#شهریاران_جنبش_دادخواهی_ایران
#دفع_خشونت
Канал
507
подписчиков
13,7 тыс.
фото
11,2 тыс.
видео
661
ссылка
#نافرمانی_مدنی_مبارزه_مدنی ( ۲ )
مسالمت‌جویی در مبارزه مدنی با پذیرش #دفاع_مشروع فراتر از مسالمت‌آمیز است؛ چون مبارزه همه معترضان به بی‌عدالتی (و نه فقط افراد زیر ستم) علیه کل سیستم است؛ کلمه دفاع مشروع کافی نیست و #دفع_خشونت (یا خشونت‌ستیزی در برابر خشونت‌پرهیزی) برای آن بهتر است.
و به‌طور دقیق‌تر می‌توان آن‌ها را #مبارزه_بدون_سلاح دانست که مبتنی بر #گفتمان_ملی و حفظ اساس ایران و حقوق شهروندی باشد.
مبارزه مدنی در اشکال مختلف بروز می‌یابد: اعتصاب، تحصن، بایکوت، تحریم و نخریدن‌ها و همراهی‌نکردن در هر شکلی با حکومت، همراهی و حمایت در هر شکلی از معترضان، شعارنویسی، اسکناس‌نویسی، رسواسازی، افشاگری، اعتراضات سراسری و ...
مبارزه مدنی برای تغییر سیاسی، حیاتی است.
در نافرمانی مدنی پذیرش مسئولیتِ اقدامات اهمیت دارد؛ نفع جمعی (منافع ملی، امنیت ملی) و حتی وجود ازخودگذشتگی لازم است.
مسئله چالش‌برانگیز در مبارزه مدنی خشونت است. #خشم با #خشونت تفاوت دارد. خشم نشانه‌ی حساسیت اخلاقی و بیداری وجدان جامعه است و یک فرد بی‌تفاوت و بی‌اعتنا به بی‌عدالتی یا بی‌خبر از آن‌ها را نمی‌توان خشونت‌پرهیز دانست.
مثلاً اگر یک سیستم بدون درگیری، حقوق شهروندی را پایمال کند، خشونت ایجاد کرده است.
تحقیر، طرد و حذف و یا حتی مجازات غیرعادلانه‌ی (ولو محترمانه) خشونت بسیار بیشتری نسبت به توهین یا زبانِ گزنده معترضان بی‌قدرت دارد.
تاریخ بشر در چند قرن اخیر موارد متعددی را نشان می‌دهد که گذار با #خشونت_ضروری از یک حکومت غیرپاسخگو به حکومت پاسخگو رسیده که به #خشونت_سیستمی پایان داده است.
دادخواهی فراگیر، افشاگری نامحدود و استفاده از افکار عمومی برای مجازات (رسواسازی و ایجاد شرمساری) می‌تواند به پایان‌دادن به خشونت کمک کند.
البته جهان بدون خشونت یک اصل است که با توجه به آن، اشکال نافرمانی مدنی برای توقف فوری خشونت‌های حکومت تعیین می‌شود. یعنی با توجه به آن، مبارزه مسالمت‌جویانه و خشونت‌ستیزانه از #خشونت_ضروری استفاده می‌کند.
باید از ابتذال شر در امان ماند. گروهی فکر می‌کند که هر امر کنترل‌نشده‌ای به خشونت می‌انجامد و هرکاری که در اختیار خودشان نباشد را خشونت‌گرایی می‌نامد. گروهی نیز خشم مردمی که روزانه زیر تحقیر، سرکوب و رنج‌اند را بهانه کرده و خشونت حکومت را توجیه می‌کنند!
چون سرکوب و خشونت حکومت رابطه‌ی مستقیم با میزان اعتراض مردم دارد، گروهی فکر می‌کنند که اگر مردم به ناکارامدی حکومت، مدارا و تحمل داشته باشند و اعتراض نکنند، خشونت کاهش می‌یابد!
اما عادی‌سازی شر و خشونت موجب ازبین‌رفتنش نمی‌شود.
