stars

ولی واقعا بامزه است که یه‌چیزی می‌نویسی یا درباره یه‌چیزی صحبت می‌کنی و فقط یه‌سری آدم متوجه میشن چون مربوط به یه‌سریال یا هرچیز دیگه است. انگار مثلا عضو محفل زیرزمینی باشی که رمز ورود داره و همه نشان یا تتو مخصوص خودشون رو دارن. حالا الان که چهار صبحه ولی اگر می‌تونستم، یه‌محفل یا گروه خصوصی درست می‌کردم که فقط بتونم رمزی صحبت کنم یا زبان خودم رو اختراع کنم.

وای بر وای که هروقت میاد میگم وای 🥵

I just finished Just Kids and I feel overwhelmed in a beautiful, tragic, and indescribable way. I don't know how to put my feelings into words, so I'll leave it to you to read this phenomenal and magical memoir. ❤️
"I told him he had always been with me, part of who I am, just as he is at this moment."

ساعت ۴ صبح یعنی شنیدن صدای دزدگیر ماشین همسایه روبه‌رویی که توی کوچه پارک شده چون نمایش پارکور پیشی‌ها شروع شده.

no, my love, that’s not the moon,
that’s god’s fingernail and he’s pointing at you 😭😭😭😭😭

the best of you

توی آهنگ you belong to someone else این رو می‌خونن و جدی خیلی قلبم ناراحت میشه چون خیلی زیاد به شکل غم‌انگیزی قشنگه 🥺

maybe regret is a weakness
but all the jealous gods can burn me down and start again
cause you belong to somebody else
and I didn't want to but I couldn't help it
and I know it's wrong to call this sweet hell upon myself
you belong to somebody else

آلبوم people don't change یکی از گوگولی‌ترین آلبوم‌هایی هست که گوش دادم. با اینکه با خودش خاطره‌هایی داره که خیلی ناراحتم می‌کنن، اما خیلی خوشحالم امشب دوباره بهش گوش دادم چون واقعا ناز و قشنگه و مغز آدم رو بغل می‌کنه. :") مخصوصا آهنگ cannonball که هروقت بهش گوش میدم، قلبم مچاله میشه.

«بهت گفتم اخیرا فکر می‌کنم شبیه یه لاک‌پشت شدم؟ فقط لاک من، خاطره‌هامه. یه‌خونه ازش ساختم تا هروقت دلم خواست توش قایم بشم. مثلا وقتی خوابم نمی‌بره، بهشون فکر می‌کنم و خودم رو آروم می‌کنم و می‌خوابم. بهم میگه تهش چی میشه انقدر که توی تصویر روزهایی که گذشتن بمونی؟ جواب میدم: نمی‌دونم چطور چیزی که بهش تبدیل شدم رو برات توضیح بدم ولی من اون تابستونی‌ام که آرزو می‌کردم بهم بگه دوستم داره، نیمه‌شبی که فهمیدم قلبش متعلق به آدم دیگه‌ای هستش، شش صبح و تلاش‌های بی‌نتیجه برای تغییر آدم‌ها، کلمات شیرینی که هنوز توی مغزم تکرار میشن، ستاره‌هایی که فقط برای من می‌درخشیدن، صحبت‌های تلفنی تا زمانی که کل شهر بخوابن، زمان خریدن‌های بی‌فایده و فریادهامون به سمت آسمونی که کسی صدامون رو نمی‌شنید. بهترین‌ها و بدترین‌ها رو پیش خودم نگه داشتم و سرعت زندگیم رو پایین آوردم تا بتونم تک تکشون رو برای هزارمین‌بار زندگی کنم؛ حتی اگر بهم بگی توهم زدم و اشتباه می‌کنم چون شاید لازم نبود انقدر تلاش کنم به چیزی تبدیل بشم که تو می‌خواستی و من نمی‌تونستم. پس زیر لاکم به زندگی ادامه میدم و توی حباب خودم می‌مونم.»

I love every page, every line, and every word of Just Kids by Patti Smith. I love the way she sees the world, I love the way she talks about Bob Dylan, I love the way she loves Robert, and I love the way she was and the way she is now. Ahhhhhhhh, I just love the way she loves. ❤️❤️❤️

گذر زمان همیشه باعث نمیشه فراموش کنی چون هنوز خیلی چیزها دردناک و غم‌انگیزن مثل صبحِ ۵ سال پیش، وقتی از خواب بیدار شدیم و خبرها رو خوندیم. اگر به این دنیا اومدیم تا فقط ازش خداحافظی کنیم و بمیریم، کاش هرگز توی این نقطه جغرافیایی چشم‌هامون رو باز نمی‌کردیم.