Siminchameh

چیزی در من می میرد،
هرقدر که زندگی می‌کنم

باد می آید و می رود
چیزی به جا نمی گذارد
مگر گذشته خویش را

گاهی فکر می کنم فقط در باد می توانی زنده باشی
در گذشته من

انگار تمام آشیانه های پرندگان
پنجه های بازشده مهربان دست های توست
دست هایت را برای پرنده ها،جاگذاشته ای

ابرها فکرهای مرا به تو می پیوندد
به همان دنیایی که در آن
نه تو هستی و نه من
که در آن،تنها،فکرهای سردشده مان می توانند
همدیگر را ببوسند
دنیای خیال نیز غنیمتی ست
وقتی که می گویند تو مرده ای

تو کنار رفته ای از دنیا
به مرزهایی که شبیه غرق شدن دریا در دریاست
مثل این که همه حرف هایت را به گنجشک ها گفته ای
به جوانه ها
به درختان و سایه هاشان
به خوشه های گندم
تنها زمانی که می رسیدند و ترک بر می داشتند
فکر نمی کردی که می شود میان این همه چیز
دست ها و چشم های تو را پیدا کرد؟
فکر نمی کردی که صدای یک رودخانه
بتواند دلتنگی ماه و مرا یکجا بشوید و
بیاید به صداکردن تو؟

تو از آن سوی اگر
انکار کنی زمان را
ما به هم خواهیم پیوست.

#در_باد
#شهرام_شیدایی
از کتاب
#آتشی_برای_آتشی_دیگر
برای :
#فروغ_فرخزاد

از این آتش
به دریا برگشتن آسان نیست.
باید به ترانه‌ها برگردم
به مزارعِ آفتابگردان
گلو در گلویِ دریا غرّیدن و سوختن
آسان نیست.

تنها گُلِ روییده در این خانه
چهره‌ی غمگینِ مادرم بود
و کسانی که درهایِ باغها را می‌بستند
می‌دانستند که قفلی زمین را دلگیر دارد.

در خوابهایِ من باد می‌وَزَد
و می‌دانم در نگاه‌هایِ مردم باید
پنجره ای باز مانده باشد
و گلدانی که چون رازی
زمین را در چند برگِ گُلش پنهان نموده
کنارِ آن پنجره
سکوت را آواز می‌خوانَد
خاک را در چشمهایِ ما.

#شهرام_شیدایی

@siminchameh 🌱

...ﺗﺒﻌﯿﺪِ ﺍﯾﻦ ﺳﯿﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩﺍﯾﻢ:
ﺁﺗﺸﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺗﺶ ﺩﯾﮕﺮ
ﻭ ﺍﯾﻦﺟﺎ
ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎ
ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﻲﺳﺖ.
ﻛﺴﯽ ﺩﺭ ﻣﻦ ﻫﻤﻪﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ

#شهرام_شیدایی

@siminchameh 🌱

ساعت کار می‌کند
تا بدانی چیزی در جریان است
او می‌میرد
تا بدانی « چیزی » زنده بوده است
این‌ها آن‌قدر ساده‌اند که نمی‌شود فهمید.
چیزی که با خود فاصله ندارد
در دنیای ما نیست
این‌جا نه آوایی هست  نه شکلی  نه تصویری
نه نامی داده می‌شود نه نامی گرفته می‌شود
نوعی نگاه‌کردن، دیدن نه
وگرنه چیزی  نمی‌شد نوشت
نگاهی بی‌مفهوم.
بیرون، هرچیزی  نامی  مفهومی دارد
و این به مرگ « قدرت » می‌دهد.
این‌جا فاصله است
غیابِ چیزها و آدم‌ها
این‌جا جا نیست  زمان نیست  آدم نیست
ساعت از کار افتاده
او مُـرده
تو در سایه می‌ایستی
و به چیزی فکر نمی‌کنی .

این
فاصله‌ی ماست .


