🌺﷽
اگردوست داریدگناهان شماپاک شود پس بسیارنیکی کنید.
الله میفرماید!
إِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ
بى گمان نیکی ها بدیها را از بین می برند.
#کپیحلال🌺
اخلاقی،عرفانی،مذهبی
@Mohammad_Mazari_49
👌در این آیه ی مبارکه، الله سبحانه و تعالی دلیلِ فوران و عنایتـ خیر، برکت، صحت و نعمت، و ردِّ بلا ها و مصیبت ها را (یاد) یعنی عبادت و فرمانبرداری از او تعالی میداند.
🔹(فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ):
«پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم» بدین معنی که الله تعالی را به طاعت یاد کنید تا الله سبحانه و تعالی شمارا به پاداش و مغفرت یاد کند.
🔸«کسی که مرا درحالی یاد میکند که مطیع است، بر من سزاوار است که او را به مغفرت خود یادکنم».
👈 در حدیث شریف قدسی آمده است:
«الله (جل جلاله) فرمود: ای فرزند آدم! هرکه مرا نزد خود یاد نماید، من نیز او را نزد خود یاد میکنم و هرکه مرا در محضرجماعتی یاد کند، او را در حضور جماعتی بهتر از آن یاد میکنم».
🔹 (وَاشْكُرُوا لِي):
«و مرا شکرگزارید»
🔍شکر به معنی شناخت احسان منعم و سخنگفتن از آن است
🔹 (وَلَا تَكْفُرُونِ):
«و مرا کفران نکنید»
🔍کفر در اینجا به معنی پوشیدنِ نعمت است.
👈 در حدیث شریف آمده است:
« الله (جل جلاله) دوست دارد که اثر نعمتش را بر کسی از خلقش که به او نعمتی میبخشد، ببیند»
👌پس ای برادر و خواهر مسلمانم!
☝️الله سبحانه و تعالی را خیلی زیاد یاد کنید و طاعت امورش را بکنید، از نهیات بدور باشید و نماز ها و عبادات را در سرِ وقتش ادأ کنید، شکر نعماتش را بجا آورید و کفران و کبر نکنید،تا او تعالی بر شما به دیده ی رحمت بنگرد و آثار نعماتش را در شما ببیند.
<< "راعناً" نگویید، بلکه "انظرنا" بگویید و توجه گوش فرا دهید. >> یهودیان هنگامی که به مجلس رسول اللهﷺ میآمدند به هر طریق ممکن سعی میکردند بغض و کینهی قلبی خود را به وسیلهی کلام و سلام خود بیرون بریزند. کلماتی چند پهلو به کار میبردند با صدای بلند چیزی دیگر میگفتند و زیر لب چیز دیگری، آداب ظاهری را مراعات نموده اما در پشت پرده هیچ فرصتی را برای اهانت رسولاللهﷺ از دست نمیدادند. قرآن در ادامه مثالهای متعددی را از این نوع رفتارهای آسان بیان کرده است. اما کلمهی ویژهای که در این جا مسلمانان از به کار بردن آن بازداشته شدهاند، کلمهای بود که چندین معنا داشت. هر گاه یهودیان هنگام گفتگو با رسول الله نیاز پیدا میکردند که به ایشان بگویند اندکی صبر کنید تا ما بتوانیم مطلب را به خوبی بفهمیم، خطاب به پیامبرﷺ ( راعنا ) میگفتند. مفهوم ظاهری این کلمه این بود که مراعات ما را هم بکنید یا سخن ما را هم بشنوید. اما این کلمه چندین معنا و احتمال دیگر هم داشت به طور مثال در عبرانی کلمهای مشابه با این وجود داشت که معنای آن چنین بود ( گوش کن، الهی که کر شوی) و در عربی نیز یکی از معانی آن (جاهل و بی خرد) بود. و در گفتوگو و محاوره این کلمه در جایی که گفته میشد، ( تو حرف ما را بشنو، تا ما حرف تو را بشنویم) نیز به کار برده میشد. و با اندکی کِش دادنِ زبان آن را به «راعینا» هم میشد تبدیل کرد که معنای آن ( ای چوپان ما) بود. از این رو به مسلمانان دستور داده شده است که از به کار بردن این کلمه پرهیز کنید و به جای آن «انظرنا» بگویید. یعنی به سوی ما توجه بفرمایید یا به ما اندکی فرصت بدهید تا درک کنیم. سپس فرموده است ( با توجه گوش فرا دهید ) یعنی یهودیان به این دلیل همواره به گفتن این کلمه نیاز پیدا میکنند که آنان سخنان رسول الله ﷺ را با توجه گوش نمیکنند و هنگام سخنرانی ایشان مشغول افکار همیشگی شان هستند، ولی شما بایستی به سخنان رسول الله ﷺ با توجه و دقت گوش فرا دهید تا به هیچ وجه ضرورتی برای به کار بردن این کلمه پیش نیاید.
