_ اصلًا معني ربوبيت يعني
#تسلط،
#خداوندگاري، نه خدايي.
#فرق است ميان خداوندگاري
و خدايي. خداوندگاري يعني
#صاحب بودن،
صاحب اختيار بودن.
در قضيه اصحاب الفيل که ابرهه آمد
و ميخواست کعبه را خراب کند
و غارت ميکردند، شترهاي جناب عبدالمطّلب را هم که در بيابان بود گرفته
و با خودشان برده بودند. عبدالمطّلب رفت نزد ابرهه. قيافه
و عظمت
و شخصيت عبدالمطّلب خيلي ابرهه را گرفت به گونهاي که با خود فکر کرد که اگر اين مرد بزرگ شفاعت کند
و از من بخواهد که متعرض کعبه نشوم
و آن را خراب نکنم خراب نميکنم. ولي برخلاف انتظار او عبدالمطّلب وقتي که لب به سخن گشود فقط درباره شتران خودش صحبت کرد، درباره کعبه يک کلمه هم صحبت نکرد. ابرهه تعجب کرد، گفت من تو را خيلي آدم بزرگي حساب ميکردم، من خيال کردم تو آمدهاي براي اينکه براي کعبه شفاعت کني، حالا ميبينم آمدهاي براي شترهاي خودت شفاعت ميکني.
او هم جواب خوبي داد، گفت: «انَا رَبُّ الْابِلِ
وَ لِلْبَيتِ رَبٌّ» من خداوندگار شتران هستم
و آن خانه هم از خود خداوندگاري دارد.
کلمه «
#ربّ » يعني
#خداوندگار،
#صاحب.
ما به خدا هم که ميگوييم رَبّ، از باب اينکه خداوندگار
و #صاحب_حقيقي_تمام_عالم_و_تمام_عالمهاست.
ميگوييم: الْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعالَمينَسپاس خداي را که خداوندگار
و صاحب است،
صاحب تمام عالمها....
....
⤵️مــتــقـ
🍀ـیــان
@mahdaviyaanbahal