#شهریاران_جنبش_دادخواهی_ایران

#نافرمانی_مدنی_مبارزه_مدنی ( ۲ )

‏مسالمت‌جویی در مبارزه مدنی با پذیرش #دفاع_مشروع فراتر از مسالمت‌آمیز است؛ چون مبارزه همه معترضان به بی‌عدالتی (و نه فقط افراد زیر ستم) علیه کل سیستم است؛ کلمه دفاع مشروع کافی نیست و #دفع‌_خشونت (یا خشونت‌ستیزی در برابر خشونت‌پرهیزی) برای آن بهتر است.

‏و به‌طور دقیق‌تر می‌توان آن‌ها را #مبارزه_بدون_سلاح دانست که مبتنی بر #گفتمان_ملی و حفظ اساس ایران و حقوق شهروندی باشد.

‏مبارزه مدنی در اشکال مختلف بروز می‌یابد: اعتصاب، تحصن، بایکوت، تحریم و نخریدن‌ها و همراهی‌نکردن در هر شکلی با حکومت، همراهی و حمایت در هر شکلی از معترضان، شعارنویسی، اسکناس‌نویسی، رسواسازی، افشاگری، اعتراضات سراسری و ...

‏مبارزه مدنی برای تغییر سیاسی، حیاتی است.

‏در نافرمانی مدنی پذیرش مسئولیتِ اقدامات اهمیت دارد؛ نفع جمعی (منافع ملی، امنیت ملی) و حتی وجود ازخودگذشتگی لازم است.

‏مسئله چالش‌برانگیز در مبارزه مدنی خشونت است. #خشم با #خشونت تفاوت دارد. خشم نشانه‌ی حساسیت اخلاقی و بیداری وجدان جامعه است و یک فرد بی‌تفاوت و بی‌اعتنا به بی‌عدالتی یا بی‌خبر از آن‌ها را نمی‌توان خشونت‌پرهیز دانست.
‏مثلاً اگر یک سیستم بدون درگیری، حقوق شهروندی را پایمال کند، خشونت ایجاد کرده است.
تحقیر، طرد و حذف و یا حتی مجازات غیرعادلانه‌ی (ولو محترمانه) خشونت بسیار بیشتری نسبت به توهین یا زبانِ گزنده معترضان بی‌قدرت دارد.

‏تاریخ بشر در چند قرن اخیر موارد متعددی را نشان می‌دهد که گذار با #خشونت_ضروری از یک حکومت غیرپاسخگو به حکومت پاسخگو رسیده که به #خشونت_سیستمی پایان داده است.
‏دادخواهی فراگیر، افشاگری نامحدود و استفاده از افکار عمومی برای مجازات (رسواسازی و ایجاد شرمساری) می‌تواند به پایان‌دادن به خشونت کمک کند.

‏البته جهان بدون خشونت یک اصل است که با توجه به آن، اشکال نافرمانی مدنی برای توقف فوری خشونت‌های حکومت تعیین می‌شود. یعنی با توجه به آن، مبارزه مسالمت‌جویانه و خشونت‌ستیزانه از #خشونت_ضروری استفاده می‌کند.

‏باید از ابتذال شر در امان ماند. گروهی فکر می‌کند که هر امر کنترل‌نشده‌ای به خشونت می‌انجامد و هرکاری که در اختیار خودشان نباشد را خشونت‌گرایی می‌نامد. گروهی نیز خشم مردمی که روزانه زیر تحقیر، سرکوب و رنج‌اند را بهانه کرده و خشونت حکومت را توجیه می‌کنند!

‏چون سرکوب و خشونت حکومت رابطه‌ی مستقیم با میزان اعتراض مردم دارد، گروهی فکر می‌کنند که اگر مردم به ناکارامدی حکومت، مدارا و تحمل داشته باشند و اعتراض نکنند، خشونت کاهش می‌یابد!
اما عادی‌سازی شر و خشونت موجب ازبین‌رفتنش نمی‌شود.


