مازندران‌گیلان آریایی

فرمانروایان #ساسانی در #شمال_ایران
#آل_بویه

یکی از دودمان‌های پس از اسلام در ایران

آل بویه یا بوییان یا بویگان (۳۲۰–۴۴۷ ق / ۹۳۲–۱۰۵۵ م) از دودمان‌های دیلمی زیدی مذهب شیعه پس از اسلام است که در بخش مرکزی و غربی و جنوبی ایران و عراق فرمانروایی می‌کردند و از دیلم در لاهیجان گیلانبرخاسته بودند.

پایتخت بوئیان شیراز - ری - بغداد و زبان‌های عربی (رسمی) و پارسی وگیلکی رایج بود‌

بوییان دودمانی از دیلمیان بودند و به زبانی ایرانی بسیار شبیه به زبان گیلکان صحبت می‌کردند.سرزمین بوییاندیلمستان بود.در مورد تبار خاندان بویه در میان دانشمندان و تاریخ‌نگاران دیدگاه‌های گوناگون وجود دارد، صابی در کتاب تاجی آورده‌است که نسب بویه به #بهرام_گور منتهی می‌گردد و بعضی گفته‌اند که بویه از نسل دیلم بن ضبه بوده‌است و ابوعلی مسکویه در کتاب تجارب الامم آورده‌است که پادشاهان آل بویه خود را از فرزندان #یزدگرد_سوم آخرین پادشاه #ساسانی می‌دانند و می‌گویند که در آغاز تهاجم اعراب مسلمان بعضی از اولاد #یزدگرد به #گیلان رفته و درآنجا ساکن شدند. و در کل #دیلمیان_ایرانی‌تبار بودند.

طبق کتاب‌های تاریخ بختیاری و تاریخ ایران و همچنین به گفته تاریخ شناسان تبار و ریشهٔ مردم بختیاری به همین سلسله آل بویه می‌رسد. عزالدوله بختیار که فرزندمعزالدوله یکی از شاهان آل بویه می‌باشد طبق کتاب تاریخ بختیاری جد بزرگ ایل بزرگ بختیاری می‌باشد.


@taporestangilak_ariyaea