#شهرام_شیدایی
@siminchameh 🌱

اول از دیواره‌ی غارها آغاز شد
بعد
به کتاب‌ها راه پیدا کرد.
کتاب‌ها،
دورترین زندان‌های روی زمین.
با پارس کردن ِ سگ‌ها
دوره‌ی من آغاز می‌شد
بی‌ آن‌که بدانم زمان یعنی چه
چند روز
یا چند شب.
حافظه‌ی من سوراخ شده است
- شاید روح ِ من این‌طور گریه می‌کند -
می‌توانی با چراغ‌قوه ای روی دیواره‌ها بگردی
اگر خطوطی عکس ِ تو را نشان داد
حتما زمانی عاشقت بوده‌ام.
به جای گذشته و خاطره
تنها خواب‌هایم مانده‌اند
کسی آن‌ها را لمس نخواهد کرد....

#شهرام_شیدایی

@siminchameh 🌱

چشم‌هایت آن‌قدر سرد شده‌اند
كه شیشه‌های پنجره تَرَك برداشته
دست‌بردار
و بگذار كودكانی كه به چشم‌های تو پناه می‌آرند
زمین‌ِ جمع‌شده در گلویت را
حس نكنند

آشیانه‌ای باش
روزی پرنده‌ای
در تو زنده‌گی را مطمئن خواهد یافت


#شهرام_شیدایی

@siminchameh. 🌱

هيچ چيز تغيير نکرده است
فقط تعداد آدم ها بيشتر شده است
در کنار گناه هاي قديم ، گناه هايي جديد ظهور کرده است
واقعي ، موهومي ، موقتي
اما فريادي که بدن به آن پاسخ مي دهد
به استناد معيار قديم و آواي کلام 
فرياد معصوميت بوده
و هست
و خواهد بود.


#ويسلاوا_شيمبورسکا
#شاعر_لهستان
ترجمه:
#شهرام_شیدایی
#به_بهانه_ی_زادروزش

@siminchameh. 🌱

در خوابهایِ من باد می‌وَزَد
و می‌دانم در نگاه‌هایِ مردم باید
پنجره ای باز مانده باشد...

#شهرام_شیدایی
#آتشی_برای_آتشی_دیگر

@siminchameh. 🌱

لازم نیست منتظر شب مهتابی باشم
لازم نیست گردن بکشم تا آسمان را ببینم
پشت سرم، دم دست، روی پلک ها
آسمان است.
آسمان مرا دقیق می پیچد و
از پایین به بالا می برد.

حتی بلندترین کوه ها
از عمیق ترین دره ها
به آسمان نزدیک تر نیستند
هیچ جا نسبت به جای دیگر
مقدار بیشتری از آن را ندارد.
ایر همان قدر زیر آوار آسمان مانده
که یک گور....

#وبسواوا_شیمبورسکا
#شاعر_لهستان
ترجمه:
#مارک_اسموژنسکی
#شهرام_شیدایی
#چوکا_چکاد
@siminchameh. 🌱

آسمان را می خورم، آسمان را دفع می کنم
من تله ای در تله ی دیگرم
من ساکنی برای سکونت دیگری ام
من آغوشی در آغوش دیگرم
من سؤالی در جواب سؤالم.

اگر کسی سراغ مرا گرفت
نشانه های خاص من
حیرت و رنج است.