#اعتراضات_و_اعتصابات_ملی
#تحریم_بایکوت_نافرمانی_های_مدنی
#شهریاران_جنبش_دادخواهی_ایران
مسالمت‌جویی در مبارزه مدنی با پذیرش #دفاع_مشروع فراتر از مسالمت‌آمیز است؛ چون مبارزه همه معترضان به بی‌عدالتی (و نه فقط افراد زیر ستم) علیه کل سیستم است؛ کلمه دفاع مشروع کافی نیست و #دفع_خشونت (یا خشونت‌ستیزی در برابر خشونت‌پرهیزی) برای آن بهتر است.
و به‌طور دقیق‌تر می‌توان آن‌ها را #مبارزه_بدون_سلاح دانست که مبتنی بر #گفتمان_ملی و حفظ اساس ایران و حقوق شهروندی باشد.
مبارزه مدنی در اشکال مختلف بروز می‌یابد: اعتصاب، تحصن، بایکوت، تحریم و نخریدن‌ها و همراهی‌نکردن در هر شکلی با حکومت، همراهی و حمایت در هر شکلی از معترضان، شعارنویسی، اسکناس‌نویسی، رسواسازی، افشاگری، اعتراضات سراسری و ...
مبارزه مدنی برای تغییر سیاسی، حیاتی است.
در نافرمانی مدنی پذیرش مسئولیتِ اقدامات اهمیت دارد؛ نفع جمعی (منافع ملی، امنیت ملی) و حتی وجود ازخودگذشتگی لازم است.
مسئله چالش‌برانگیز در مبارزه مدنی خشونت است. #خشم با #خشونت تفاوت دارد. خشم نشانه‌ی حساسیت اخلاقی و بیداری وجدان جامعه است و یک فرد بی‌تفاوت و بی‌اعتنا به بی‌عدالتی یا بی‌خبر از آن‌ها را نمی‌توان خشونت‌پرهیز دانست.
مثلاً اگر یک سیستم بدون درگیری، حقوق شهروندی را پایمال کند، خشونت ایجاد کرده است.
تحقیر، طرد و حذف و یا حتی مجازات غیرعادلانه‌ی (ولو محترمانه) خشونت بسیار بیشتری نسبت به توهین یا زبانِ گزنده معترضان بی‌قدرت دارد.
تاریخ بشر در چند قرن اخیر موارد متعددی را نشان می‌دهد که گذار با #خشونت_ضروری از یک حکومت غیرپاسخگو به حکومت پاسخگو رسیده که به #خشونت_سیستمی پایان داده است.
دادخواهی فراگیر، افشاگری نامحدود و استفاده از افکار عمومی برای مجازات (رسواسازی و ایجاد شرمساری) می‌تواند به پایان‌دادن به خشونت کمک کند.
البته جهان بدون خشونت یک اصل است که با توجه به آن، اشکال نافرمانی مدنی برای توقف فوری خشونت‌های حکومت تعیین می‌شود. یعنی با توجه به آن، مبارزه مسالمت‌جویانه و خشونت‌ستیزانه از #خشونت_ضروری استفاده می‌کند.
باید از ابتذال شر در امان ماند. گروهی فکر می‌کند که هر امر کنترل‌نشده‌ای به خشونت می‌انجامد و هرکاری که در اختیار خودشان نباشد را خشونت‌گرایی می‌نامد. گروهی نیز خشم مردمی که روزانه زیر تحقیر، سرکوب و رنج‌اند را بهانه کرده و خشونت حکومت را توجیه می‌کنند!
چون سرکوب و خشونت حکومت رابطه‌ی مستقیم با میزان اعتراض مردم دارد، گروهی فکر می‌کنند که اگر مردم به ناکارامدی حکومت، مدارا و تحمل داشته باشند و اعتراض نکنند، خشونت کاهش می‌یابد!
اما عادی‌سازی شر و خشونت موجب ازبین‌رفتنش نمی‌شود.
