سیری بر مسائل وادبیات زنان.

نگاهی فشرده به گفتگو درباره ی ریشه ی واژه ی #عشق و #خودشناسی:
🔷 بخش یازدهم و پیش پایانی

رهروان برای اینکه به درون مایه ی چراییها در برابر این پرسش برسند تلاش دارند که سایه و جدا کننده ی (حایل) میان خود و "او" را بردارند.
چنانکه #حافظ بزرگ می گوید:(تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز)
یا عارف بزرگ #عطار چنین آورده:
گم شدم در خود نمی دانم کجا پیدا شدم
شبنمی بودم ز دریا غرقه در دریا شدم
سایه ای بودم از اول بر زمین افتاده وار
راست،کان خورشید پیدا گشت ناپیدا شدم...
برداشتن خودخواهی و خودبزرگ بینی تا رسیدن به #یار (در اینجا #مراد)،همبایسته و سامه ی نخست است.یک تن،در پادِ با آرزوها و خواهشهای درونی خود که در پایان به سختی دادن تن و روان است،تلاش می کند به سویه ی خدایی روان دست پیدا کند.
آدمی در این رده تلاش دارد از بند خودساخته رهایی یافته و پرده ی سیاه پیش روی چشمش را کنار بزند تا ببیند آنچه که دست یافتنی است و بتوان آنرا شناخت.#سهروردی فرزانه ی بزرگ خاور زمین میگوید:در "جهان شناخت" باید به سه چیز پرداخت:
یکم:#جهان_اندیشه_و_خرد
دوم:#جهان_نفس
سوم #جهان_جسم
وی جهان اندیشه را به #ملکوت_بزرگ و جهان درون را به #ملکوت_کوچک و جهان جسم را به #گیتی_ملک همسان و همانند دانسته است.
#کانت نیز از این الگو نمونه گرفته و باورمند است که:"نفس دارای سه نیرو است که از این روی هستند:یک:نیروی شناخت.دو:نیروی گرایش یا دست داشتن.سه:نیروی سُهش
در درازای سالهای بسیار که آدمی به این راه گام گذاشته است پیوسته در همین گِردِه بوده و این نیست که یک شبه یا در یک زمان کوتاه به آن دست یافته باشد.

#گردآورنده ونویسنده 53

@seyribar💫
•~🍃🌸🌼🍃~•
ادامه دارد 👇👇👇