📚 سخن پروران🖋

جمال الدين ابومحمد ،الياس بن يوسف متخلص به #نظامی درسال ٥٣٥ ه ق در #گنجه متولد ودر سالهای ٦٠٧-٦١٢ ه ق وفات يافت(احتمال قويتر ٦٠٨ ه ق)ودر همان شهر گنجه اذربايجان مدفون گرديده است. سبك شعری وی #عراقی و در دورهً سلجوقيان و شروانشاهان ميزيست.

آثار مهم وی #خمسه_نظامی شامل مخزن الاسرار، هفت پيكر، خسرو و شيرين ، شرف نامه، ليلی و مجنون و نيز ديوان حكيم نظامی می باشد. سبك سخن سرايی و زبان شعری وی مورد تقليد بسياری از نام آوران پس از او قرار گرفته است. برخی وی را پايه گذار "ساقی نامه"می دانند.

حافظ بزرگ نيز ادامه دهنده راه نظامی بوده است. داستان ليلی و مجنون او سرآغازی شد برای بسياری سرايندگان پارسی گوی و كرد زبان و پشتو. اين منظومه جاودان در ادوار مختلف توسط ديگران همانند اميرخسرو دهلوی و جامی و ديگران باز افرينی شد. شعر پيرزن و سلطان سنجر او بيانگر انديشهً ژرف او در امور كشورداری واخلاق انسانيست

پيرزنی را ستمی درگرفت
دست زد و دامن سنجر گرفت

كأی ملك آزرم تو كم ديده ام
وز تو همه ساله ستم ديده ام

شحنهً مست آمده دركوی من
زد لگدی چند فرا روی من


#نظامی_گنجوی


t.center/sokhansarayann 🏛