#پاسخ_به_تاریخایران پهلوی آزادتر بود یا غرب؟بهلحاظ نظام سیاسی جای تردیدی نیست که نظام حکومت قانون در کشورهایی چون بریتانیا، آمریکا، فرانسه یا آلمان غربی قویتر از ایران زمان پهلوی بوده است، امّا آیا کارنامهٔ پهلوی در مقولهٔ آزادی مردود است؟
با مقایسهٔ وضعیّت آزادی میان ایران با کشورهای دیگر در زمان پهلوی، به این نتیجه میتوان رسید که وضعیّت آزادیهای اجتماعی که دولت آنها را بهرسمیّت میشناخت، در ایران در حد
و اندازهٔ کشورهای غربی بوده است.
از نظر سیاسی نیز چنانچه بررسی تطبیقی انجام دهیم، برای مثال برخورد ساواک را با گروههای چپ، با برخورد آمریکا، آلمان غربی
و دیگر کشورها مقایسه کنیم، متوجّه میشویم که وضعیّت ایران باز چندان بدتر نبوده است.
بگذارید مثالی بزنم. بهتازگی فیلمی سینمایی دربارهٔ زندگی الویس پریسلی، به پردههای سینمای آمریکا آمده که بیننده را متوجّهٔ جو سیاسی اجتماعی آمریکای جنگ سرد میکند. تماشای این فیلم آنها را که غرب را از مجرای مبتذل روشنفکری شناختهاند، در بهت شدید فرو میبرد.
دریافتن این نکته که در روزگار مککارتیسم چه فشارهای شدیدی
بر روی حتّی مشهورترین خوانندگان آمریکا بود، تماشاگر ایرانی را متوجّهٔ آزادی بیحد
و حصر صنعت سینما
و موسیقی در ایران زمان شاه میکند. برای مقایسه با فضای باز اجتماعی ایران در زمان پهلوی، از چارلی چاپلین نمیگویم که بهظن چپ بودن، برای دو دهه از ورود به امریکا منع شده بود.
الویس پریسلی را بنگرید که از هرگونه رقصیدن
و خواندن منع میکنند، اجازه نمیدهند هر نوع لباسی
بر روی صحنه بپوشد. مجبور میکنند موسیقی مذهبی بخواند،
و او را وامیدارند برای ارتش بخواند،
و وقتی برای سربازان آنطور که دلش میخواهد میخواند، پلیس او را دستگیر میکند، سرش را میتراشند
و به آلمان تبعید میکنند.
مقایسه کنید با فیلم «گو زَنها» که در طول تاریخ هالیوود اگر بگردید چنین عتیقهای علیه بنیانهای ملّی کشوری نخواهید یافت. تقدیس تروریسم. به این میماند که فیلمی در ستایش ۱۱م سپتامبر ساخته بشود! آیا ممکن است در آمریکای سال ۲۰۲۲ فیلمی در ستایش از تروریسم ساخته شود؟!
از این بگذاریم. آیا میدانید که تا سال ۱۹۸۱ مجازات اعدام با گیوتین در فرانسه هنوز وجود داشت
و حتّی تا چند سال پیش از آن اجرا میشد؟ نکته اینجاست که روشنفکر وطنی ما که در پاریس تحصیل کرده بود، آیا ازین موضوع ناآگاه بود
و اگر میدانست، چرا علیه چنان جبّاریّتی سخن نمیگفت
و چرا برعلیه آن همه پیشرفتهای حقوقی در ایران قیام کرد؟
روشنفکر وطنی آیا خبر نداشت که در آلمان غربی، آزادی خرید
و فروش کتب مارکسیستی تا دههها پس از جنگ جهانی دوم، به همان میزان ایران عصر پهلوی بوده است؟ آیا خبر نداشتند که چه بلایی
بر سر آندریاس بادر
و اولریکه ماینهوف آوردند؟ اوّلی را در زندان به زور اعتصاب غذا از بین بردند
و دیگری را پس از تجاوز خودکُشاندند؟
ما نمیخواهیم ادّعا کنیم که آزادی در عصر پهلوی در وضعیت مطلوب بهسر میبرده، صرفاً میخواهیم بگوییم که علیرغم سدهها عقبافتادگی تمدّنی،
و خطر همسایگی با شوروی، استانداردهای ایرانِ پهلوی در رعایت آزادیهای سیاسی چندان هم از پیشروترین کشورها پایینتر نبوده است. از آلمان غربی، فرانسه، بریتانیا
و آمریکا...
#ایران_فرهنگی #چپ_فقط_دروغ_گفت#چپ_فقط_خیانت_کرد#ننگ_بر_ارتجاع_سرخ_و_سیاه