✅وإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ و چون بندگانم، از تو درباره من بپرسند، بگو: به راستي که من نزديکم، دعاي دعا کننده را هنگامي که مرا بخواند؛ اجابت مي کنم. پس (آنان) بايد دعوت مرا بپذيرند، و به من ايمان بياورند، باشد که راه يابند (بقره: 186).
✨﴿وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ﴾✨ [بقره: ۱۸۶] (و هرگاه بندگان من از تو دربارهٔ من پرسیدند، پس من نزدیکم).
🔷 این آیه شامل یک نکتهٔ ظریف قرآنی است و آن این ایهام است که الله تعالی خودش پاسخ آنان را داده است؛ زیرا لفظی را که نشانگر واسطه بودن پیامبر ﷺ در پاسخ است [یعنی لفظ بگو] را حذف کرده تا نشان دهندهٔ شدت نزدیکی بنده به پروردگارش در مقام دعا باشد... 💕
🔰هان! ای انسان! تو پیوسته با تلاش بیامان و رنج فراوان به سوی پروردگار خود رهسپاری، و سرانجام او را ملاقات خواهی کرد (و نتیجهی رنج و تلاش خود را خواهی دید). 📝#تفسیر ☜﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡإِنسَٰنُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدۡحٗا فَمُلَٰقِيهِ٦﴾#ای_انسان! تو همواره بهسوی #خداوند رهسپاری و به اوامر و نواهی او عمل میکنی و خودت را با انجام خیر یا شر بهسوی او نزدیک میکنی سپس در روز قیامت او را #ملاقات خواهی کرد و #پاداش همه کارها را خواهی دید. 👌پس اگر #خوشبخت باشی با فضل خود با تو رفتار خواهد کرد و اگر #بدبخت باشی دادگرانه به تو سزا خواهد داد. ✍ بنابراین، تفصیل جزا را بیان کرد و فرمود کسی که #نامه_اعمالش به دست راستش داده شود و آنان اهل #سعادت هستند با او حسابی ساده و آسان خواهد شد. 👈و #حساب_آسان این است که بنده به گناهانش اعتراف میکند و گمان میبرد که دیگر هلاک شده است اما خداوند میگوید گناهانت را در دنیا پوشاندم و امروز نیز میپوشانم.
«و به راستی آن (قرآن) هدایت و رحمت برای مؤمنان است».
📝#تفسیر👈🌸﴿وَإِنَّهُۥ لَهُدٗى🌸و #قرآن رهنمودی است که آدمی را از گمراهی و سرکشی و شبهات دور نموده، و به #راه درست #هدایت مینماید. 🌸وَرَحۡمَةٞ🌸و #رحمتی است که با آن دلهای مؤمنان آرامش یافته، و امور دینی و دنیویشان سامان مییابد. 🌸لِّلۡمُؤۡمِنِينَ🌸(این فضیلت) برای مؤمنانی است که آن را تصدیق میکنند، و آن را میپذیرند، و به اندیشیدن در آن روی میآورند، و در #معانی و #مفاهیم آن تدبر میکنند. ✍پس مؤمنان به وسیلۀ #قرآن به راه راست #هدایت میشوند، و به #رحمتی دست مییابند که سعادت و کامیابی (هر دو جهان) را در بر دارد.
