گنجینه ای سوالات دینی

#مسلمانان و پیگیری اخبار احزاب

از آنجا که سیستم امنیتی دولت اسلام نیز ھمواره در حال آماده باش بود و تحرکات
دشمنان خود را زیرنظر داشت، اخبار مربوط به احزاب را پیگیری و تحرکات یھودیان را
از روزی که از خیبر حرکت کرده بود، کنترل می نمود و حتی از جزئیات مذاکرات آنھا
با قریش و غطفان آ گاھی یافت؛ چنانکه پیامبر اکرم ص با اطلاع از این توطئه، به فکر
نقشه ھایی جھت دفاع از پایتخت اسلام برآمد و با تشکیل جلسهای اضطراری از سران
اصحاب در این مورد نظرخواھی نمود و در پایان پیشنھاد سلمان فارسی را پذیرفت که
گفت: ای رسول خدا ج! در سرزمین ما عادت بر این است که اگر اسب سواران
بخواھند وارد منطقهای بشوند، ما پیشاپیش، در اطراف شھر خود کانالی حفر
مینماییم، آیا شما دوست دارید این کار را انجام دھید
بیرون شد تا مکان مناسبی از نظر دفاعی برای حفر کانال در نظر بگیرند.
واقدی میگوید: آن حضرت ص سوار بر اسبی با جمعی از مھاجران و انصار، در
اطراف مدینه به تفحص پرداختند تا ناحیهای را که بیشتر در معرض ھجوم دشمن
است، برای حفر خندق تعیین نمایند. سرانجام تصمیم بر این گرفته شد که کوه
«سلع» به عنوان پشتوانۀ دفاعی در قسمت پشت قرار داده شود و از «مذاد» تا تپۀ
کانال حفر گردد. ذباب و تا قلعۀ «راتج»
حفر خندق در ناحیۀ شمال شھر به خاطر آن بود که این ناحیه بیشتر از نواحی
دیگر در معرض ھجوم دشمن قرار داشت؛ زیرا نواحی دیگر به طریقی محفوظ بودند و
مثلا؛ وجود خانه ھای مسکونی ً دشمن به راحتی نمی توانست از آنجا وارد مدینه شود؛
در ناحیۀ جنوب در کنار ھم سد محکمی در مقابل دشمن محسوب میشد؛ ھمچنین
در شرق و غرب مدینه دو منطقۀ سنگلاخ قرار داشت که به عنوان دو حصار طبیعی به
شمار می رفتند و نیز قلعه ھای بنی‌قریظه در جنوب شرقی مدینه، پشتوانۀ دفاعی
محکمی برای لشکر اسلام محسوب میگردید و علاوه بر آن بنی‌قریظه در قراردادی که
با دولت اسلام منعقد کرده بودند، متعھد شده بودند که از قلمرو جغرافیایی آنان کسی
بر مدینه حمله ننماید و ھیچ دشمنی را علیه پیامبر اکرم ص کمک نکنند
از رایزنی و حساسیتی که برای تعیین مکان خندق انجام گرفت، اھمیت مکان
مناسب برای استقرار نیروھا و تأثیر آن در رسیدن به پیروزی آشکار میشود.
نقشۀ حفر خندق گامی مھم، پیشرفته و تازه بود که قبل از آن اعراب با چنین
شیوۀ دفاعی ای آشنایی نداشتند. بنابراین، میتوان ادعا کرد که در تاریخ عرب و اسلام،
پیامبر اکرم ص نخستین کسی بود که در جنگ، از حفر خندق استفاده نمود و با این
امر پنھان ساختن نقشۀ ّ حرکت غافلگیرانه توانست نقشۀ دشمنان متحد را ناکام سازد ا
حفر خندق و سرعت انجام کار آنان در عملی کردن این پروژه توسط مسلمانان به
موفقیت آمیز بودن آن کمک زیادی کرد و در حفر خندق و این شیوۀ جدید دفاعی،
باعث تضعیف روحیۀ جنگجویان دشمن و باعث پراکندگی نیروھای آنان گردید.

