نگاهی به اشکال مستقل عدالت فمینیستی
✍کریستین ویلیامز
ترجمه :مینا جزایری
📖مقاله حاضر بخشی از کتاب دشمنان ما با لباس آبی: پلیس و قدرت در آمریکا است که چاپ سوم آن در ژوئیه امسال از انتشارات AK منتشر شد. عکس بالا مربوط به اعتراض جانسیاهان اهمیت دارد در لاس وگاس است که توسط بورلی یوئن تامپسون گرفته شده است.
⚡️در اوایل دهه هفتاد، در حالی که پلنگهای سیاه در حال آمادهسازی صبحانه بچههایشان و یادگیری کار با تفنگ بودند، جنبش
زنان شروع به سازماندهی برنامههای مقاومت خود کرد. با مشاهده ناتوانی سیستم حقوقی کیفری در برابر خشونت خانگی، آزار و تجاوز جنسی- بیتفاوتی پلیس، بازجوییهای خشونتبار، تقریبا غیرممکن بودن اثبات، مجازات ناکافی
برای تعرض، سرزنش قربانی و ماهیت کاملاً واکنشی کل سیستم-
زنان برای دفاع از خود و حفظ امنیت یکدیگر شروع به سازماندهی کردند.
⚡️در سال ۲۰۰۱ گروه «
زنان رنگینپوست در برابر خشونت» [۲] و گروه لغو زندان مقاومت انتقادی [۳] چالشی را علیه جنبشهای ضد زندان و جنبشهای فمینیستی به وجود آوردند. بیانیه مشترک آنها اینگونه آغاز میشود «ما از جنبشهای عدالت اجتماعی میخواهیم که استراتژیها و تحلیلهایی را ارائه دهند که خشونتهای دولتی و بین فردی، به ویژه خشونت علیه
زنان را نمایان کند.» این دو گروه استدلال میکنند که اتکا به سیستم حقوقی کیفری خشونت علیه
زنان را کاهش نداده است، بلکه جوامع رنگینپوست را بیشتر به خطر انداخته است، جنبش
زنان را از ریشههای تاریخی آن بیگانه و از چپ جدا کرده و قدرت را به جای کنش جمعی به دولت دادهاند. آنها همچنین استدلال میکنند که طرفداران اصلاح (یا لغو) پلیس و زندان،
زنان رنگین پوست را به حاشیه راندهاند و در رفع نیاز به امنیت
زنان و افراد الجیبیتی ناکام ماندهاند...
در میدان بخوانید:
📌https://medn.me/4DaMQ#تشکل_یابی_زنان_برای_پیشبرد_مطالبات_جنسیتی_طبقاتی#گرامی_باد_۸_مارس_روز_جهانی_زن #همبستگی_رهایی@zan_j