اهورامزدا را در #سرود_های_زرتشت یعنی « #گات^ها »كه در واقع اصلِ #اوستا است، بهتر می توان شناخت. اَهورامزدا ، داناترين سرور و بالاترين و برترين گوهری است كه شايسته ی نيايش است. در سراسرِ گاتها، اهورامزدا برای زرتشت، تنها خدای توانا و آفريننده ی دانا است. در بالاترين نقطه ی آسمان قرار دارد. زاده نشده و كسی به او نمی ماند. وَرای او و بدونِ او، هيچ چيز وجود ندارد. او برترين هستی است و هستيِ همه از اوست. او برترين است. نه برتر از خود دارد و نه همپايه. نه كسی منكرِ برتری او و نه مدعی جايگاه اوست.
در #سنگ_نبشتههای#هخامنشيان نيز اهورامزدا همان خدای يكتايی است كه #راستی را دوست دارد و از #دروغ بيیزار است. از تاكيدهای فراوان در گاتها و سنگنبشتهها به پرهيز از دروغ، می توان نتيجه گرفت كه تضادِ راستی و دروغ، در هر دو به يك اندازه متبلور است و بينشِ نبرد با دروغ و تكيه بر راستی، آبشخوری واحد دارد.