هیچ وقت دوستِ خوبی برای کسی نبوده ام و بالطبع هیچ وقت هم دوست واقعی نداشته ام.
نه درست و حسابی معشوقه ی کسی بوده ام نه کسی دلچسب معشوقم بوده.
زیاد به روابط خانوادگی و فامیل و آشنا علاقه ای ندارم.
جز چند نفر از هم کلاسی هایم بقیه را فقط در حد اسم و فامیل می شناسم.
نمی دانم چرا "روابط آدم ها" توی کله ام نمی رود.همه مان به هم پناه می بریم (حتی من که ادعا می کنم مفهومش را نمی دانم)
بدون اینکه دقیقاً بدانیم به چه چیزی پناه می بریم.
به هم محبت می کنیم تا آن خلأ درونی مان پر شود.
کنار هم می مانیم چون مثل چی از تنهایی می ترسیم.می ترسیم تنها شویم و در تنهایی بمیریم.چرا، چرا آدمی انقدر از خودش فراری است؟
و چطور توقع دارد وقتی خودش نمی تواند خودش را تحمل کند،دیگران آنقدر به جان و روح او نزدیک باشند که درکش کنند و حرف های نگفته اش را بفهمند!؟
دوستی،عشق،محبت همه این ها واژه های ریاکارانه ای ست که برای فریب خودمان انتخاب کرده ایم.
اسمِ تحمل نکردن خودمان را گذاشته ایم:دوست داشتن.
اسمِ پناه بردن به موجود ناقص دیگری را گذاشته ایم:عشق
خوب که فکر کنیم هیچ کدامِ اینها به آن معنایی که فکر می کنیم وجود ندارند.
ما فقط به همدیگر پناه می بریم.
و چه خوب است وقتی کسی سراغمان می آید یا سراغ کسی می رویم بپذیریم او و من موجودات
بیچاره و بی پناهی هستیم که برای مدتی قرار است از خودمان فرار کنیم و با محبت دیگران این تنهایی و ترسِ از آن را پر کنیم.
من پذیرفته ام:همه ی ما در نهایت
#بیچاره ایم.
بیچاره تر از تمام موجودات.
لااقل حیوانات گله ای فرار می کنند،
گله ای کوچ می کنند،
همدیگر را می درند،
با هم می خورند و می میرند،
ولی اسمش را عشق و
دوست داشتن نمی گذارند.
#محمودخان_دولت_آبادی می گوید: آدمی به آدمی است که زنده است.آدمی به عشق آدمی زنده است.
امّا من می گویم:
#آدمی_موجود_بیچاره ای است که
#همیشه_می خواهد از
#خودش_فرار کند و به چیزی
#پناه ببرد.
و چه چیزی بهتر از
#آدمِ بی پناه و
#بیچاره_دیگری.
@sazochakameoketab 🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂#پریسا_صالحی