انتشار روزنامههای چاپی در ایران در دوره سلطنت #محمدشاه_قاجار با #کاغذ_اخبار (۱۲۵۳ ق.) آغاز شد. سومین روزنامه ایرانی به سبک و شکل امروزی و نخستین روزنامه رسمی دولتی، #وقایع_اتفاقیه (۱۲۶۷ ق.) است که دوره #ناصرالدینشاه بهصورت هفتگی زیرنظر #امیرکبیر منتشر میشد. اما، نخستین نشریه روزانه (یعنی روزنامه به معنی واقعی کلمه) در ایران به نام #خلاصه_الحوادث در سال ۱۳۱۶ قمری در تهران منتشر شد. مطبوعات داخلی در عهد ناصرالدینشاه دولتی بودند تا اینکه دوره مظفرالدینشاه گشایشی در فضای مطبوعات بهوجود آمد و مجوز انتشار نشریه به بخش خصوصی هم واگذار شد.
در دوره مشروطه، بیداری افکار و اندیشههای عمومی به سرعت اوج گرفت و روزنامهها، بهعنوان نمادهای دموکراسی سهم مهمی در این بیداری داشتند. تعداد و تیراژ مطبوعات افزایش یافت و حتی تا ده هزار (روزنامه مجلس) نیز رسید؛ بهطوریکه پس از صدور فرمان مشروطیت، تعداد مطبوعات از ۲۰ عنوان روزنامه و نشریه به ۹۲ عنوان رسید.
انتشار روزنامههای چاپی در ایران در دوره سلطنت #محمدشاه_قاجار با کاغذاخبار (۱۲۵۳ ق.) آغاز شد. سومین روزنامه ایرانی به سبک و شکل امروزی و نخستین روزنامه رسمی دولتی، #وقایع_اتفاقیه (۱۲۶۷ ق.) است که دوره ناصرالدینشاه بهصورت هفتگی زیرنظر #امیرکبیر منتشر میشد. اما، نخستین نشریه روزانه (یعنی روزنامه به معنی واقعی کلمه) در ایران به نام #خلاصه_الحوادث در سال ۱۳۱۶ قمری در تهران منتشر شد.
مطبوعات داخلی در عهد ناصرالدینشاه دولتی بودند تا اینکه دوره #مظفرالدینشاه گشایشی در فضای مطبوعات بهوجود آمد و مجوز انتشار نشریه به بخش خصوصی هم واگذار شد. در دوره مشروطه، بیداری افکار و اندیشههای عمومی به سرعت اوج گرفت و روزنامهها، بهعنوان نمادهای دموکراسی سهم مهمی در این بیداری داشتند. تعداد و تیراژ مطبوعات افزایش یافت و حتی تا ۱۰هزار (روزنامه مجلس) نیز رسید؛ بهطوریکه پس از صدور فرمان مشروطیت، تعداد مطبوعات از ۲۰ عنوان روزنامه و نشریه به ۹۲ عنوان رسید.
انتشار روزنامههای چاپی در ایران در دوره سلطنت #محمدشاه_قاجار با #کاغذ_اخبار (۱۲۵۳ ق.) آغاز شد. سومین روزنامه ایرانی به سبک و شکل امروزی و نخستین روزنامه رسمی دولتی، #وقایع_اتفاقیه (۱۲۶۷ ق.) است که دوره #ناصرالدینشاه بهصورت هفتگی زیرنظر #امیرکبیر منتشر میشد. اما، نخستین نشریه روزانه (یعنی روزنامه به معنی واقعی کلمه) در ایران به نام #خلاصه_الحوادث در سال ۱۳۱۶ قمری در تهران منتشر شد. مطبوعات داخلی در عهد ناصرالدینشاه دولتی بودند تا اینکه دوره مظفرالدینشاه گشایشی در فضای مطبوعات بهوجود آمد و مجوز انتشار نشریه به بخش خصوصی هم واگذار شد.
در دوره مشروطه، بیداری افکار و اندیشههای عمومی به سرعت اوج گرفت و روزنامهها، بهعنوان نمادهای دموکراسی سهم مهمی در این بیداری داشتند. تعداد و تیراژ مطبوعات افزایش یافت و حتی تا ده هزار (روزنامه مجلس) نیز رسید؛ بهطوریکه پس از صدور فرمان مشروطیت، تعداد مطبوعات از ۲۰ عنوان روزنامه و نشریه به ۹۲ عنوان رسید.
یکی از اقدامات ارزنده فرهنگی میرزا تقی خان #امیرکبیر راه اندازی هفته نامه #وقایع_اتفاقیه می باشد.نخستین شمارهٔ این نشریهٔ در ۵ ربیعالثانی سال ۱۲۶۷ هجری قمری (برابر ۱۸ بهمن ۱۲۲۹ خورشیدی و ۷ فوریهٔ ۱۸۵۱ میلادی) (سال سوم پادشاهی ناصرالدینشاه) به چاپ رسید.
در این روزنامه، اخبار داخلی شامل خبرهای مربوط به پایتخت (#اخبار_دارالخلافه)، دربار و سفرهای ناصرالدینشاه، عزل و نصبها و اعطای مقامها، نشانها و امتیازات چاپ میشد. در برخی شمارههای آن، اعلانهای رسمی دولتی در ورقهای جداگانه چاپ و همراه روزنامه، توزیع میشد که به آن #اشتهارنامه میگفتند. در برخی شمارهها نیز اخبار و رویدادهای شهرستانهای ایران به چاپ میرسید (#اخبار_ولایات). در بخش اخبار خارجی، بیشتر اخبار مربوط به دگرگونیهای سیاسی و اقتصادی کشورهای اروپایی به چاپ میرسید. مقالاتی از روزنامههای اروپایی برگرفته میشد و با ترجمهٔ روان فارسی در روزنامه منتشر میشد.
میرزا محمدرضا #کلهر (۱۲۰۷ کرمانشاه - ۱۲۷۱ تهران) از خوشنویسان صاحبنام در خط نستعلیق در زمان ناصرالدین شاه قاجار بود ، که شیوهای خاص در نستعلیقنویسی ایجاد کرد.
او افزون بر #نستعلیق در #شکسته_نویسی نیز استاد بود. میرزا رضا چون در نستعلیق سرآمد شد و شهرت یافت ناصرالدین شاه قاجار او را احضار کرد و بسیار مورد توجه شاه قرار گرفت. حتی شاه اندکی شخصاً نزد وی مشق خط کرد. ناصرالدین شاه خواست که وی در وزارت انطباعات (وزارت چاپ) به کار گمارده شود اما از آنجایی که میرزا مردی بلندهمت و آزادمنش بود نپذیرفت و به کتابتی مختصر و دستمزدی اندک میساخت.
فقط یکبار که ناصرالدین شاه به مشهد میرفت به شوق زیارت حرم امام رضا در اردوی شاه ملازم شد. او درطی این سفرکار خوشنویسی روزنامه #وقایع_اتفاقیه راانجام می داد. پس از بازگشت از خراسان با شیوع همگانی وبا در تهران، او هم مبتلا شد و در روز جمعه ۲۵ محرم الحرام سال ۱۳۱۰ در گورستانی در حسن آباد که اکنون محل آتشنشانی شهرداری تهران است به خاک سپرده شد.