۞ ألَيْسَ اللَّهُ بِأحكَمِ الحاكِمين ۞ آیا الله بهترین داوران (وحاکم مطلق) نیست؟!
✍️ دلت را با یقین پر کن، وقتی چیزی به سراغت میآید که آن را نمیخواهی، وقتی چیزی را از دست میدهی که به آن وابسته بودی، وقتی رَوَند زندگیت تو را غمگین میکند، به پروردگارت اعتماد کن که این حکمت، تدبیر و علم الله سبحانه و تعالیست…
در این قسمت همان راهی تعریف شده است که شناخت آن را از خدا میخواهیم؛ یعنی همان راهی که همواره افرادِ منظور نظر تو آن را پیمودهاند. همان راهی که از قدیمترین ایام تاریخ تا به امروز هر کسی و هر گروهی که آن را پیموده است، مستحق پاداشهای تو گشته و از نعمتهای تو بهرهمند شده است.
<< که نه مورد خشم و غضب بودهاند و نه راه گم کرده بودهاند. >>
یعنی منظور ما از ( انعام ) یافتگان، کسانی نیستند که به ظاهر و به صورت موقت از نعمت های تو بهرهمنداند، اما در حقیقت و سرانجام مورد غضب خشم تو قرار میگیرند؛ چون راه سعادت و رستگاری را گم کردهاند. از این توضیح سلبی این حقیقت خودبهخود روشن میشود که مراد از ( انعام ) پاداشها و انعامات حقیقی و پایدارند که در نتیجهی پیمودنِ راه راست و خوشنودی خدا نصیب بنده میگردند، نه پاداشهای عارضی و پر زرق و برقی که پیش از این هم بسیاری از فرعونها، نمرودها و قارونها از آنها بهره میبرده اند و اکنون نیز بسیاری از ستمکاران، بدکاران و گمراهان بزرگ نیز از آنها بهره میبرند.
یعنی در هر بخشی از بخش های زندگی، روش فکر، روش عمل و نحوهی رفتاری را به ما هدایت فرما که صحیحترین باشد و در آن امکان هیچگونه اشتباه بینی، اشتباه کاری وخطرِ دچار شدن به بدفرجامی وجود نداشته باشد و ما با پیمودنِ آن به فلاح و سعادت واقعی برسیم. این است خواستهای که بنده هنگام آغاز مطالعهی قرآن از خدایش میخواهد. خواستهی او این است که ای ربّ جهانیان ما را راهنمایی بفرما و به ما بگو که در بین این همه مکاتب و این گوناگونیِ فلسفه های گمانی، حقیقت نفسالامری چیست؟ در میان این همه نظریات اخلاقی مختلف، نظام اخلاقی صحیح کدام است و در این راههای بیشمار زندگی، شاهراه مستقیم و هموار فکر و عمل کدام است؟
کلمهی عبادت نیز در زبان عربی در سه معنی استعمال میشود: ۱. پرستش و نیایش، ۲. اطاعت و فرمانبرداری، ۳. بندگی و غلامی. در اینجا هر سه معنا همزمان مرادند. یعنی ما هم پرستندهی تو هستیم، هم مطیع فرمان تو و هم بنده و غلام تو. نه تنها این ارتباط را با شما داریم، بلکه حقیقت واقعی این است که ارتباط ما تنها با شما است و در هیچیک از این معانی سهگانه، هیچکس دیگری معبود ما نیست.
