسیاری با درآمد پایین، دیگر شغلی نخواهند داشت. گروه «بودجه‌ی زنان» در بریتانیا نیز هشدار داده است که عواقب ناشی از ویروس کرونا، نابرابری جنسیتی در مشاغل را بیشتر از گذشته و با عقب‌گرد جدی مواجه خواهد کرد. این در حالی است که قبل از شیوع کرونا هم در تمام جهان، نابرابری جنسیتی در محیط‌های کاری سر به فلک می‌زد و در هیچ کشوری برابری دستمزد محقق نشده بود.

در بخش مهدکودک و پرستاری کودک، تنها در بریتانیا ۱۵۰هزار شغل از دست خواهد رفت و اکثریت قاطع افراد شاغل در این حوزه، زنان‌اند که از کار بیکار خواهند شد. با بیکار شدن خانواده‌ها و به‌ویژه زنان، نیاز به پرستار یا مهدکودک کاهش پیدا کرده و بسیاری از خانواده‌ها بودجه‌ی کافی برای این خدمات را نخواهند داشت. بنابراین به سادگی بسیاری از مهدکودک‌ها یا شرکت‌های ارائه‌ی خدمات پرستاری بچه برای همیشه بسته خواهد شد.

یک نگرانی جدی دیگر هم همین است که به دلیل آسیب‌های اقتصادی کرونا، در بسیاری کشورها قوانین سفت و سخت فعلی برای رفتار با کارمندان، تعدیل بشود و در نتیجه‌ی این تعدیل، دست کارفرما برای اخراج آسان‌تر، تخطی از پرداخت دستمزد برابر برای کار یکسان و رعایت حقوقی همچون مرخصی زایمان بازتر شود و اولین و اصلی‌ترین قربانیان این تخطی‌ها، زنان شاغل خواهند بود. در دوران بحرانی، کارفرماها به‌سوی «شیوه‌ها و آدم‌های بی‌دردسر» می‌روند و آن‌ها زنان و مادران را گروه «پر دردسر» می‌دانند که مسئولیت بچه و خانه را دارند، پس از ابتدا یا آن‌ها را استخدام نمی‌کنند یا به محض بحران، زنان را کنار گذاشته و عذرشان را می‌خواهند.

از ابتدای شیوع ویروس کرونا در جهان، بلافاصله خشونت خانگی علیه زنان بالا گرفت و این اولین خطر جدی پس‌رفت در حقوق زنان بود که علنی شد. در سراسر جهان، حجم خشونت علیه زنان در قرنطینه بالا گرفت و به دلیل تعطیلی دادگاه‌ها در بسیاری از کشورها و شرایط دشوار قبول فرد تازه در خانه‌های امن زنان، برای بسیاری از زنان چاره‌ای جز این باقی نمانده که با آزارگر خود زیر یک سقف سر کنند.

در وضعیت بحران اقتصادی، حقوق زنان از دغدغه‌ی جدی به مساله‌ی فرعی و کم‌اهمیت تقلیل پیدا می‌کند. این ویروس و بحران اقتصادی فراگیر جهانی ناشی از آن، بدترین اتفاقی بود که می‌توانست برای جنبش‌های زنان در سراسر جهان رخ دهد.
✍فرناز سیفی
#جنبش_زنان
#تشکل_یابی_زنان_کارگر
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
@zan_j

#مبارزات_زنان
#تشکل_یابی
یک فنجان چای برای حق رای زنان

یک فنجان چای، برای زنان مدافع حق رای زنان در امریکا، تنها «یک فنجان چای» نبود. این زنان از همان اواخر قرن نوزدهم، از «چای» به‌عنوان ابزاری برای مبارزه، تبلیغ و ترویج‌گری و تامین منابع مالی مبارزه استفاده کردند.

آلوا وندربیلت بلمونت، یکی از زنان ثروتمند و متنفذی که از خواسته‌ی حق رای زنان حمایت می‌کرد، از اولین زنانی بود که در خانه‌ی بزرگ و مجلل خود «مهمانی چای»(Tea Party) راه می‌انداخت. مهمانی فرصتی بود که هم برای سازمان‌های زنان پول جمع‌آوری کنند، هم زنان بیشتری را جذب مبارزه کنند و هم زنان مدافع حق رای از گوشه‌وکنار ایالت یا کشور با یکدیگر آشنا شوند.