غزوه احزاب
این غزوه در ماه شوال سال پنچم هجری اتفاق افتاد
بیشترین انگیزه های شکل گیری این غزوه خروج بنی نضیر از مدینه بود.
بخاطر انتقام و کینه و کدورت که نسبت به مسلمانان داشتند
با تمام قبایل عرب متفق شدند
و قرار داد که یهود با اعراب غطفانی کردند......
اینکه غطفانی ها 6 هزار جنگجو برای یهود می دهد
دوم بعد از پیروزی یهودیان محصول خرمایی یک سال چنبر را به غطفانی ها داده شود.
و نهایتا یهود با 10 هزار جنگجو و 6 هزار غطفانی و 4 هزار قریشی به راه افتادند.

👇👇 سبحن الله دقیق مطالعه اش کنید
ارزش صد بار خواندن دارد.....

پنج نفر خود را برای نابودی دشمن کاملا آماده کرده بودیم
تمام تجهیزات و بم ها برای نابودی تانک های بنی صهیون مجهز شد.
هر کس از ما می‌دانست که چه می باید چه کرد.
همه ما رفتیم و هر کدام  تمام مهمات  خود را برای نابودی تانک ها و دشمن استفاده کردیم.
الحمدلله همه موفق شدیم و بعد از عملیات صحیح و سالم بر گشتیم قرار گاه.
درین هنگام متوجه شدیم که فقط یک بم چسپی  دیگر همراه ما اضافه  باقی مانده.
گفتیم باید این هم مصرف شود و توسط این چند یهودی باید به جهنم فرستاده شود.
هر کدام ما شروع کردند  به التماس کردن  که این افتخار را بدهید به من که این عملیه را انجام بدهم چون همه ما اصرار داشتیم چاره ای جز قرعه کشی نداشتیم.
وقتی نتیجه قرعه به نام یکی از دوستام بالا آمد پیوسته الحمدلله الحمدلله می گفت و خیلی خوش حال شد که شکر پروردگار را که این افتخار را به من بخشید
و باقی مجاهدین هم کمی ناراحت شدند که چرا قرعه به  نام آنها نشد.
بناءا رفیق ما بم را گرفته و میخواست که برود و خودش را کاملا آماده کرد..
یکی دیگر از ما در گوشه ای نشست و هی داشت گریه می کرد همه رفتیم و پرسان کردیم که خبر چیه و چی شده
چرا گریه می کنید؟
گفت: لطفا بدهید که من برم و این عملیه را انجام بدهم
گفتند:  همه بر قرعه توافق کردیم چرا اصرار داری؟
گفت: دوست من درسته قرعه به نام تو بلند شده ولی لطفا نوبتت را بدهید به من بعد از این همه اصرار گفتند چرا این همه بیتابی می کنید؟
گفت:  بخاطر خواب که دیشب دیدم
دیشب در خواب رسوال الله را دیدم که در بهشت حضور داشتند بعد از اینکه من را دیدن اولین کلام شان این بود که ای فلانی مشتاق ما نشدی منتظرت هستیم  زود تری به جمع ما بپیوند
بخدا قسم بعد ازین خواب اصلا آرامش ندارم و پیوسته آرزوی شهادت دارم لطفا اجازه دهید من برم به علمیات
بعد از شنیدن این سخن ناچار همه گفتیم با دو شرط موافقت می کنیم
اول اینکه سلام ما را به رسول الله برسانی
دوم اینکه در روز قیامت از ما شفاعت کنی
با قبول این دو شرط رفیق ما رفت و تانکی را فضایی کرد
و ما متتظر بر گشتش بودیم و چون دشمن با خبر شد تانکی دیگری شهیدش کردند
جنازه اش را می خواستیم بگیریم چون عرصه بر سری ما تنگ بود نتوانستیم که جنازه را بر گردانیم
نهایتا فرصتی شد که بریم و دوست خود را به خانه خراب شده آوردیم و گفتیم همین جا برای چند روزی دفنش کنیم تا اوضاع کمی آرام گیرد
مدت یک ماه نتوانستیم برای کفن و دفن بیاییم بعد از یک ماه آمدیم و دیدیم که دوست ما خونش هنوز از بدنش میچکد و بوی بسیار خوش از بدنش فضا را معطر کرده بود
که هر کس فکر می کرد که چند ساعتی شده که شهید شده
او را گرفته و کفن و دفنش کردیم

