رمانهای بزرگ چیزهای بیشتری برای آموختن دارند. من از #داستایوفسکی و #توماس_مان و #فلوبر و #پروست چیزهای بیشتری یاد گرفتم تا از فلاسفه بزرگ. ...نخست شعرا چیزی میگویند، بعد هنرمندان دنبال میکنند و آخرش فلاسفه پیدایشان میشود تا درباره آن مسأله نظریهای بدهند...
#داریوش_شایگان (۴ بهمن ۱۳۱۳ – ۲ فروردین ۱۳۹۷) #فیلسوف، #هندشناس، #نویسنده و شاعر ایرانی بود که آثار او به دو زبان فارسی و فرانسوی موجود است. بیشتر نوشتههای شایگان به زبان فرانسوی و در حوزهٔ فلسفۀ تطبیقی است. نوشتههای فرانسوی وی در کتابهای درسی فرانسه چاپ میشود.
شایگان در کتاب #پنج_اقلیم_حضور، علل شاعرانگی ایرانیان را بررسی میکند. اینکه به گفتهٔ او چرا #عنصرشعر اینگونه در جهانبینی و اخلاقیات و حتی اندیشهورزی ایرانیان تأثیرگذار است، پدیدهای است که در دیگر کشورها و فرهنگهای کهن نظیر ندارد. اما در متن اثر به توصیف تمجیدآمیز از پنج شاعر بزرگ ایرانی (فردوسی، خیام، مولوی، سعدی و حافظ) پرداخته است.
اخوانیه یا اخوانیات گونه ای از شعر پارسی است که در مدح وثنای دوستان سروده می شود.از همین رو به این نوع شعرها #دوست_ستایانه یا بقولی #مدایح_بی_صله نیز می گویند.
چنانکه شما بهتر ازبنده می دانیداز همان آغاز، درمیان شاعران مدح وستایش ارباب زر وزور مرسوم ورایج بوده وبسیاری ازشعرا ازاین راه زندگی می گذارنده اند. اما مدح بی صِله از آنجاکه برای اهالی شعر نان نداشت رونق چندانی نیافت.
یکی از اخوانی سرایان معاصرما #بهاءالدین_خرمشاهی حافظ پژوه ومترجم قرآن است که عمرش به بلندای آفتاب باد. وی را دفتری است #زنده-میری نام، که اخوانیاتش رادر آن گردآورده ودرمدت کوتاهی بدلیل استقبال اهل ادب تجدید چاپ شده است.
استادخرمشاهی این رباعی را بمناسبت دریافت نشان دولت فرانسه به دکتر #داریوش_شایگان تقدیم کرده است:
تالیف دهی قلوب انسانهارا صدشکرکه سربلندکردی مارا
مانند توگر دراین جهان ده تن بود بردی به رهِ درست تر دنیا را