تجربه نوشتن

#تاریخ_جنبش_کارگری

اگوست اسپایسر، الیوت پارسن، ساموئل فیلدمن، آدولف فیشر، لوئیس کینگ، مایکل شوارتز، جورج انجل و اسکار نیپ؛ ۸ نفر از رهبران کارگری بودند که به دلیل سازماندهی تظاهرات چهارم ماه مه سال ۱۸۸۶ شیکاگو دستگیر و در دادگاهی نمایشی محاکمه شدند. پنج کارگر مهاجر آلمانی، یک آلمانی تبعه آمریکا و دو آمریکایی. خواسته آنها، کاهش ساعت کار از چهارده و شانزده ساعت به هشت ساعت کار در روز بود.

پنج نفر به اعدام، دو نفر حبس ابد و یک نفر به پانزده سال زندان محکوم شد. یک نفر از محکومین به اعدام، پیش از اجرای حکم خودکشی کرد.

#شیکاگو
#اول_ماه_مه
#روز_جهانی_کارگر
#همبستگی_بین‌المللی_کارگری

🌎🌍🌏
https://t.center/tajrobeneveshtan

#تاریخ_جنبش_کارگری
داستان یک عکس👆

در آغاز سده حاضر، اصفهان کانون و مرکز کارخانه های نساجی و چند کارخانه دیگر مانند تولید برق و پنبه پاک کنی بود. در این کارخانه ها هزاران کارگر کار می کردند که یا از روستا و زمین کشاورزی رانده شده بودند و یا صنعتگران و پیشه وران ورشکسته و یا بیکاران شهری بودند.

کارخانه ها در طول سال‌های سلطنت پهلوی اول، توسط تجار و بازرگانان تاسیس شده و در آن ها هیچ قانون و مقرراتی در جهت حمایت از کارگران وجود نداشت: دستمزدها ناچیز، تنبیه بدنی و فحاشی رایج و ساعات کار بالا بود. بهداشت و ایمنی در محیط کار وجود نداشت و چیزی به نام بیمه در کار و زندگی کارگران یافت نمی شد.

با سقوط رضاشاه و با شروع جنگ جهانی و اشغال ایران؛ کارگران که علاوه بر ستم های پیشین، با کمبود نان و ارزاق عمومی مواجه شده بودند؛ دست به مبارزه علیه کارخانه داران سودجو زدند.

کارگران‌ اصفهانی از یک وکیل مبارز با نام «تقی فداکار» کمک و راهنمایی خواستند و با او وارد کار مشترک شدند. با راهنمایی های او، در ۲۱ تیر ۱۳۲۱ اولین اتحادیه کارگری در «کارخانه ی زاینده رود اصفهان» تاسیس گردید. پس از آن، کارگران دیگر کارخانه ها نیز اتحادیه های خود را تشکیل دادند.

در اولین حرکت، اتحادیه ها اعتصاب ۲۸ مرداد سال ۱۳۲۱ را در سراسر اصفهان سازمان دادند. چند روز بعد و در شهریور، کارفرمایان سرسخت به زانو در آمده و خواست های کارگران در مورد افزایش دستمزد و کاهش ساعات کار را پذیرفتند.

این پیروزی در پیوستن تعداد زیادی از کارگران شهر به اتحادیه تاثیر فراوان داشت. تقی فداکار و برخی از رهبران حزب توده در جذب و پیوستن اتحادیه های اصفهان به «حزب توده» نقش مهمی ایفا کردند.

یکی دیگر از کسانی که تلاش کرد اتحادیه های کارگری، استقلال خود را از دست بدهند و به حزب توده وابسته شوند، «نعمت الله بهرام‌پور» نام داشت. او سرکارگر کارخانه ی ریسندگی پشمباف و اهل شهرضا(قمشه) بود. بهرام‌پور در کنگره ی اول حزب یکی از نمایندگان ایالتی اصفهان و یکی از کادرهای متعصب حزب بود.