#وبسواوا_شیمبورسکا
#شاعر_لهستان
ترجمه:
#مارک_اسموژنسکی
#شهرام_شیدایی
#چوکا_چکاد
@siminchameh. 🌱

چرا هیچ‌كس به ما نگفته است كه زمین
مدام چیزی را از ما پس می‌گیرد
و ما فكر می‌كنیم كه زمان می‌گذرد
شاید زمین، آن سیاره‌ای نیست كه ما در آن باید می‌زیستیم
و از این رو، چیزی در ما همیشه پنهان می‌ماند
و به این زندگی برنمی‌گردد .
از دست‌هایمان بیرون رفته‌ایم
از چشم‌هایمان
و همه‌چیزِ این خاك را كاویده‌ایم :
ــ ما به‌همراه آب و باد و خاك و آتش
تبعید این سیاره شده‌ایم
و این‌جا
زیباترین جا برای تنهایي‌ست .
كسی در من همه‌چیز را خواب می‌بیند

#شهرام_شیدایی

@siminchameh. 🌱

‍ ما یک خورشیدِ قراضه آن‌بالا داریم
که همه‌چیز را مهربانانه زخمی می‌کند

دل‌هایمان را جمع کرده‌ایم
تا به او قرض بدهیم
که به دلِ قدیمیِ خود بچسبانَد
و همه باهم
بتوانیم با چیزهای کهنه کنار بیاییم
برای دوست‌داشتنِ بیش‌تر
برای زخمی‌شدنِ بیش‌تر

#شهرام_شیدایی
عکس:
#علی_احمدیان

@siminchameh. 🌱

نیاز به تاریکی داریم نیاز به روشنایی
و بیش تر از این دیگر نمی توان گرسنگی کشید
در خواب دیدن اندیشیدن
گرسنگی در دوست داشتن

ما وقت زمین را گرفته ایم
وهیچ نکرده ایم
بعد از پیکاسو
دیگر هیچ کس نفس نمی کشد
دیگر کسی خواب جدیدی نمی بیند
ما مرده ایم و بلد نیستیم حرف بزنیم.
حتی ما جلوی کنده شدن یک برگ را از شاخه ای
نمی توانیم بگیریم
به کتاب ها استناد کردن دل بستن مسخره است.
زبان هایی که ما با آن ها حرف می زنیم همه بیگانه اند
فکر کن، باد چیزی را ترجمه نمی کند.

پنگوئن ها شعر نمی گویند
اما زندگی می کنند
ماسه های ساحل
پرنده ها و درخت ها
همه، بی نیاز شعر، ادامه می دهند.
ما اینجا می نشینیم
و چیزی از ساحل ها را، پرنده ها و شهرها را
روی کاغذها می گذاریم.
که چه؟ _
یک روز می شنوی آدم ها عوض شده اند
کلمه ی "من" حذف شده
و هیچ کس خاطره ای برای بالارفتن از خود
یا برگشتن پیدا نمی کند.
یک روز می شنوی
همه چیز خنثی شده
و "زمان" کاری به کار کسی ندارد.

یک روز:
بالا آمدن دریا عددی می خواهد
عاشق نشدن من عددی
و زیر خاک بودن تو
با فرمول های ریاضیات و فیزیک روشن نمی شود.

یک روز:
کسی که سکوت می کند
بازی را مسخره کرده
ما که حرف می زنیم
باخته ایم.

یک روز:
می دانی که زمین
برای چرخیدن خود باید از ما حرف بکشد.

مدت هاست که شعرهایم را به جای آدم ها
برای کتم که رو به رویم آویخته ام می خوانم.
"مسئولیت صداها و چهره ها با کیست؟"

#شهرام_شیدایی
@siminchameh 🌱

از روزی که دست‌هایم
به سخن گفتن با من آغازیدند
پرنده‌ای سنگین را
در خود حس کرده‌ام.

#شهرام_شیدایی

@siminchameh 🌱

نیاز به یک کلمه دارم
کلمه‌اى که مرا از روى زمین بردارد

من مثل ساعتی مریضم
و به دقت درد می کشم
سکوت ، تانکی ست
که برزمین فکرهایم می چرخد و
علامت می گذارد

ازروی همین علامت ها دکتر
نقشه جغرافیایی روحم را روی میز می کشد
و با تاثر دست بر علامت ها می گذارد:
چه چاله های عمیقی


#شهرام_شیدایی
@siminchameh 🌱