《 وإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ (۵) 》
<< و تنها از تو یاری میطلبیم. >>
یعنی رابطه ما با تو تنها رابطهی عبادت نیست، بلکه رابطهی یاری طلبیدن را هم تنها با تو داریم، ما یقین داریم که ربّ همهی جهانیان تنها تو هستی و همهی قدرت تنها در اختیار تو است و مالک همهی نعمتها تنها تویی. از این رو ما برای خواستن نیاز های خود به تو مراجعه میکنیم. دست ما فقط به سوی تو دراز میشود و تنها به کمک و یاری تو اعتماد داریم، به این دلیل است که این خواستهی خودمان را به حضور تو آوردهایم.
یعنی مالک روزی که در آن همه ی نسلهای پیشین و پسین بشر یکجا گردآوری و حساب و کتاب کارنامه ی زندگیشان از آنها گرفته میشود و به هر انسانی پاداش و یا کیفر کامل اعمال او می رسد. ذکر صفت مالکِ روز جزا بودن خدای بلندمرتبه پس از ذکر صفات رحمان و رحیم این معنی را میرساند که او تنها مهربان نیست، بلکه دادگر هم هست و آن هم دادگری با اختیارات مطلق که در واپسین روز داوری همهی اختیارات و قدرت تنها دستِ او خواهد بود. نه کسی می تواند مزاحم کیفر( جزا ) دادن او گردد و نه کسی می تواند مانع پاداش دادن او شود. از این رو ما نه تنها به خاطرِ رحمت و ربوبیّت او باید به او محبّت داشته باشیم، بلکه به خاطر عدالتش از او ترس و بیم هم داشته باشیم و یقین داشته باشیم که فرجام خوب و بد همه به طور کامل در اختیار او است.
انسانها عادت دارند که هرگاه چیزی از نظر آنان بسیار زیاد باشد، آن را در قالب صیغههای مبالغه بیان کنند؛ اگر با وجود به کار بردنِ یک کلمهی مبالغه آمیز باز هم احساس نمایند حق فراوانی آن چیز ادا نشده است کلمهی مبالغهی دیگری بکار میبرند، تا به وسیلهی آن کمبودی را که در واژهی نخست احساس میکردند جبران نمایند. در افزودن واژهی «رحیم» پس از به کار بردن واژهی «رحمان» در وصف رحمت خدای بلندمرتبه همین نکته نهفته است. رحمان در زبان عربی واژهای است بس مبالغه آمیز، اما رحمت و مهربانی خدای بلندمرتبه بر مخلوقاتش آن قدر زیاد و پهناور و آن قدر بی حد و حساب است، که در توصیف آن پس از به کارگیری مبالغه آمیزترین واژگان باز هم کمبود احساس میشود، از این رو برای رساندن فراوانی رحمت خداوند، پس از واژهی رحمان واژهی رحیم نیز افزوده شده است. مثال آن را این گونه بفهمید که مثلاً هنگامی که ما در توصیف سخاوت و بخشندگی شخصی پس از بکار بردن واژهی ( سخی ) باز هم احساس عطش میکنیم واژه ی ( بخشنده ) را بر آن میافزاییم. در توصیف رنگ پوست هنگامی که واژهی ( روشن ) را کافی نمیدانیم. واژهی ( سفید ) را پس از آن به کار میبریم. در بیان طول قد هنگامی که کلمهی ( بلند ) حق مطلب را ادا نمیکند، پس از آن کلمهی ( دراز ) را هم بر زبان میآوریم.
رَبّ در زبان عربی به سه معنا اطلاق میشود: ۱. مالک و آقا، ۲. مربی و پرورش دهنده، نظارتکننده و پاسداریکننده، ۳. حاکم و نظمدهنده. خدای بلندمرتبه از همهی این جهات، رب تمام جهانیان و کلّ هستی است.
همان گونه که در آغاز گفتیم سوره فاتحه در اصل یک دعا است، اما این دعا با تعریف و تمجید ذاتی آغاز میشود که باید از او دعا خواست. این امر گویا آموزش و یادآوری این مطلب است که هرگاه خواستید دعا کنید، با روشی مودبانه دعا کنید. این برخلاف ادب است که انسان به محض گشودنِ لب بلافاصله خواسته اش را مطرح کند، ادب این است که انسان نخست به خوبیها، عنایتها و مرتبه و جایگاهِ ذاتی که از او دعا می خواهد اقرار و اعتراف کند و آنگاه خواسته اش را مطرح کند.
