#پرویز_مشکاتیان(زاده ۲۴ اردیبهشت ۱۳۳۴ نیشابور
درگذشته 30شهریور ۱۳۸۸ تهران )
موسیقیدان، آهنگساز، استاد دانشگاه و نوازنده سنتور
پرویز مشکاتیان موسیقی را از شش سالگی نزدپدرش حسنمشکاتیان آموخت و نخستین کنسرت خود را در سن هشت سالگی در مراسم گردهمایی دانش آموزان در مدرسه امیر معزی نیشابور ارائهداد.
سپس در جشنوارهموسیقیکهدراردوگاه رامسر برگزار میشد بارهاشرکت کرد و در تمامی آنها مقامهای ممتاز را بدست آورد.
در سال ۱۳۵۳ در دانشکدههنرهایزیبای دانشگاه تهران قبولشدوهمزمان به آموزش ردیف میرزاعبداله نزد نورعلیبرومند وردیف موسیقی سنتی نزد
#داریوش_صفوت پرداخت.
همزمان با آموزش ردیفمبانیموسیقی، موسیقی ایرانی را نزد استادانی چون
#محمدتقی_مسعودیه،
#عبداله_دوامی،
#سعیدهرمزی و
#یوسف_فروتن پیگیری کرد.
مشکاتیان از سال ۱۳۵۴ همکاری خود را با مرکزحفظ و اشاعه موسیقی بعنوان مدرس و نوازندهسنتوروسرپرست گروه زیر نظر داریوش صفوت ادامهداد وبه اجرای کنسرت های متعدد با خوانندگانی چون
#پریسا و
#هنگامه_اخوان پرداخت و در سال ۱۳۵۶ گروه عارف را تشکیل داد.
وی در همین سال در آزمون
#باربد که به ابتکار نورعلی برومند برگزار میشد شرکت جست و به همراه پشنگکامکار مقام اول در رشته سنتور را کسبکردو نیز به همراه داریوشطلایی مقام ممتاز در ردیفنوازی را به دست آورد.
همکاری بارادیو زیرنظر
#هوشنگ_ابتهاج از دیگر فعالیتهای وی درسال ۱۳۵۶ بود که با واقعه ۱۷ شهریور ۱۳۵۷، وی و گروهی دیگر از اهل موسیقی به صورت دسته جمعی از رادیو استعفا دادند.
دراینسال وی به اتفاقگروهی دیگر از هنرمندان موسیقی و با همکاری گروههای
#عارف و
#شیدا مؤسسه
#چاووش را شکل دادند که حاصل آن انتشار برخی از ماندگارترین قطعات موسیقی سنتی در سالهای ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۲ بود.
تصنیف "مرا عاشق" با صدای
#شهرام_ناظری (روی شعری از مولانا) و چهارمضراب شورانگیز و قطعه نغمه در دستگاه شور، تصنیف ایرانی (با صدای شجریان در چاووش ۶) قطعه ده ضربی چهارگاه به نام پیروزی و تصنیف رزم_مشترک (باصدای شجریان در آلبوم چاووش ۷) و نیز اجرای قطعه درقفس استاد
#ابوالحسن_صبا با تنظیم
#حسین_علیزاده در همین آلبوم از دیگر فعالیتهای
#مشکاتیان در این دوره بود.
مشکاتیان همکاری خود با
#محمدرضاشجریان را ادامه داد که حاصل آن آلبوم های سرعشق (درماهور) بیداد (دستگاه همایون) برآستان_جانان (در شور و بیات ترک) نوا (مرکب خوانی در دستگاه نوا) دستان (در دستگاه چهار گاه) و نیز اجرای کنسرتهای برون مرزی به همراه شجریان در کشورهای اروپایی که تا سال ۱۳۶۶ به طول انجامید.
از سال ۱۳۶۷ مشکاتیان همکاری خود با خوانندگان دیگری را هم در دستور کار خود قرار داد که
#شهرام_ناظری (آلبوم لاله بهار)
#علی_جهاندار (آلبوم صبح مشتاقان)
#علیرضاافتخاری (مقام صبر)
#ایرج_بسطامی (موسم گل، افشاری مرکب، مژده بهار، وطن من)
#علی_رستمیان و
#حمیدرضانوربخش (کنسرت گروه عارف) از جمله آنها بودهاند. یکی از واپسین کارهای وی آلبوم تکنوازی
#تمنا بود که در سال ۱۳۸۴ نواخت و منتشر کرد.
در سال ۱۳۸۶ پس از حضور پرویز مشکاتیان در کنسرت محمدرضا شجریان، رابطهٔ این دو استاد موسیقی ایرانی که بیش از یک دهه تیره بود، مجدداً برقرار شد. همچنین در مراسم جشن خانه موسیقی در ۲۳ مهر ۱۳۸۶ لوح تقدیر از یک عمر فعالیت هنری توسط محمدرضا شجریان به عنوان رئیس شورای عالی خانهٔ موسیقی به پرویز مشکاتیان داده شد.
وجه مشخصه کار او بسط و گسترش ملودی و در عین حال توسعه گروهنوازی در قالب اضافهکردن سازهایی تازه به گروه عارف بود.
مشکاتیان ردیفدان،به معنای دقیق کلمه نبود، اما آشنایی مطلوبی با ردیف داشت و شاید همین آزادی و بند نشدن به ردیف سبب شد که برخی از کارهایش در فضایی ترکیبی غلیان بخورد و مخاطب و شنونده را بیشتر مجذوب خود کند.
گوش خوب، وسواس در اجرای ظرافتهای موسیقی، تسلط به ریتم و درک منطقی و استدلال و ذهنیت هنری،شناخت عمیق از ادبیات و شعر کهن و نو، همه در یک آن، در زمانی که او به نواختن میپرداخت در کارگاه ذهن او به کار می آفتاد و آفرینشهایی شگفتانگیز در ملودی و آهنگ را سبب میشد.
#مشکاتیان تنها نوازنده سنتوری بود که در مرکز حفظ و اشاعه،سنتور را با
#نمد مینواخت. و این از عجایب روزگار بود که فردی چون
#داریوش_صفوت که در این زمینهها بسیار سختگیر بود، راضی شد تا مشکاتیان با نمد سنتور بنوازد.
پرویز مشکاتیان در ۵۴ سالگی بر اثر نارسایی قلبی درگذشت و در محوطه بیرونی مقبره عطار نیشابوری به خاک سپرده شد...
روحش رها و آرام........
@sazochakameoketab🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