#اعتراضات_و_اعتصابات_ملی
#تحریم_بایکوت_نافرمانی_های_مدنی
#شهریاران_جنبش_دادخواهی_ایران

#یک_ملت_یک_پرچم_یک_قانون_یک_شاه

#شاهت_را_فریاد_کن


تجزیه را فراموش کنید؛
ملت یکپارچه اند در برابر یک زائده؛
کل ایران عزادار مهسای کُرد است.
کل ایران برای نیکای لُر دارد میجنگد.
کل ایران منتقم کشته‌های بلوچ شده است.
تجزیه که هیچ، امروز یه ایران برای سرنگونی "غاصبان جان و مال و میهن" متحد است.

این لازم است اما کافی نیست!

خروش سراسری ایرانیان از مهسا تا نیکا، نمایشی شکوهمند از درهم‌تنیدگی فرهنگی و اجتماعی است که به همه یادآوری نمود ما با هر تبار و فرهنگ و زبانی ریشه در یک خاک داریم؛ اما این کافی نیست و هنوز نقاط ضعفی دارد.

ملت ایران اتحاد فرهنگی و اجتماعی را به نمایش گذاشت و حالا نوبت نمایش اتحاد سیاسی است تا به یک #رستاخیز_ملی در راستای ملت‌بودگی تبدیل شود.

رستاخیز ملی به جهانیان می‌گوید ما علاوه بر نخواستن جمهوری اسلامی، چه می‌خواهیم.

رستاخیز ملی می‌گوید آلترناتیو چیست و رهبر کیست.

رستاخیز ملی ذیل #گفتمان_ملی است و توانایی اقناع نیروهای نظامی و امنیتی به ضرورت عبور از فتنه۵۷ را دارد.

رستاخیز ملی ذیل #ساختار_شهروندی است و توانایی همراه کردن قشر خاکستری جامعه(که هنوز به این خروش ملی نپیوسته) را دارد.

نیروهای نظامی و امنیتی تحت تاثیر قشر خاکستری جامعه، می‌گویند هدف چیست تا از چاه جمهوری اسلامی به چاه وحشت دیگری نیفتند(دست‌کم وضع بدتر از این نشود).

اما قشر خاکستری جامعه می‌داند چه می‌خواهد ولی محافظه کار است و بی‌جهت ریسک نمی‌کند؛ منتظر است تا شعارها رنگ و بوی ملی و ایرانخواهی بخود بگیرد.
خدا رو شکر کلمه دموکراسی نتوانست جامعه ایران را برای گذار از ج.ا راضی کند.
[دموکراسی تنها یک شیوه‌ی انتخابی از نمایندگان است، نه بستری که امر سیاسی در آن شکل بگیرد.]
عموم مردم ایران می‌فهمند و اهل ریسک نیستند و دنبال گذشته پرشکوه، صاحب کارنامه و تجربه شده ای هستند.

برای جلوگیری از خشونت و خسارت و کشتار به حضور میلیونی و اعتصابات سراسری نیاز است؛ پیش‌نیاز این دو، #همبستگی_ملی است.

برای شکل‌گیری همبستگی ملی به رهبر نیاز است؛ رهبر را باید مردم در خیابان فریاد بزنند و نه اینکه هرکس خودش ادعای رهبری کند.

برای رهبریِ رستاخیز ملی، تنها یک #آلترناتیو روی میز واقعیت ایران موجود است. این مهم مستلزم آن است تا لجاجت و یکدندگی را کنار بگذاریم و تنها آلترناتیو را فریاد بزنیم.
البته بر روی میز رویاها و آرزوها و سلایق شخصی بی‌شمار آلترناتیو عجیب و غریب یافت می‌شود که بستر آن در ایران وجود ندارد.

گفتمان قانع سازی رستاخیز ملی برای قشر خاکستری جامعه و نیروهای نظامی و امنیتی این است:

فرهنگ ملی، روح ماست و زبان ملی، پیوند دهنده‌ی این روح به جسم ما که میهن ایران نام دارد.
برای نگهبانی از این فرهنگ و زبان و میهن به یک #نهاد_ملی نیاز داریم که پیوندی #تاریخی_تمدنی با ما داشته باشد و آن #نهاد_پادشاهی است.