هر کسی را که تعریف و ستایش میکنیم،از دو جهت ستایش میکنیم: یکی از این جهت که او در واقع حقیقتاً دارای حسن و جمال و توانایی و کمال است، قطع نظر از این که خوبیها و تواناییهای او چه تأثیری بر ما دارد. دیگری از این جهت که او به ما خوبی کرده است و ما در حالی که از احساس اعتراف به نعمت های او سرشاریم او را ستایش میکنیم. ستایش ما از خدای بلند مرتبه از هر دوی این جهات است. هم قدر شناسی ما و هم احسان شناسی ما از ما میخواهد همواره در تعریف و تمجید او زبانمان در حال حرکت باشد. سخن فقط از این نیست که تعریف و تمجید برای خدا است، بلکه در واقع حقیقت این است که تعریف و ستایش ویژهی خدا است. این مطلب حقیقت بسیار بزرگی را روشن میکند. اهمیت این حقیقت به قدری است که نخستین ضربهی آن ریشهی مخلوقپرستی را به طور کامل بر میکند؛ آن حقیقت این است که در هر جا، در هر چیز و در هر شکلی که هر حُسن و زیبایی، هر کمال و خوبی و توانایی که وجود دارد، سرچشمهی آن فقط ذات خدای بلند مرتبه است. خوبیها و تواناییهای انسان، فرشته، بت، سیاره و خلاصه هیچ مخلوقی از خودش نیست، بلکه همهی آنها را خدای بلندمرتبه به او بخشیده است. پس در واقع ذاتی که استحقاق این را دارد که ما مجذوب، پرستش کننده، مدیون، سپاسگزار، نیازمند و خدمتکار او باشیم کسی، است که این تواناییها و کمالات را آفریده، نه کسی که این تواناییها و کمالات در اختیار او هستند.
از جمله آدابی که اسلام به انسان می آموزد، این است که او تمام کارهای خود را با نام و یاد خدا آغاز کند. اگر آگاهانه و مخلصانه به این قاعده عمل شود، به دست آمدن سه فایده قطعی است. یکی آنکه انسان از بسیاری از کارهای بد و زشت محفوظ میماند. چرا که گفتنِ نام خدا در آغاز هر کاری او را وادار به این فکر میکند که آیا واقعاً من حق دارم این کار را با نام خدا آغاز کنم. دوم آنکه ذکرِ نام خدا در آغاز هر کارِ صحیح و خوب موجب میشود که انگیزه و نیّت انسان جهت درستی در پیش بگیرد و او کار و حرکت را از صحیح ترین نقطه آغاز کند. سومین و در واقع مهمترین فایدهی آن این است که انسان اگر با نام و یاد خدا کارش را آغاز کند، توفیقات و تأییدات الهی شامل حالش می.شوند. در سعی و تلاش او با برکت انداخته خواهد شد و خود او از فتنه انگیزیهای شیطان دور نگهداشته خواهد شد. روش خدا این است که هرگاه بنده به سوی او توجه کند او هم به سوی بنده توجه خواهد کرد.
نام گذاری نام این سوره به مناسبت موضوع آن " الفاتحه " نامیده می شود. " فاتحه " به چیزی می گویند که موضوع کتاب و یا چیزی دیگر به وسیله ی آن آغاز شود. به عبارت دیگر این نام با «دیباچه» و «پیش گفتار» هم معنا است.
تاریخ نزول تاریخ نزول این سوره به روزهای آغازین نبوت محمدی بر می گردد. حتّا از روایات معتبر چنین بر میآید که نخستین سوره ی کاملی که بر محمد ( ص ) نازل شده همین سوره بوده است. پیش از نزول این سوره تنها آیههای متفرقی نازل شده بود که در سوره های علق، مُزّمل، مُدَّثّر و غیره پراکنده اند.
