پدر و دنياى روان
كودك«درست است که تو هیچگاه به راستی مرا مورد تنبیه بدنی قرار ندادی،ولی سرخی چهره‌ات، روش عجولانه‌ات در بازکردن کمربند و قرار دادن آن روی پشتی صندلی همه اینها بسیار بدتر از کتک خوردن بود. مثل وقتی که بخواهند کسی را دار بزنند اگر او را به راستی حلق آویز کنند، می‌میرد و همه چیز تمام می‌شود اما اگر او را مجبور کنند در همه مراسم پیش از اعدام شرکت کند و در لحظه انداختن طناب دار به گردنش خبر لغو حکم اعدام را به او بدهند بی‌شک در تمام زندگی رنج گره دار را دور گردن خویش احساس خواهد کرد.»
این متنی است از کافکا به پدرش، که به شکل نامه در کتابش آورده است.آنچه می گوید گویی فقط این نیست که در رابطه با
#پدر به چه اندازه
#تنبیه_بدنی را در دنیای واقعی تجربه کرده؛ برداشت او از عملکرد پدر و تاثیر آن بر او، پدیده ای بس متفاوت و عمیق است.
على رغم اينكه در 2سال اول زندگي، حیات
#كودك كاملا به
#مادر -بعنوان تغذیه کننده نیازهای او-وابسته است؛ ولی نظریه پردازان و روانكاوان زیادی در مورد نقش
#پدر در همان مراحل اولی رشد صحبت کرده اند.
پدر با نقش حمايت كننده جسمي، مظهر قانون و قانون گذار، تعريف دهنده مرزهاو چهارچوب بتدريج در كنار رابطه با
كودك ، معانى عميق ترى پيدا مى كند.
البته رابطه پدر با مادر و نوع معرفى ای كه مادر از پدر به دنياى روان
كودك دارد نيز، در
#تعارضات_كودك نقش دارد.
#دکتر_سميرا_يزدانى_نژاد#روانپزشک #روان_درمانگر_تحليلى #زوج_درمانگر#گروه_روانپزشکی_ویان #مطب #دکتر_سامرند_سلیمی
@vianclinics
