”ندامت شیخ بهائی نسبت به عملکرد حکومت دینی و ایدئولوژیک غیرمعصومین”
عجب از عالمان...چنان به دور ظالمان می گردند گویا به دور کعبه طواف می کنند!
این شعر را شیخ بهائی در
#کشکول نقل کرده است:
”عجبت لأهل العلم كيف تغافلوا يجـرّون ثوب الحـرص عند المهالك
يدورون حـول الظـالميـن كأنّـهم يطوفون حول البيت وقت المناسك”
شیخ بهائی هر چند خود ابتدا فقیهی حکومتی در عصر
صفویان بود، اما پس از مشاهدهٔ رذالت های حکومت دینی و ایدئولوژیک به سبک
#صفویان، از منصب
#شیخ_الاسلامی خود دل می کند...
او در کتاب «کشکول» در قصیدهٔ مدح حضرت مهدی منجی، این کجروی به نام دین و دین فروشی روحانیون را اینچنین به تصویر می کشد:
-حق ایمان واقعی را دریاب و پایگاه دین را آباد کن که جز خرابی از آنها نمانده است.
-کتاب خدا را از دست عاصیان بر دین که همیشه سرکش بودند، نجات بده.
-با قیاسات خود به دین گزند رسانده و مثل کوری بی بصیرت خطا کردند.
بهایی در همین کتاب می نویسد:
_اگر دیدی فقیهی ملازم دربار حکومتی به اصطلاح اسلامی شده، بدان که دزدی بیش نیست و اگر گفتند ملازماند تا ستم کمتری بر مردم شود، یا از ستمدیدهای دفاع کنند، فریفته نشو.
این حرفها نردبان ترقی فقیه فاجر است.
از پیامبر نقل است که خیانت به دانش فقه شدیدتر از خیانت به مال است.
باز پیامبر میفرماید که عالمان دینی تا وقتی ملازم دربار حکومت ها نیستند، امین پیامبر بر مردماند و در غیر این صورت، خائن به رسول خدا هستند.
#عبدالله_ناصریt.center/tarikhdartarazoo 🏛