نقش چای به‌ویژه در مبارزات زنان کالیفرنیا برای حق رای بسیار چشمگیر بود. در شمال کالیفرنیا، گروهی از زنان مدافع حق رای که در کار کسب‌وکار کوچک بودند، سرمایه‌ای فراهم کردند و چایی با مارک «چای برابری» (Equality Tea) را به بازار دادند. زنان مدافع حق رای به تک تک چای‌خانه‌ها و کافه‌های شیک سن‌فرانسیسکو می‌رفتند، با صاحب آن‌ها چک‌وچانه می‌زدند و راضی‌شان می‌کردند تا در کافه و چای‌خانه‌ی خود «چای برابری» سرو کنند و در منو نیز چای را با همین نام بگنجانند.

هرکس که قصد کمک به تلاش‌های زنان مدافع حق رای را داشت، می‌توانست این چای را سفارش دهد که در ۴ طعم گوناگون تولید می‌شد تا بسته‌های با وزن مختلف آن با پست به نشانی او فرستاده شود. یک دلیل دیگر ارسال پستی این بود که زنان مدافع حق رای نمی‌خواستند فقط مردم پولدار که می‌توانند به چای‌خانه و کافه شیک بروند، به این چای دسترسی داشته باشند. آن‌ها به دنبال این بودند که اقشار کم‌درآمد و طبقه متوسط هم بتوانند این چای را که نسبتا ارزان بود بخرند و در حمایت از خواسته‌ی حق رای سهم داشته باشند.

هم‌زمان بعضی زنان مدافع حق رای و عضو سازمان‌های زنان، به جشنواره‌ها و برنامه‌های محلی مختلف می‌رفتند، دکه‌ای راه می‌انداختند و این چای را به مشتریان می‌فروختند. آن‌ها از این فرصت استفاده می‌کردند تا درباره‌ی خواسته‌ی حق رای زنان با گروه‌های متنوع و بیشتری از مردم حرف بزنند و نظر آن‌ها را به لزوم حق رای زنان جلب کنند.

در جنوب کالیفرنیا، نانسی تاتل کریگ، چای دیگری با مارک «حق رای برای زنان» (Votes For Women) به بازار داد. تاتل کریگ موقعیت ویژه‌ای داشت. او یکی از معدود زنان در سراسر آمریکا بود که یک بقالی زنجیره‌ای داشت و در صنف خود چهره‌ی فعال و سرشناسی بود. در نتیجه نفوذ او بود که بعضی از بقالی‌های دیگر در جنوب کالیفرنیا هم این چای را در قفسه‌های خود گذاشتند. زنان بسیاری که خود لزوما فعالیتی در جنبش حق رای زنان نداشتند، از مغازه‌دارها سراغ این چای را می‌گرفتند و اگر بقالی این چای را نمی‌فروخت، سبد خرید خود را زمین می‌گذاشتند و در اعتراض دیگر از آن‌ها خرید نمی‌کردند. تاتل کریگ بعدها بعد از این‌که زنان حق رای به دست آوردند، در همان اولین دوره داوطلب ورود به شورا شد و دو دوره از سوی مردم لس‌آنجلس به نمایندگی انتخاب شد.

چای «حق رای برای زنان» در بسیاری از هتل‌های مجلل و معروف لس‌آنجلس هم سرو می‌شد. اما هتل معروف «آنجلوس» با قاطعیت ایستاد و تن نداد که این چای را سرو کند. در اعتراض بسیاری از زن‌های متمول لس‌آنجلس دیگر پا به چای‌خانه یا رستوران این هتل نگذاشتند و این هتل را بایکوت کردند.

چای در تلاش‌های طرفداران حق رای زنان، اهمیتی کلیدی پیدا کرد. در سال ۱۹۱۱ روزنامه‌ی «سانفرانسیسکو کال» در گزارشی نوشت که کلوب «حق رای برای زنان» قطار ویژه‌ای را اجاره کرده که در چندین ایالت آمریکا حرکت خواهد کرد. بسیاری از چهره‌های معروف و سخنرانان مهم جنبش حق رای زنان مسافر این قطار خواهند بود و شعار قطار و این سفر این است:«بند هشتم قانون اساسی، حق رای برای زنان، نوشیدن چای برابری.» تبلیغ نوشیدن «چای برابری» در کنار دیگر شعارهای اصلی، نشانه‌ای بود که جنبش زنان آمریکا در آن زمان به اهمیت این موضوع پی برده بود که باید به دنبال کسب درآمد، برندسازی و استفاده از امکانات بازار برای تبلیغ و ترویج خواسته خود باشد.
https://telegra.ph/یک-فنجان-چای-برای-حق-رای-زنان-10-03
@zan_j
#زنان_متحد