فردای رستاخیز ملی، آغاز روند آزادی است؛
آزادی در کنار حق می‌آید و حق با #قانون
و قانون با اراده‌ی آزاد و آگاه یک ملت.

رمز سرزنده بودن ما در خودآگاهی ملی است؛ در آگاهی از تاریخ و #هویت_ملی مان که با #مشروطه تجلی یافت.

نهاد پادشاهی و نظم مشروطیت یک نظم سیاسی است که بستر آن میراث تاریخی است؛ تنها نظم سیاسی موجود بر روی میز واقعیت ایران.
فراموش نکنیم؛ "حق رای" را ایران در دوران مشروطه و زمانی که کشور پادشاهی بود بدست آورد.

#باز_نشر

#من_وکالت_میدهم
#برای_نجات_ایران_و_ایرانی_وکالت_میدهیم
#یک_ملت_یک_پرچم_یک_قانون_یک_شاه

#یک_ملت_یک_پرچم_یک_قانون_یک_شاه

#شاهت_را_فریاد_کن


تجزیه را فراموش کنید؛
ملت یکپارچه اند در برابر یک زائده؛
کل ایران عزادار مهسای کُرد است.
کل ایران برای نیکای لُر دارد میجنگد.
کل ایران منتقم کشته‌های بلوچ شده است.
تجزیه که هیچ، امروز یه ایران برای سرنگونی "غاصبان جان و مال و میهن" متحد است.

این لازم است اما کافی نیست!

خروش سراسری ایرانیان از مهسا تا نیکا، نمایشی شکوهمند از درهم‌تنیدگی فرهنگی و اجتماعی است که به همه یادآوری نمود ما با هر تبار و فرهنگ و زبانی ریشه در یک خاک داریم؛ اما این کافی نیست و هنوز نقاط ضعفی دارد.

ملت ایران اتحاد فرهنگی و اجتماعی را به نمایش گذاشت و حالا نوبت نمایش اتحاد سیاسی است تا به یک #رستاخیز_ملی در راستای ملت‌بودگی تبدیل شود.

رستاخیز ملی به جهانیان می‌گوید ما علاوه بر نخواستن جمهوری اسلامی، چه می‌خواهیم.

رستاخیز ملی می‌گوید آلترناتیو چیست و رهبر کیست.

رستاخیز ملی ذیل #گفتمان_ملی است و توانایی اقناع نیروهای نظامی و امنیتی به ضرورت عبور از فتنه۵۷ را دارد.

رستاخیز ملی ذیل #ساختار_شهروندی است و توانایی همراه کردن قشر خاکستری جامعه(که هنوز به این خروش ملی نپیوسته) را دارد.

نیروهای نظامی و امنیتی تحت تاثیر قشر خاکستری جامعه، می‌گویند هدف چیست تا از چاه جمهوری اسلامی به چاه وحشت دیگری نیفتند(دست‌کم وضع بدتر از این نشود).

اما قشر خاکستری جامعه می‌داند چه می‌خواهد ولی محافظه کار است و بی‌جهت ریسک نمی‌کند؛ منتظر است تا شعارها رنگ و بوی ملی و ایرانخواهی بخود بگیرد.
خدا رو شکر کلمه دموکراسی نتوانست جامعه ایران را برای گذار از ج.ا راضی کند.
[دموکراسی تنها یک شیوه‌ی انتخابی از نمایندگان است، نه بستری که امر سیاسی در آن شکل بگیرد.]
عموم مردم ایران می‌فهمند و اهل ریسک نیستند و دنبال گذشته پرشکوه، صاحب کارنامه و تجربه شده ای هستند.

برای جلوگیری از خشونت و خسارت و کشتار به حضور میلیونی و اعتصابات سراسری نیاز است؛ پیش‌نیاز این دو، #همبستگی_ملی است.

برای شکل‌گیری همبستگی ملی به رهبر نیاز است؛ رهبر را باید مردم در خیابان فریاد بزنند و نه اینکه هرکس خودش ادعای رهبری کند.

