دکتر علی شریعتی و «هوش مصنوعی!»
⚠️آنها از «فکر» تو می ترسند.
... فرنگی ها می خواهند همه مان و همه چیزمان را «میمون» بار بیارند و «میمون‌وار»!
استادهامان را، شاعرهامان را، بزرگ هامان را، شهرهامان را، خانواده هامان را و حتی بچه هامان را.
👈آنها فقط از این می ترسند که ما دیگر از آنها «تقلید» نکنیم.
❓چطور می شود که از آنها تقلید نکنیم؟
کاری کنیم که بتوانیم خودمان «بفهمیم».
آنها فقط از فهمیدن تو می ترسند.
از«تن» تو- هر چقدر هم قوی بشی - ترسی ندارند،
از گاو که گنده تر نمیشی، می دوشنت!
از خر که قوی تر نمیشی، بارت می کنند!
از اسب که دونده تر نمیشی، سوارت می‌شند!
آنها از «فکر» تو می ترسند.
🔺اینه که بزرگ‌ترهائی که «فکر» دارند، باید فقط به چیزهای بیخودی فکر کنند!
بچه ها را هم باید جوری بار بیارند که هر کاری یاد بگیرند و فقط و فقط بلد نباشند فکر کنند! بچه‌هایی باشند نونوار، تر و تمیز، چاق و چله، شاد و خندان، اما ... ؛ ببخشید!
⁉️از چه راهی؟ از این راه که عقل بچه هامان را از «سرشان» به چشمشان بیارند!
چطوری؟ با روش آموزش و پرورش مدرن آمریکائی: «سمعی، بصری»!
یعنی باید چشمات فقط کار کند، یعنی باید گوشات فقط کار کند، چرا؟
🔺برای اینکه آن چیزهایی را که پنهان می کنند و پنهانی می کنند، نبینی!
برای اینکه آن کارهایی را که یواشکی و بی سر و صدا می کنند، نشنوی!
و آنها هر چه می کنند، هرچه می‌آرند و می برند، هم «پنهانی» است، هم «بی‌صدا»!
💠اما بچه های ما، «گربۀ سیاه دزد» را، که در شب بی تابش ماه، پر از زوزۀ روباه، از دیوار بالا میاد، از پنجره تو می پره، حتی از راه آب های پوشیده، سوراخهای گرفته، دزدکی، یواشکی، تو میاد،
هم تو شب سیاه، رنگ سیاهش را می بینند، هم از میان زوزه ها، صدای پای نرم بی صداش را می شنوند.
🔻عقل فرنگی به چشمش است، به گوشش است، به پوستش است، تو مخاط دماغش است، تو بزاق دهانش است،
چی می گم! علمش توی شکمش است، هنرش زیر شکمش است،
عشقش فقط «پرستش لذت» است، آزادیش فقط «آزادی غارت» است،
فقط زر را می شناسد، فقط زور را می فهمد ...
گرگ است، روباه است، ماها را می خواد میش کنه:
شیر مون رو بدوشه، پشممون رو بچینه، پوستمون رو بِکنه،
دینمون رو بگیره، دنیامون رو بچاپه،
پیرامون رو خواب کنه، جوونامون رو خراب کنه،
💢زنامون رو بی شرم، مردامون رو بی شرف،
دخترامون رو عروسک، پسرامون رو مترسک،
بچه‌هامون رو؛ بچه های خوشبختمون: نونوار، شیک و پیک، تر و تمیز، چاق و چله، شوخ و شنگ، با تربیت، با ادب،
اما چی؟ «سمعی بصری»!
🔺حیوان ها سمعی بصری بار میان، فقط میتوانند ببینند، بشنوند،
اما نه! بچه های ما «می‌فهمند»، برق هوش را در چشمهای تند بچه هامان نمی بینید؟
آری، بچه های ما، همه چیز را می فهمند.
حتی جهان را، همه چیز جهان را، انسان را، همه چیز انسان را،
حرکت همه چیز را، پوچی را، معنی را، دنیا را، آخرت را،
برای خود را، برای خلق را، برای خدا را،
🌹حتی شهادت را ...
📘(دکتر شریعتی، سال ۱۳۴۶ - مجموعه آثار ۳۵ -«آثار گونه گون»- جلد دوم، ص ۵۵۶)
@Khode_Shariatihttps://up.20script.ir/file/f18d-خطرات-هوش-مصنوعی.jpg