#نزول وحی و تبرئۀ عایشه

عایشه میگوید: به خدا سوگند! ھنوز رسول خدا ج از جایش تکان نخورده بود و 
ھیچ یکی از کسانی که داخل خانه بودند، خارج نشده بودند که وحی بر آن حضرت ج
نازل گردید و آثار نزول وحی برایشان پدیدار شد و عرقھا از چھرهاش مانند دانۀ مروارید 
سرازیر گردید؛ پس از اینکه آثار وحی برطرف گردید، رسول خدا ج خندید و اولین 
سخنی که بر زبان آورد، این بود که فرمود: ای عایشه! خدا نیز تو را تبرئه کرد.
عایشه میگوید: مادرم گفت: بلند شو، دستھای پیامبر اکرم ج را ببوس. گفتم: 
خیر؛ بلکه من فقط شکر خدا را به جای میآورم.
این آیات نازل گردید:

سوره نور: ۲۰-۱۱]. َ

«کسانی که این تھمت بزرگ را پرداخته و سرھم کردهاند، گروھی از خود شما ھستند،
اما گمان مبرید که این حادثه برایتان بد است؛ بلکه این مسئله برایتان خوب است. ھر 
کدام از آنھا به گناه کاری که کرده است، گرفتار میآید و ھر کسی که بخش عظیمی
از آن را به عھده داشته است، عذاب بزرگ و مجازات سنگینی را دارد. چرا ھنگامی که 
این تھمت را میشنوید، نمیبایست مردان و زنان مومن نسبت به خود گمان
نیکبودن را نیندیشند و نگویند: این تھمت بزرگ، آشکار و روشنی است. چرا آنان 
نمیبایست چھار شاھد را حاضر بیاورند تا بر سخنان ایشان گواھی دھند؟ اگر چنین 
گواھانی را حاضر نمیآوردند، آنان برابر حکم خدا دروغگو بودند.
اگر فضل و مرحمت خدا در دنیا و در آخرت شامل حال شما نمیشد، ھر آینه به سبب 
خوض و فرورفتنتان در کار تھمت، عذاب سخت و بزرگی گریبانگیرتان میگردید.
در آن زمان که به استقبال این شایعه رفتید و آن را از زبان دیگران میقاپید و با دھان 
چیزی پخش میکردید که علم و اطلاعی در مورد آن نداشتید و گمان میبردید این 
مسئله کوچک و سادهای است، در حالی که در پیش خدا بزرگ بوده است. 
چرا نمیبایستی وقتی که آن را میشنوید میگفتید: ما را نسزد که زبان بدین تھمت 
بگشاییم. سبحان الله! این بھتان بزرگی است.
خداوند نصیحتتان میکند که اگر مسلمان ھستید، ھرگز چنین کاری را تکرار نکنید. 
خداوند این آیات را برای شما بیان میدارد و خدا بس آ گاه و حکیم است.
بیگمان کسانی که دوست میدارند گناھان بزرگی درمیان مؤمنان پخش کنند، ایشان 
در دنیا و آخرت شکنجه و عذاب دردناکی دارند. خداوند میداند و شما نمیدانید».

