چرا در شاهنامه ی فردوسی بسیاری از
پهلوانان پارتی با دوره ی کیانی درهم آمیخته شده است؟
______________________________________در دوران هخامنشی و اشکانی و ساسانی، افرادی بودند به نام «گوسان»که هم شاعر و هم خنیاگر بودند و کارهای حماسی و پهلوانی دلاورمردان را به صورت شعر،با آب و تاب فراوان در میان جشنها،مجالس بزرگان و حتی عامه ی مردم می خواندند.
این کار به ویژه در دوران پارتهای اشکانی و حتی تا اواخر ساسانی انجام می گرفته است.وجود جامعه ی فیودالی اشکانی که رهبران آن شرکت فعالی در نبردها داشتند، فرصت فراوانی برای کارهای پهلوانی می داد و اشراف
پارتی در دژهای خود که «دزبد»خوانده می شد،با گشاده دستی این کار گوسانها را تشویق می نمودند.
در دوران ساسانی نیز خاندانهای بزرگ
پارتی این اعمال گوسانها را تشویق می نمودند و هنگامی که این داستانهای پهلوانی پس از گذشت سده ها دست به دست می شد، روایتهای گوناگون در هم آمیختند و گوسانها از کرده های شاهزادگان
پارتی در دربار شاهان کیانی ،یاد می کردند.
به این ترتیب خانانهای بزرگ
پارتی در زمان ساسانی برای بالا بردن وجهه و اعتبارشان، از شاهزادگان خود و کارهای پهلوانیشان در دربار شاهان کیانی ،یاد نمودند.
البته این کار احتمالا عمدی نبوده زیرا این در هم آمیختن داستانها با دقت انجام نگرفته است و فقط با هدف ساده سازی روایتهای شفاهی صورت گرفته است.
در نتیجه ی این فرآیند،هنگامی که موبدان ساسانی در سده ی ۵ میلادی قصد تدوین وقایع نامه ی بزرگشان یعنی«خودای نامگ»(خداینامه) را داشتند، نیاز به مدارکی داشتند که در اشعار حماسی
پارتی موجود بود.بنابراین به سراغ گوسانها رفتند که سینه به سینه این اشعار را در مغز خود داشتند اما به صورتی کاملا در هم آمیخته!
بنابراین موبدان ساسانی نادانسته روایات
پارتی را با روایات کیانی ،با هم گرفتند و وارد خداینامه کردند .در نتیجه گودرز و گیو ،بیژن و میلاد و فرهاد،بی آن که اصل اشکانی بودن آنها شناخته شده باشد،وارد سالنامه های فارسی و خداینامه و سرانجام شاهنامه ی فردوسی گردید و امروز ما شاهد حضور
پهلوانان و بزرگان
پارتی در دربار شاهان کیانی ،در شاهنامه ی فردوسی می باشیم.
____________________________________گردآوری و نگارش: علی آریایی
بن مایه :
تاریخ ایران کیمبریج...ج ۳...بخش ۲....ص ۷۴۳-۷۴۰
@sazochakameoketab🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂#شاهنامه #پهلوانان_پارتی #دوره_ی_کیانی