به بهانه سالمرگ استاد
#حسین_منزوی- همیشه نقل شده که مرحوم منزوی به ادبیات کلاسیک علاقه زیادی داشتند. تازه حتی به کسانی که در دوران معاصر گرایش به ادبیات کلاسیک هم داشتند، نظرات مثبتی داشت.
+ شعر برای حسین تفنن نبود، بلکه از منظری جدید به آن نگاه می کرد و طبع آزمایی های مختلفش نشان می دهد که از ابعاد مختلف به شعر نگاه می کرد و می خواست که توانایی های خودش را هم بسنجند. او هم غزل دارد و هم مثنوی، هم دوبیتی پیوسته و هم شعر نو. اتفاقا، شعرش در هیچ کدام از این زمینه ها دست و پا شکسته نیست، بلکه کاملا قوی است. بنابراین، او به گذشتگان نیز نگاه جدی و منتقدانه ای داشت. او از میان شعرای کلاسیک، علی الخصوص به حافظ، ارادت زیادی می ورزید و مثل هر ادب آشنای دیگری حافظ را دقیق خوانده بود و قبولش داشت.
عاشقانه های سعدی را هم بسیار می پسندید و گهگداری هم به شعرهایش اشاره می کرد و آن ها را مصداق صحبت هایش قرار می داد. اما حسین دنبال نوآوری بود.
- در این نوآوری غیر از بحث کلمات و استعارات و... شما چه ویژگی های دیگری دیده اید؟
+ حسین از وزن های جدید و وزن های فراموش شده زیاد استفاده می کرد. او وزن های ابداعی هم داشت تا جایی که من خاطرم هست، حسین از اولین یا معدود کسانی بود که چنین طبع آزمایی هایی در حوزه وزن داشت. بعد از آن بود که خانم سیمین بهبهانی این طریق را پیش گرفت.
حسین بود که وزن های تازه را کشف کرد.
@sazochakameoketab🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂#هفته_نامه_کرگدنگفت و گو با
#بهرور_رضوی (يار همیشگی حسین منزوی)