#اعتراضات_و_اعتصابات_ملی
#تحریم_بایکوت_نافرمانی_های_مدنی
#شهریاران_جنبش_دادخواهی_ایران
Forwarded from شهریاران_جنبش_دادخواهی_ایران
#نافرمانی_مدنی_مبارزه_مدنی ( ۲ )
مسالمت‌جویی در مبارزه مدنی با پذیرش #دفاع_مشروع فراتر از مسالمت‌آمیز است؛ چون مبارزه همه معترضان به بی‌عدالتی (و نه فقط افراد زیر ستم) علیه کل سیستم است؛ کلمه دفاع مشروع کافی نیست و #دفع_خشونت (یا خشونت‌ستیزی در برابر خشونت‌پرهیزی) برای آن بهتر است.
و به‌طور دقیق‌تر می‌توان آن‌ها را #مبارزه_بدون_سلاح دانست که مبتنی بر #گفتمان_ملی و حفظ اساس ایران و حقوق شهروندی باشد.
مبارزه مدنی در اشکال مختلف بروز می‌یابد: اعتصاب، تحصن، بایکوت، تحریم و نخریدن‌ها و همراهی‌نکردن در هر شکلی با حکومت، همراهی و حمایت در هر شکلی از معترضان، شعارنویسی، اسکناس‌نویسی، رسواسازی، افشاگری، اعتراضات سراسری و ...
مبارزه مدنی برای تغییر سیاسی، حیاتی است.
در نافرمانی مدنی پذیرش مسئولیتِ اقدامات اهمیت دارد؛ نفع جمعی (منافع ملی، امنیت ملی) و حتی وجود ازخودگذشتگی لازم است.
مسئله چالش‌برانگیز در مبارزه مدنی خشونت است. #خشم با #خشونت تفاوت دارد. خشم نشانه‌ی حساسیت اخلاقی و بیداری وجدان جامعه است و یک فرد بی‌تفاوت و بی‌اعتنا به بی‌عدالتی یا بی‌خبر از آن‌ها را نمی‌توان خشونت‌پرهیز دانست.
مثلاً اگر یک سیستم بدون درگیری، حقوق شهروندی را پایمال کند، خشونت ایجاد کرده است.
تحقیر، طرد و حذف و یا حتی مجازات غیرعادلانه‌ی (ولو محترمانه) خشونت بسیار بیشتری نسبت به توهین یا زبانِ گزنده معترضان بی‌قدرت دارد.
تاریخ بشر در چند قرن اخیر موارد متعددی را نشان می‌دهد که گذار با #خشونت_ضروری از یک حکومت غیرپاسخگو به حکومت پاسخگو رسیده که به #خشونت_سیستمی پایان داده است.
دادخواهی فراگیر، افشاگری نامحدود و استفاده از افکار عمومی برای مجازات (رسواسازی و ایجاد شرمساری) می‌تواند به پایان‌دادن به خشونت کمک کند.
البته جهان بدون خشونت یک اصل است که با توجه به آن، اشکال نافرمانی مدنی برای توقف فوری خشونت‌های حکومت تعیین می‌شود. یعنی با توجه به آن، مبارزه مسالمت‌جویانه و خشونت‌ستیزانه از #خشونت_ضروری استفاده می‌کند.
باید از ابتذال شر در امان ماند. گروهی فکر می‌کند که هر امر کنترل‌نشده‌ای به خشونت می‌انجامد و هرکاری که در اختیار خودشان نباشد را خشونت‌گرایی می‌نامد. گروهی نیز خشم مردمی که روزانه زیر تحقیر، سرکوب و رنج‌اند را بهانه کرده و خشونت حکومت را توجیه می‌کنند!
چون سرکوب و خشونت حکومت رابطه‌ی مستقیم با میزان اعتراض مردم دارد، گروهی فکر می‌کنند که اگر مردم به ناکارامدی حکومت، مدارا و تحمل داشته باشند و اعتراض نکنند، خشونت کاهش می‌یابد!
اما عادی‌سازی شر و خشونت موجب ازبین‌رفتنش نمی‌شود.
