کوندرا می‌نویسد:
《[عمدتاً] کوشش شده است تا رمان‌های کافکا همچون نقدی بر جامعه‌ی صنعتی, استثمار, ازخودبیگانگی, اخلاقیات بورژوایی _ و در یک کلمه همچون نقدی بر کاپیتالیسم _ توضیح داده شود. اما در دنیای کافکا, تقریباً هیچ‌چیز از آنچه سرمایه‌داری را تشکیل می‌دهد یافت نمی‌شود. ... نگرش کافکایی با تعریف توتالیتاریسم هم وفق نمی‌دهد. در رمان‌های کافکا, نه از حزب نشانی هست و از ایدئولوژی و قاموسش و نه از سیاست و نه پلیس. ... چگونه ممکن است رمان‌های کافکا در پراگ با زندگی واقعی در هم آمیزند و حال آنکه در پاریس بیان رمزی جهان را منحصراً ذهنی نویسنده انگاشته شوند. ... دولت‌های توتالیتر ... روابط نزدیک میان رمان‌های کافکا و زندگی واقعی را آشکار کرده‌اند. اما در غرب نمی‌توان این پیوند را دید》.
آنچه در مورد کافکا از زبان
کوندرا شنیدیم, سفری است که این رمان در روایت وی درون جامعه‌ی پراگ می‌کند.
کوندرا در واقع کافکایی را می‌آفریند که در مورد جامعه‌ای سخن می‌گوید که هرگز خود آن را تجربه نکرده بود. می‌شود گفت که
کوندرا تجربه‌های خود را با فهم خوانندگان زمانه‌ی خود از رمان‌های کافکا در هم می‌آمیزد. کافکا سفری را در زمان آغاز می‌کند و معنای جدیدی براساس تجربه‌های جدید خوانندگانش می‌یابد. بدین ترتیب, او در جایی منتقد نظام سرمایه‌داری و در جایی دیگر منتقد نظام توتالیتر کمونیستی می‌شود.
متن: سفر نظریه‌ها, عباس کاظمی
#کافکا #کوندرا #عباس_کاظمی@volupte