اما در مقابل او «شمس صدری» قرار داشت که کارگر کارخانه ریسباف و کارگری فعال و مذهبی بود. در سال ۱۳۲۳ صدری که با نفوذ و گسترش حزب توده مخالف بود به همراه «امیر کیوان» از اتحادیه جدا شد. در آن زمان تمامی اتحادیه های کارگری وابسته به حزب توده در سراسر ایران با هم « شورای متحده مرکزی کارگران و زحمتکشان ایران» را تاسیس کرده بودند. شمس صدری پس از جدایی از شورای متحده با کمک های مادی و معنوی کارفرمایان که حزب توده و شورای متحده را خطری بالقوه برای خود می دیدند، اتحادیه جدیدی به نام «اتحادیه کارگران و پیشه وران» تأسیس کرد. به دلیل تابلوی ورودی آن که جمله ی «نصرمن الله و فتح القریب» بود به اتحادیه نصرمن الله معروف شد.

مبارزه بین دو اتحادیه و رقابت بین آنها به یک جنگ خونین و خشن در اصفهان تبدیل شد. علاوه بر این دو تشکیلات، احزاب دست راستی مانند «سومکا» و «پان ایرانیست ها» هم به مبارزه با حزب توده و اتحادیه ها و تشکل های جوانان و زنان منتسب به این حزب می پرداختند.

تقی فداکار که در رهبری این تشکیلات حضور مهمی داشت به مثابه یک خط بینابینی و با روش های دیپلماتیک عمل می کرد. او نهایتا در انتخابات مجلس چهاردهم از سوی اصفهان با رای بالایی به مجلس شورای ملی راه یافت. فداکار با روش و شیوه کار حزب منطبق نبود. این در حالی بود که بهرام‌پور بی مهابا علیه کارفرمایانی چون کازرونی ها، دهش، میربد و همدانیان و اتحادیه نصرمن الله مبارزه می کرد و بر وابسته بودن اتحادیه به حزب تاکید داشت. شمس صدری نیز در دفاع از خط راست می کوشید. او و همراهان اش موفق شدند تا امیر کیوان را به عنوان نماینده به نشست فدراسیون اتحادیه های کارگری جهانی در اروپا بفرستند.

مبارزه خطوط اتحادیه در اصفهان تا سال ۱۳۳۲ ادامه داشت. اما با کودتای ۲۸ مرداد و سرکوب و دستگیری خیل عظیمی از فعالین کارگری، در اصفهان نیز کودتا نقطه پایانی بر این مبارزه بود.

کارگران اصفهانی مخصوصا در بخش ریسندگی و بافندگی بسیاری از حقوق خود را در طول این سال ها به دست آوردند. دستمزد مطابق با یک معیار کشوری، بیمه، سهم نان روزانه از کارخانه، سرویس آمد و شد به کارخانه، لباس سالیانه، ۸ ساعت کار و...

در این عکس هر سه نفر رهبران این سه گرایش را می بینید:
نفر نشسته با کت و شلوار سفید در ردیف وسط تقی فداکار؛ نفر دوم نشسته از ردیف اول از سمت چپ نعمت الله بهرام‌پور ؛ و نفر دوم ایستاده از سمت چپ شمس صدری است.

پس از کودتای ۲۸ مرداد، تقی فداکار از فعالیت های اجتماعی کناره گرفت و سال ها بعد در یک تصادف مشکوک جان باخت. نعمت الله بهرام‌پور ، مخفی شد و پس از مدتی به یکی از کشورهای اروپای شرقی مهاجرت کرد. شمس صدری در اصفهان به زندگی خود ادامه داد./منبع: متون تاریخی جنبش کارگری ایران

@tajrobeneveshtan

#تاریخ_جنبش_کارگری

📷 داستان یک عکس

در این عکس هر سه نفر رهبران این سه گرایش را می بینید:
نفر نشسته با کت و شلوار سفید در ردیف وسط تقی فداکار؛ نفر دوم نشسته از ردیف اول از سمت چپ نعمت الله بهرام‌پور ؛ و نفر دوم ایستاده از سمت چپ شمس صدری است.

پس از کودتای ۲۸ مرداد، تقی فداکار از فعالیت های اجتماعی کناره گرفت و سال ها بعد در یک تصادف مشکوک جان باخت. نعمت الله بهرام‌پور ، مخفی شد و پس از مدتی به یکی از کشورهای اروپای شرقی مهاجرت کرد. شمس صدری در اصفهان به زندگی خود ادامه داد.