موضوع این سوره در اصل دعایی است که خدای بلند مرتبه به هر انسانی که مطالعه ی این کتاب را آغاز میکند آموخته است و قرار دادن آن در اول کتاب بدین معنا است که اگر شما واقعاً خواهان استفاده از این کتاب هستید، نخست این دعا را از خداوندِ عالم بخواهید. انسان طبیعتاً چیزی را در دُعایش درخواست میکند که خواسته و آرزوی قلبیاش باشد و در صورتی دست به دُعا بلند میکند که باور داشته باشد مطلوب و خواستهاش در اختیار ذاتی است که از او دعا می خواهد. پس با این حساب آموختنِ این دعا در آغاز قرآن گویا یادآوری این مطلب به انسان است که این کتاب را با هدف جستجوی راه راست و با باور و ذهنیت یک جویندهی حق و حقیقت بخواند و بداند که سرچشمهی علم، خداوندِ عالم است؛ از این رو تنها از او تقاضای هدایت و راهنمایی نماید و خواندنِ این کتاب را آغاز کند. با بیان این مطلب روشن شد که رابطهی واقعی قرآن با سورهی فاتحه رابطهی یک کتاب با مقدمهاش نیست بلکه رابطهی دعا و پاسخ دعا است. سوره فاتحه دعایی است از جانب بنده و قرآن پاسخ آن است از سوی خدای بلندمرتبه. بنده دعا کند:《 بارالها! مرا راهنمایی کن. 》 در پاسخ خدای بلند مرتبه همهی قرآن را پیش روی او میگذارد که این است آن هدایت و راهنمایی که آن را از من خواستی.
آيهي ۸۲: سوره نساء 🌼🌸أَفَلاَ يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِندِ غَيْرِ اللّهِ لَوَجَدُواْ فِيهِ اخْتِلاَفًا كَثِيرًا🌼🌸 «آيا در قرآن نمیاندیشید! و اگر از جانب غیر خدا بود در آن اختلاف زیادی مییافتید». 📝#تفسیر☜ خداوند به #تدبر در کتابش دستور ميدهد، و #تدبر يعني فکر کردن و #انديشيدن در معاني آن و متمرکز کردن فکر در مبادي و عواقب و لوازم آن. زيرا #انديشيدن و #تدبر در کتاب خدا کليد علوم و معارف است و با #انديشيدن ميتوان هر خوبي و همه علوم را از کتاب #استخراج کرد، و #انديشيدن_در_قرآن ايمان را در قلب ميافزايد و درخت ايمان را ريشه دارتر و محکمتر ميگرداند. ✍در سايه #انديشيدن_در_قرآن، آدمي پروردگار معبود، و صفات کمال او را ميشناسد، و از اين رهگذر عيوب و نقصهايي را که مردمان نادان به خداﻷ نسبت ميدهند، ميشناسد و راه رسيدن به خدا و اوصاف رهروان آن و پاداش آنان، نيز دشمن واقعي شناخته ميشود، و راهي که انسان را به عذاب الهي ميرساند، نيز اوصاف رهروان آن، و به سزايي که براي آنها در نظر گرفته شده است ميشناسد. 👌 و هرچند بنده بيشتر در #قرآن_بيانديشد، علم و عمل و بينش او بيشتر ميشود. ✍بنابراين، خداوند به #انديشيدن در قرآن دستور و مسلمانان را بر آن تحريک نموده و خبر دادهاست که منظور از نازل کردن قرآن #تدبر در آن ميباشد. 👌همانطور که خداوند متعال ميفرمايد: 🌼🌸كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِّيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ وَلِيَتَذَكَّرَ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ 🌼🌸[ص: 29]. «(قرآن) کتاب مبارکي است که آن را بر تو نازل کردهايم تا در آيات آن بيانديشيد، و تا خردمندان پند بپذيرند». ☝️و خداوند متعال ميفرمايد: 🌸🌼أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا 🌼🌸[محمد: 24]. «آيا در قرآن #نميانديشند يا دلهايشان قفل و بسته است»؟! و از فوايد #انديشيدن در کتاب خدا اين است که بنده به مقام يقين ميرسد و بطور قطع ميداند که اين قرآن کلام خدا است، چون کسي که در قرآن ميانديشد، ميبيند که بخشي از قرآن بخشي ديگر را تصديق مينمايد، و هر قسمتِ آن با قسمت ديگر موافق و مطابق است. 💠#حکمتها و داستان و خبرها را در قرآن ميبيني که در چند جا تکرار ميشوند اما همه يکديگر را تصديق ميکنند، و برخي برخي ديگر را رد و نقض نميکند. 👌پس اين بيانگر کمال قرآن است و اينکه از جانب کسي است که علم او همه امور را احاطه کرده است. ✍ بنابراين خداوند متعال فرمود:♦️لَوْ كَانَ مِنْ عِندِ غَيْرِ اللّهِ لَوَجَدُواْ فِيهِ اخْتِلاَفًا كَثِيرًا♦️و اگر از جانب غير خدا بود در آن اختلاف زيادي مييافتند و چون از جانب خدا است در آن اصلا اختلافي وجود ندارد.