برای رهبریِ رستاخیز ملی، تنها یک #آلترناتیو روی میز واقعیت ایران موجود است. این مهم مستلزم آن است تا لجاجت و یکدندگی را کنار بگذاریم و تنها آلترناتیو را فریاد بزنیم.
البته بر روی میز رویاها و آرزوها و سلایق شخصی بی‌شمار آلترناتیو عجیب و غریب یافت می‌شود که بستر آن در ایران وجود ندارد.

گفتمان قانع سازی رستاخیز ملی برای قشر خاکستری جامعه و نیروهای نظامی و امنیتی این است:

فرهنگ ملی، روح ماست و زبان ملی، پیوند دهنده‌ی این روح به جسم ما که میهن ایران نام دارد.
برای نگهبانی از این فرهنگ و زبان و میهن به یک #نهاد_ملی نیاز داریم که پیوندی #تاریخی_تمدنی با ما داشته باشد و آن #نهاد_پادشاهی است.

فردای رستاخیز ملی، آغاز روند آزادی است؛
آزادی در کنار حق می‌آید و حق با #قانون
و قانون با اراده‌ی آزاد و آگاه یک ملت.

رمز سرزنده بودن ما در خودآگاهی ملی است؛ در آگاهی از تاریخ و #هویت_ملی مان که با #مشروطه تجلی یافت.

نهاد پادشاهی و نظم مشروطیت یک نظم سیاسی است که بستر آن میراث تاریخی است؛ تنها نظم سیاسی موجود بر روی میز واقعیت ایران.
فراموش نکنیم؛ "حق رای" را ایران در دوران مشروطه و زمانی که کشور پادشاهی بود بدست آورد.

#فتنه۵۷_عامل_هر_فلاکت
#به_وسعت_ایران_فریاد_بر_بیداد_ضحاک
#همدل_و_همصدا_ایران_را_پس_میگیریم

#نافرمانی_مدنی_مبارزه_مدنی ( ۲ )

‏مسالمت‌جویی در مبارزه مدنی با پذیرش #دفاع_مشروع فراتر از مسالمت‌آمیز است؛ چون مبارزه همه معترضان به بی‌عدالتی (و نه فقط افراد زیر ستم) علیه کل سیستم است؛ کلمه دفاع مشروع کافی نیست و #دفع‌_خشونت (یا خشونت‌ستیزی در برابر خشونت‌پرهیزی) برای آن بهتر است.

‏و به‌طور دقیق‌تر می‌توان آن‌ها را #مبارزه_بدون_سلاح دانست که مبتنی بر #گفتمان_ملی و حفظ اساس ایران و حقوق شهروندی باشد.

‏مبارزه مدنی در اشکال مختلف بروز می‌یابد: اعتصاب، تحصن، بایکوت، تحریم و نخریدن‌ها و همراهی‌نکردن در هر شکلی با حکومت، همراهی و حمایت در هر شکلی از معترضان، شعارنویسی، اسکناس‌نویسی، رسواسازی، افشاگری، اعتراضات سراسری و ...

‏مبارزه مدنی برای تغییر سیاسی، حیاتی است.

‏در نافرمانی مدنی پذیرش مسئولیتِ اقدامات اهمیت دارد؛ نفع جمعی (منافع ملی، امنیت ملی) و حتی وجود ازخودگذشتگی لازم است.

‏مسئله چالش‌برانگیز در مبارزه مدنی خشونت است. #خشم با #خشونت تفاوت دارد. خشم نشانه‌ی حساسیت اخلاقی و بیداری وجدان جامعه است و یک فرد بی‌تفاوت و بی‌اعتنا به بی‌عدالتی یا بی‌خبر از آن‌ها را نمی‌توان خشونت‌پرهیز دانست.
‏مثلاً اگر یک سیستم بدون درگیری، حقوق شهروندی را پایمال کند، خشونت ایجاد کرده است.
تحقیر، طرد و حذف و یا حتی مجازات غیرعادلانه‌ی (ولو محترمانه) خشونت بسیار بیشتری نسبت به توهین یا زبانِ گزنده معترضان بی‌قدرت دارد.