🔻متن کامل را در پست بعدی دنبال کنید👇

https://t.center/tajrobeneveshtan

#تاریخ_جنبش_کارگری

🚩 برگزاری #اول_ماه_مه، روز جهانی کارگر در سال های ۱۳۰۱ - ۱۳۰۹

🔹به گزارش روزنامه‌ «حقیقت» ارگان نیمه رسمی «شورای مرکزی کارگران ایران» در سال ۱۳۰۱، کارگران شهرهای شمالی ایران که تحت آموزش‌های سوسیال دموکراسی و فعالین سوسیالیستی قرار داشتند با تعطیل کارخانجات و کارگاه‌ها اولین مراسم اول ماه مه، روز جهانی کارگر را در همبستگی با سایر کارگران دنیا برگزار کردند. در این دوره کارگران با خواسته‌هایی مانند آزادی اعتصاب، آزادی اجتماعات، ۸ ساعت کار در روز، آزادی مطبوعات، ممنوعیت کار کودکان، افزایش دست­مزد، تامین وسایل و امکانات بهداشتی در کارخانه‌ها، پرداخت منظم و بدون وقفه دست­مزد و حق تشکل و...، پا به عرصه مبارزه طبقاتی گذاشتند.

🔹در سال ۱۳۰۶، مامورین شهربانی به چاپ­خانه­ ها یورش بردند و اطلاعیه­ های اول ماه مه را ضبط نمودند. همچنین در همین سال، به مناسبت برگزاری اول ماه مه، از جمله باقر نوایی، محمد پروانه، مهدی کیمرام، حسن بهرام­قلی، سلمان قالب­ترابی، حسین سیاسی، علی آقای کاوه، علی اصغر کاوه، زرونی، اوهان ماطاومن، توسط مامورین امنیتی دستگیر شدند.

🔹 اول ماه مه ۱۳۰۷، تعدادی از کارگران چاپ­خانه، نساجی، خبازها و راننده­ ها، در باغی نزدیک دولت­ آباد، روز جهانی خود را جشن گرفتند. این جشن به دور از چشم مامورین دولتی برگرار شد. پس از پایان مراسم مامورین متوجه شدند و عده­ای را دستگیر کردند.

🔹 در سال ۱۳۰۸، اعتصاب گسترده کارگران نفت به دعوت «اتحادیه مخفی کارگران نفت» به رهبری یوسف افتخاری، رحیم همداد، رمضان کاوه، حسنعلی ثابتی، وفایی، علی امید، علیه کمپانی انگلیس و حکومت رضا شاه به مدت سه روز اعلام شد. در اثر حمله نظامی به این اعتصاب، ۱۵۰ کارگر زخمی و ۲۰۰ نفر دستگیر شد و ۵ هزار کارگر نیز اخراج گردید.

🔹اول ماه مه ۱۳۰۹، کارگران قالی­بافی مشهد، روز جهانی خود را مخفیانه در «کوه سنگی» که در اطراف مشهد است، جشن گرفتند.

https://t.center/tajrobeneveshtan

#تاریخ_جنبش_کارگری

📹 قتل عام کارگران «لادلاو» کلرادو بروایت تصویر

▪️در روز ۲۰ آوریل ۱۹۱۴، سربازان آمریکایی با مسلسل به روی کمپ کارگران اعتصابی معدن و خانواده هاشان در #کلرادو آتش گشودند.

خواسته های آنها این بود که ایمنی بیشتری در محیط کار داشته باشند و پول دریافت کنند و نه ژتون هایی که با آن فقط می توانستند از فروشگاه های شرکت خرید کنند.

راکفلرها کارگران اعتصابی را از خانه های شان بیرون انداختند و آنها هم با چادر، شهرک هایی برپا کردند تا به طور جمعی در آن زندگی کنند.

اما در در صبح بیستم آوریل، گارد ملی به بزرگترین چادر در «لادلاو» حمله کرد و کارگران هم در مقابل آتش، دست به اسلحه بردند.

سازمانده اصلی کمپ «لوییس تیکاس» به دیدار افسر مسئول گارد رفت تا ترتیب یک آتش بس را فراهم کند. اما او را به زمین انداخته و با گلوله، از پا درآوردند. همان شب نیروهای نظامی به کمپ وارد شده و علاوه بر ۱۳ نفری که در درگیری کشته شده بودند، ۱۱ کودک و دو زن را هم به قتل رساندند.

کارگران شرکت سوخت و آهن کلرادو شکست خوردند و بسیاری از آنها اخراج شده و در مدت اعتصاب نیز، ۶۶ نفر کشته شدند.

https://t.center/tajrobeneveshtan