#ارسالی
#اعتراضات_و_اعتصابات_ملی
#تحریم_بایکوت_نافرمانی_های_مدنی
#هموطن_ایران_را_پس_بگیریم
مسالمت‌جویی در مبارزه مدنی با پذیرش #دفاع_مشروع فراتر از مسالمت‌آمیز است؛ چون مبارزه همه معترضان به بی‌عدالتی (و نه فقط افراد زیر ستم) علیه کل سیستم است؛ کلمه دفاع مشروع کافی نیست و #دفع_خشونت (یا خشونت‌ستیزی در برابر خشونت‌پرهیزی) برای آن بهتر است.
و به‌طور دقیق‌تر می‌توان آن‌ها را #مبارزه_بدون_سلاح دانست که مبتنی بر #گفتمان_ملی و حفظ اساس ایران و حقوق شهروندی باشد.
مبارزه مدنی در اشکال مختلف بروز می‌یابد: اعتصاب، تحصن، بایکوت، تحریم و نخریدن‌ها و همراهی‌نکردن در هر شکلی با حکومت، همراهی و حمایت در هر شکلی از معترضان، شعارنویسی، اسکناس‌نویسی، رسواسازی، افشاگری، اعتراضات سراسری و ...
مبارزه مدنی برای تغییر سیاسی، حیاتی است.
در نافرمانی مدنی پذیرش مسئولیتِ اقدامات اهمیت دارد؛ نفع جمعی (منافع ملی، امنیت ملی) و حتی وجود ازخودگذشتگی لازم است.
مسئله چالش‌برانگیز در مبارزه مدنی خشونت است. #خشم با #خشونت تفاوت دارد. خشم نشانه‌ی حساسیت اخلاقی و بیداری وجدان جامعه است و یک فرد بی‌تفاوت و بی‌اعتنا به بی‌عدالتی یا بی‌خبر از آن‌ها را نمی‌توان خشونت‌پرهیز دانست.
مثلاً اگر یک سیستم بدون درگیری، حقوق شهروندی را پایمال کند، خشونت ایجاد کرده است.
تحقیر، طرد و حذف و یا حتی مجازات غیرعادلانه‌ی (ولو محترمانه) خشونت بسیار بیشتری نسبت به توهین یا زبانِ گزنده معترضان بی‌قدرت دارد.
تاریخ بشر در چند قرن اخیر موارد متعددی را نشان می‌دهد که گذار با #خشونت_ضروری از یک حکومت غیرپاسخگو به حکومت پاسخگو رسیده که به #خشونت_سیستمی پایان داده است.
دادخواهی فراگیر، افشاگری نامحدود و استفاده از افکار عمومی برای مجازات (رسواسازی و ایجاد شرمساری) می‌تواند به پایان‌دادن به خشونت کمک کند.
البته جهان بدون خشونت یک اصل است که با توجه به آن، اشکال نافرمانی مدنی برای توقف فوری خشونت‌های حکومت تعیین می‌شود. یعنی با توجه به آن، مبارزه مسالمت‌جویانه و خشونت‌ستیزانه از #خشونت_ضروری استفاده می‌کند.
باید از ابتذال شر در امان ماند. گروهی فکر می‌کند که هر امر کنترل‌نشده‌ای به خشونت می‌انجامد و هرکاری که در اختیار خودشان نباشد را خشونت‌گرایی می‌نامد. گروهی نیز خشم مردمی که روزانه زیر تحقیر، سرکوب و رنج‌اند را بهانه کرده و خشونت حکومت را توجیه می‌کنند!
چون سرکوب و خشونت حکومت رابطه‌ی مستقیم با میزان اعتراض مردم دارد، گروهی فکر می‌کنند که اگر مردم به ناکارامدی حکومت، مدارا و تحمل داشته باشند و اعتراض نکنند، خشونت کاهش می‌یابد!
اما عادی‌سازی شر و خشونت موجب ازبین‌رفتنش نمی‌شود.
#ارسالی
#اعتراضات_و_اعتصابات_ملی
#تحریم_بایکوت_نافرمانی_های_مدنی
#هموطن_ایران_را_پس_بگیریم