قسمت #چهارم

2_ گفتگوی رسول خدا ج با عایشه دربارۀ مسئلۀ افک
عایشه میگوید: یک ماه بود که وحی بر آن حضرت ص نازل نشده بود.
پیامبر اکرم ص به من گفت: ای عایشه! در مورد تو به من خبرھایی رسیده است
اگر تو واقعا بی گناه هستی پس به زودی خداوند بیگناھی تو را اثبات خواھد کرد، اما اگر مرتکب گناھی
شده‌ای، پس استغفار و توبه کن؛ زیرا بنده وقتی گناھی مرتکب شود و بعد از آن به
خدا روی آورد، خدا نیز گناھش را می‌آمرزد. ھنگامی که سخنان رسول خدا ص به
پایان رسید، اشکھایم تمام شد، حتی قطرهای نمیچکید.
به پدر و مادرم گفتم: جواب رسول خدا ص را بدھید. گفتند: به خدا سوگند! ما
نمیدانیم چطور جواب او را بدھیم. آن گاه خودم در حالی که زن جوانی بیش نبودم و
ھنوز زیاد بر قرآن مسلط نبودم، گفتم: به خدا سوگند! اکنون که شما این جریان را
شنیده‌اید و آن را باور کرده‌اید، اگر من خود را از آن بری بدانم، در حالی که خدا
میداند از آن بری ھستم، شما از من نخواھید پذیرفت و اگر بدان اعتراف کنم در حالی
که خدا میداند چنین نبوده است، شما خواھید پذیرفت. جواب من ھمان سخن
یعقوب است که گفت:

وَجَاءُوا عَلَىٰ قَمِيصِهِ بِدَمٍ كَذِبٍ ۚ قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا ۖ فَصَبْرٌ جَمِيلٌ ۖ وَاللَّهُ الْمُسْتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ ﴾ [یوسف: ۱۸]. ََ
«و پیراھنش را با خون دروغین آوردند (یعقوب) گفت: بلکه نفسھای شما کار زشتی
را در نظرتان آراسته است. پس(کارمن) صبر جمیل است و خداست که از او در مقابل
آنچه میگویید، یاری خواسته میشود».
این را گفتم و بر بسترم دراز کشیدم.
عایشه میگوید: چون من یقین داشتم که از این گناه بری ھستم، میدانستم که
خداوند مرا از آن تبرئه خواھد کرد؛ ولی نمیدانستم که برائت من در قرآن به صورت
آیاتی که برای ھمیشه تلاوت خواھد شد، نازل میشود. احتمال میدادم که خداوند
تبرئۀ مرا در خواب پیامبرش ج به او اعلام میدارد.

بخش سوم
غزوه #نبی_مصطلق

۱ پخش بھتان در مدینه

عایشه میگوید: وقتی به مدینه رسیدیم، من به مدت یک ماه بیمار شدم و در حالی
که مردم مشغول داستان افک بودند، من بدون اطلاع از ھمه چیز (در خانه بستری
بودم) البته رفتار رسول خدا ج مرا به شک می انداخت؛ چون آن محبت و مھربانی
سابق را از ایشان نمیدیدم، فقط به خانه می‌آمد و می‌گفت: حالت چطور است و سپس
برمی گشت. تا اینکه حال من بھتر شد. شبی با مادر مسطح برای قضای حاجت بیرون
شدم. در آن وقت ما فقط شب ھا برای این منظور بیرون میرفتیم، و ھنوز به ساختن
دستشویی کنار خانه ھای خود عادت نکرده بودیم و این کار را عربھا عیب
میدانستند. در بازگشت به خانه، پای مادر مسطح به دامن جامه اش گیر کرد و افتاد و
گفت: وای! بمیرد مسطح. من گفتم: تو به مردی که در معرکۀ بدر حضور داشته است؛
چنین میگویی؟ گفت: چقدر تو ساده‌ای! مگر نشنیده ای که چه گفته است؟ گفتم: چه
گفته است؟ آنگاه او ماجرای افک را مفصل برایم تعریف نمود. از آن لحظه بیماری ام
شدت گرفت. به خانه ام برگشتم. رسول خدا ص آمد (و سلام کرد) و گفت: حالت چطور
است؟ گفتم: اجازه میدھی نزد پدر و مادرم بروم؟ و ھدفم این بود که در مورد این
ماجرا واقعیت را از زبان آنھا بشنوم. رسول خدا ص به من اجازه داد؛ پس نزد پدر و
مادرم رفتم. به مادرم گفتم: مادر! مردم دربارۀ چه چیزی سخن میگویند؟ گفت:
دخترم، آرام باش. به خدا سوگند! ھر زنی حیاء داشته باشد و شوھرش او را دوست
بدارد، در مورد او سخنانی گفته میشود. گفتم: سبحان الله! این سخن واقعیت دارد؟.
پس آن شب را تا صبح گریستم و یکسره اشک ریختم و لحظه‌ای نخوابیدم.