*{ وَلكِنْ كُونُوا رَبَّانِيِّينَ بِما كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتابَ وَبِما كُنْتُمْ تَدْرُسُونَ(79)} ال عمران «برای هیچ انسانی سزاوار نیست که خداوند به او کتاب و حکم و پیامبری دهد، سپس به مردم بگوید: به جای خدا، بندگان من باشید، بلکه (باید بگوید:) به سبب آنچه میآموزید و میخوانید بندگان خدا باشید».
#تفسیر👈 قطعا امکان ندارد، و محال است انسانی که خداوند وحی و کتاب و نبوت را به وی داده و حکم شرعی را به او بخشیده است، و مردم را به پرستش خدا فرا خواند، و به پرستش پیامبران و فرشتگان و قرار دادن آنها به جای خود دستور دهد، چون این کفر است، زیرا او با اسلام مبعوث شده است که از هر جهت با کفر منافی است، پس چگونه او به ضد آن دستور میدهد؟ 👌 این غیر ممکن است، زیرا حالتی که او بر آن قرار دارد، و فضیلتها و ویژگیهایی که خداوند به او ارزانی داشته است، مقتضی عبودت و بندگی و فروتنی کامل برای خدای یگانه و قهار میباشد.
👈و این پاسخی است به گروه نصرانیهای اعزامی از نجران، چرا که فریب خوردگی و تکبر آنان به جایی رسید که گفتند: ای محمد! آیا ما را دستور میدهی تا تو را عبادت کنیم؟ این در حالی بود که خداوند آنها را دستور داده بود که خدا را بپرستند، و از او پیروی کنند. پس خداوند باری تعالی آنچه را که بر زبان آوردند منتفی کرد و فرمود: پوچ بودن سخن آنها و امثال آنان در این مورد آشکار است.
﴿مَّا يَفْتَحِ ٱللَّهُ لِلنَّاسِ مِن رَّحْمَةٍ فَلَا مُمْسِكَ لَهَا ۖ وَمَا يُمْسِكْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُۥ مِنۢ بَعْدِهِۦ ۚ وَهُوَ ٱلْعَزِيزُ ٱلْحَكِيم﴾(فاطر:۲) «(درِ) #رحمتی را که #خداوند برای مردم بگشاید برای آن (رحمت) هیچ بازدارندهای نیست، و خداوند هرچیزی را که باز دارد جز او گشاینده و رهاکنندهای ندارد و او توانا و باحکمت است».