‏تاریخ بشر در چند قرن اخیر موارد متعددی را نشان می‌دهد که گذار با #خشونت_ضروری از یک حکومت غیرپاسخگو به حکومت پاسخگو رسیده که به #خشونت_سیستمی پایان داده است.
‏دادخواهی فراگیر، افشاگری نامحدود و استفاده از افکار عمومی برای مجازات (رسواسازی و ایجاد شرمساری) می‌تواند به پایان‌دادن به خشونت کمک کند.

‏البته جهان بدون خشونت یک اصل است که با توجه به آن، اشکال نافرمانی مدنی برای توقف فوری خشونت‌های حکومت تعیین می‌شود. یعنی با توجه به آن، مبارزه مسالمت‌جویانه و خشونت‌ستیزانه از #خشونت_ضروری استفاده می‌کند.

‏باید از ابتذال شر در امان ماند. گروهی فکر می‌کند که هر امر کنترل‌نشده‌ای به خشونت می‌انجامد و هرکاری که در اختیار خودشان نباشد را خشونت‌گرایی می‌نامد. گروهی نیز خشم مردمی که روزانه زیر تحقیر، سرکوب و رنج‌اند را بهانه کرده و خشونت حکومت را توجیه می‌کنند!

‏چون سرکوب و خشونت حکومت رابطه‌ی مستقیم با میزان اعتراض مردم دارد، گروهی فکر می‌کنند که اگر مردم به ناکارامدی حکومت، مدارا و تحمل داشته باشند و اعتراض نکنند، خشونت کاهش می‌یابد!
اما عادی‌سازی شر و خشونت موجب ازبین‌رفتنش نمی‌شود.
#ارسالی

#اعتراضات_و_اعتصابات_ملی
#تحریم_بایکوت_نافرمانی_های_مدنی
#هموطن_ایران_را_پس_بگیریم

#نور_بر_تاریکی_پیروزست
#نجات_ایران_با_همبستگی_ملی

‏جمهوری اسلامی دارد به آستانه فروپاشی نزدیک می‌شود.اگر میهن‌پرستان و ایرانگرایان از همین الان در اندیشه نجات مملکت نباشند،همه‌ می‌بازیم،سخت هم می‌بازیم

هرگونه همدلی با اوباش قبایلی اصلاح‌طلبان،نوکران فلان دولت اجنبی و شبه‌روشنفکران بیمار چپ،خیانت است و هر تلاشی که ذیل #گفتمان_ملی برای احیا امنیت ملی،حفظ منافع ملی،تمامیت ارضی و زبان ملی در راستای هویت ایرانی باشد،شرافتمندانه است

درود بر ملت ایران
اعتراضات باید پیوسته باشد

همه کوی و برزن ها و خیابان و محلات ابتدا باید تسخیر شود
این حق شهروندی شماست
این وظیفه میهنی ماست
نترسید و فریب بازی کلیشه‌ای"متفرق شوید،اوباش در میان جمعیت است" را نخورید
ملت ایران همانطور که مقابل صدام ایستاد،مقابل اوباش تجزیه طلب و مجاهدین هم می‌ایستد،مقابل اوباش فرقه تبهکار هم خواهد ایستاد

تنها شخصی که می‌شود با اعتماد تام و خیالی آسوده سکان فرمانروایی کشور را به او سپرد #رضاشاه_دوم است؛هر چه زودتر به جبهه‌ی ایشان بپیوندید که تنها را نجات کشور بازگشت به پادشاهی و قانون اساسی مشروطه سلطنتی است و بس

با خواندن سرودهای میهنی(ای ایران) و سردادن فریاد جانم فدای ایران و پشت به دشمن رو به میهن و.. گفتن #جاوید_شاه و #رضاشاه_روحت_شاد و #ای_شاه_ایران_برگرد_به_ایران
تکلیف روشن و یکسره خواهد شد
#پیک_همسان

#پیکار_با_هر_ابزار_مبارزاتی
#اعتراضات_و_اعتصابات_ملی
#تحریم_بایکوت_نافرمانی_های_مدنی
#جاوید_رضاشاه_دوم_امید_مردم_دردمند