بخش دوم

ادامه #غزوه بنی مصطلق

#حادثه_افک

توطئه منافقان در برانگیختن شعارھای جاھلی و ایجاد تفرقه بین صفوف منسجم
یاران پیامبر اکرم ص ، با شکست مواجه گردید بنابراین درصدد طرحریزی حادثۀ
جدیدی برآمدند و این بار حیثیت و آبروی پیامبر اکرم ص و خانوادۀ ایشان را مورد
ھدف قرار دادند.

عایشه می گوید: ھرگاه پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم قصد سفری می‌نمودند درمیان زنان خود قرعه
می‌انداخت و قرعه به نام ھر کس می‌افتاد، او را با خود میبرد. این بار در غزوۀ
(بنی مصطلق) قرعه به نام من بیرون آمد و در این وقت حکم حجاب نازل شده بود
بنابراین، من داخل کجاوه بر مرکب خود می‌نشستم.
بعد از اینکه از غزوه فارغ شدیم و برگشتیم، نزدیک مدینه اردو زدیم. ھنوز شب بود
که اعلام حرکت نمودند. من برای رفع حاجت به گوشه ای رفتم. وقتی میخواستم به
طرف مرکب خود بیایم، متوجه شدم که گردنبند من پاره شده و مھره ھایش ریخته
است؛ من مشغول جمع آوری آنھا شدم. در آن اثنا، کسانی که مسئول حمل کجاوۀ من
بودند، حسب معمول به گمان اینکه من داخل آن ھستم، کجاوه را بر روی شترم
گذاشتند. و چون من ھنوز جوان بودم و زنان در آن وقت به خاطر نداشتن غذای کافی
لاغر اندام و سبک بودند بنابراین، آنھا متوجه خالی بودن کجاوه نگردیدند و شتر را
ھمراه کاروان به حرکت درآوردند. من نیز بعد از اینکه گردنبند خود را پیدا نمودم، به
محل کاروان آمدم و متوجه شدم که کاروان رفته است و اثری از آن نیست و چون
میدانستم که اگر آنھا متوجه قضیه بشوند، برمیگردند، در ھمان جا نشستم و سپس به
خواب رفتم. صفوان بن معطل سلمی که پشت سر لشکر مانده بود، ھنگام صبح، که
ھنوز ھوا روشن نشده بود، به محل کاروان رسیده بود و از دور متوجه گردیده بود که
چیزی جا مانده است. وقتی نزدیک میآید، مرا که قبل از حکم حجاب دیده بود،
میشناخت و من با شنیدن « ّاناالله و انااليه راجعون» از زبان ایشان، بیدار شدم و خود را
پوشاندم. عایشه میگوید: به خدا سوگند! او حتی یک کلمه با من حرف نزد فقط مکرر
«اناالله» میگفت و شترش را خواباند و من برآن سوار شدم. او پیاده جلو شد و من سوار
بر شتر، پشت سر ایشان تا به لشکر که در گرمای ظھر در جایی اردو زده بود، رسیدیم.
پس از آنجا ماجرا شروع شد و کسی که این جریان را رھبری می کرد، عبدالله بن
ابی سلول بود.

#ادامه دارد...........