قصه احساس نسل ها در ویولن
#پرویزیاحقی مردی که به
#ویولن جان بخشید
ساز او نوای دردهای او است و نسلها، قصّة غمها و شادیهایشان را در ساز او جستوجو میكنند.
سالها پیش ، رأس ساعت معینی كه تكنوازی
#پرویزیاحقی (پرویزصدیقی پارسی) هفدهساله در رادیو تهران بهطور زنده و مستقیم پخش میشد، جریان برق شهر ضعیف میشد. هركسی كه عشقِ موسیقی داشت، پای رادیوی ترانزیستوری مینشست و گویی كل مردم شهر، گوش به قصّة شیدایی و شوریدگی نوازندة جوانی میسپردند كه ظرافت پنجة استادان را داشت و احساس پُرشور نوازندگان كولی را! چند سال پیش از آن، وقتی كه تكنوازی آن طفل خردسال از رادیو پخش شده بود، دوستداران استاد
#حسین_یاحقی با اتومبیلهایشان بیرون ساختمان رادیو صف كشیده بودند. بعضی به خیال اینكه نوازندة برنامه «حسین خان» است و میشود بعد از پایان برنامه او را دید و عدهای هم از اول میدانستند كه نوازنده كودكی خردسال است و آمده بودند كه این اعجوبة دوران را از نزدیك ببینند. كسی كه قرار بود در سال
های بعد نام
#ویولن در موسیقی ایرانی با نام او به یاد بیاید و به نقطهای برسد كه دیگران آرزو كنند مثل او بنوازند و مثل او با احساسات مردم سروكار داشته باشند.
سه نسل پشت سر هم با صدای ویولن
#پرویزیاحقی عاشق شدهاند و زندگی كردهاند. در ویولن
#یاحقی، ناله
های یك كولی سرگردان در پنجه
های یك استاد موسیقی است.
در حقیقت
#پرویزیاحقی روح
#ویولن ایرانی در چند سال گذشته است. دلم میخواهد نقطة پایان این یادداشت، جملهای باشد كه او در فقدان دوستش
#محمودی_خوانساری نوشته است: «اگر تجلیلی كه بعد از مرگ هنرمندان میشود. در زمان حیاتشان میشد، هرگز نمیمردند.»
😔@sazochakameoketab🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂کرشمه ها و زیبا نوازی استاد را در آلبوم
#برگزیده_های_پرویز_یاحقی بشنویم
👇👇👇❣