Volupté(جستارهایی درباره‌ی هنر و فرهنگ)

جان استوارت میل به احتمال زیاد در مورد زندگی اخلاقی دیدگاهی بسیار تحکمی دارد:《آن خوشبختی که معیار فایده‌گرایی در مورد رفتار درست است, نه خوشبختی خود فرد که خوشبختی همه‌ی طرف‌های درگیر است. فایده‌گرایی طالب آن است که شخص میان خوشبختی خودش و دیگران, به‌اندازه‌ی یک ناظر خیرخواه و منصف اکیداً بی‌طرف باشد.》او عمل درست را عملی تعریف می‌کند که حداکثر خیر کل را برای همه‌ی طرف‌های درگیر تأمین نماید. اما انتطارات میل خیلی زیاد نیست. میل با این استدلال که اغلب ما این فرصت را داریم که فقط بر زندگی‌های معدودی تأثیر بگذاریم, این اتهام که فایده‌گرایی از آدم‌ها انتظارات بیش‌ازحد دارد را رد می‌کند. به‌عقیده‌ی او ضرورتی ندارد که خود را درگیر مسائل جامعه در مقیاس کلان آن کنیم.

متن: وزن چیزها, جین کیزز

#جان_استورات_میل #جین_کازز

@volupte

نیچه پیش‌گیری از رنج را نفی می‌کند. رنج بخشی از زندگی است و باید تملک و تأیید شود. نیچه به آن‌چه موعظه می‌کرد عمل می‌نمود. او از سردردهای میگرنی و سوءهاضمه به‌شدت رنج می‌برد, اما سعی می‌کرد در قبال زندگی خود موضعی کاملاً مثبت داشته باشد. او قصد داشت چنان مثبت باشد که بتواند با شادمانی همین زندگی را بارها و بارها بپذیرد _ کاری که می‌توانستیم انجام دهیم اگر زمان دورانی می‌بود و همه‌ی رویدادها در《بازگشتی جاودانه》عیناً تکرار می‌شدند. (گاهی اوقات به‌نظر می‌رسد که او به چنین چیزی واقعاً باور دارد.) صرف کردن عمرمان برای پیش‌گیری از رنج, درافتادن به‌دام ترحم است, و ترحم نوعی اهانت به کسی است که مورد ترحم قرار می‌گیرد. آرمان‌های اخلاقی که به ما می‌گویند برای دیگران زندگی کنیم و بر خود کنترل داشته باشیم, بازمانده‌ی زیستن در گله است تا در برابر افراد خطرناک, به‌ناگزیر از خود دفاع کند. این‌ها صرفاً جعلیاتی هستند که در مورد نحوه‌ی رفتار ما حرفی برای گفتن ندارند.

متن: وزن چیزها, جین کازز

#نیچه #جین_کازز

@volupte

همواره این امکان وجود دارد که به جای رسیدن به بینش اصیل, در حول‌وحوش تعصبات فردی و فرهنگی خود دور بزنیم. فیلسوفانی که مدعی مبانی عینی برای مواضع اخلاقی خود هستند, و کسانی که به‌دقت دراین‌باره تأمل و استدلال می‌کنند, گاهی اوقات تحت تأثیر زمانه یا تمایلات شخصی خود کور بوده‌اند. افلاتون می‌گوید جامعه‌ی آرمانی جامعه‌ای کاملاً طبقاتی است که شاه _ فیلسوفان بر آن حکم برانند; ارسطو از برده‌داری دفاع می‌کند; کتاب مقدس چیزی علیه برده‌داری نمی‌گوید; کانت در نوشته‌ای مهجور می‌گوید استمناء کاری مشمئزکننده و بدتر از خودکشی است. همه‌ی کاری که می‌توانیم بکنیم این است که تا جایی‌که می‌توانیم به قضایا بهتر بیندیشیم, با این امید که بعضی نتیجه‌گیری‌های‌مان در کوره‌ی تجربه و تأمل بیش‌تر تاب آورد.

متن: وزنِ چیزها, جین کازز

#جین_کازز #افلاتون #ارسطو #کانت

@volupte