از بچگى كه گوش به قصه ها ميداديم و داستان هاى جورواجور ميخوانديم، شخصيت هايى بودند كه برايشان آرام بغض مى كرديم و اشك ميريختيم.
شخصيت هايى كه آرام
#خاكستر ميشدند.
آرام
#پير ميشدند. آرام از
#بين مى رفتند و كسى در قصه نمى فهميد.
ما همان شخصيت هاييم
، همان شخصيت هايى كه در لحظه
#عاشق ميشوند.
در لحظه
#دگرگون مى شوند.
ما آن آدم هاى روزگاريم.
آن هايى كه زير بار سنگين دنيا
#خم مى شوند و كسى صداى شكستناشان را نمى شنود.
ما حاضريم سراسر اقيانوس خاطرات ذهنمان را شنا كنيم و به جزيره ى كوچكِ گوشه ى اتاقمان
#پناه ببريم.
همان هايى كه دست هايشان موقع خط خطى كردن دفتر پر از نوشته هاى ذهن آشفته حال و خسته خود ميلرزد.
همان هايى كه گوششان از صداى نبض هاى نا مرتب و نا ميزان و لنگه به لنگه كر شده.
ما ساعت ها به نقطه ى كوچكى روى زمين خيره ميشويم تا بى صدا فرار كنيم به دنياى ساختگى اى كه در آن آدم ديگرى هستيم.
ما قربانى بازى
#شوم و
#سياه آدم بزرگ هاييم.
مى دانى؟
حكايت ما حكايت
#پايان #تلخ يك
#داستان #طولانى #شيرين است.
پايانى كه در ذهن هركه بشنود حك ميشود.
ما همان آسمان بوديم كه از پشت بام آرزو به زمين افتاديم.
ما گنجشكك اشى مشى بوديم كه بالش را شكستند.
گنجشككى كه سال هاست پروازهايش را گم كرده.
گنجشككى كه آسمان
#بدهكار #حسرت ها و آرزوهاى
#يخ زده ى قلب كوچكش است.
ماهم گنجشكك ساكت و سرخورده ايم.
ماهم راه خانه را گم كرديم و
#اسير_حوض نقاشى شديم...
#دلنوشت_مدیر@yasee_nabavi🍂یــــــاس نبوی
🍂