📝#تفسیر☜ پس فرمود: ﴿مَّا يَفۡتَحِ ٱللَّهُ لِلنَّاسِ مِن رَّحۡمَةٖ فَلَا مُمۡسِكَ لَهَاۖ وَمَا يُمۡسِكۡ فَلَا مُرۡسِلَ لَهُۥ مِنۢ بَعۡدِهِ﴾چنانچه #خداوند_رحمتی را برای مردم بگشاید کسی نمیتواند از آن جلوگیری کند، و اگر خداوند چیزی از #رحمت خود را باز دارد کسی جز او نمیتواند آنرا رها و روان سازد. ⬅️پس این ایجاب میکند که انسان به #خداوند_وابسته شود، زیرا انسان از همه جهت نیازمند اوست و نباید جز او کسی را بخواند و از هیچ کسی جز او ترس و امیدی داشته باشد. ⬅️﴿وَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ﴾و او تواناست و بر همه چیز غالب و چیره میباشد، و با حکمت است و هرچیزی را در جای مناسب آن قرار میدهد. 📚🍀@Pious114 🍃مــتــقــیــان🍃 ─═༅𖣔⚘𖣔༅═─
به نام خداوند بینهایت بخشنده و مهربان ادامه «تفسیر سوره ضحی» فَأمَّا الیَتِیمَ فَلا تَقهَر وَ أمَّا السّائِلَ فَلا تَنهَر وَ أمَّا بِنِعمَهِ رَبِّکَ فَحَدِّث حق تعالی سه کار از تو خواسته است. اینکه با خشم با "یتیم" رفتار نکنی، سائل را از خود نرانی، و سخنگوی نعمت پروردگارت باشی. و اما یتیم فقط آن نیست که انگاشتهای. در معنایی فراگیر، هر بی سرپرست و بی پناهی یتیم است. هم آنکه نمیداند کیست و کجاست و به کجاست. هم آنکه در چه کنم به دام افتاده است. انسانهای حیرانی که نمیدانند راه رستگاری کدام است و در برزخ ذهن خویش گرفتار آمدهاند. هم آنان که در هستی، سرگشته و بی پناهاند. اینان نیازمند باران لطف و هدایتاند. پس چون هدایت خواهند، راهنمایشان باش. برایشان وقت بگذار. از حکمت نجات بخش برخوردارشان کن. از وجودت مایه بگذار که نزد خداوند پاداشی بی حساب دارد. تو خود یتیم بودی، تو خود گمگشته بودی، پس دردآشنایی. از رنجی که میبرند آگاهی. پس راهِ رهایی از رنج را برایشان بگشا. و اما "سائل"، او را نیز از خود مران. سائل به معنای گدا نیست. هر سؤال کنندۀ راستینی را شامل است. سائلِ حکمت را با حکمت سیراب کن همچنانکه سائل طعام را با غذایی سیر میگردانی. نور، سائل خود را دارد. ظلمت نیز سائل خود را. و تو از چهرهشان آنها را خواهی شناخت. سائل آن کس است که خود سراغت میآید، پس آمادگی پذیرش دارد زیرا طالب است. پس چون بیایند آنها را از خود مران و به نیکوترین وجه، به پروردگارشان بازشان گردان. از گمگشتگی و بی پناهی و حیرانی نجاتشان بخش. سائل راستین، نیازمند مدد است، مددشان رسان. و برای بازگشت شان، از "مال الله"، از آن انرژی ناب، تقدیم شان کن. تو صاحب کلمهای. پس کلمۀ تو، ذکر تو و حتی نگاهِ تو راهگشاست. راهشان بگشای. که انسان کامل اینچنین است. و این همان نوای الهی است که از نای تو بیرون میزند. پس شایسته آنست که همواره سخنگوی نعمت پروردگارت باشی زیرا آنچه را که ذهن و زبان آدمی یاد کند، آنچه را که در اندیشه بپروراند، با آن روبرو خواهد شد. و همان از آنِ او خواهد بود. بگذار نعمت الهی از کلام و نگاه و رفتارت ببارد و خلایق را بهره مند کند. بدون شک هر کس به اصل خویش باز خواهد گشت. #مسعود_ریاعی #کتاب_تفسیر_خیر #تفسیر_سوره_ضحی #سائل_راستین#بی_پناه #هدایت#راهنمایی#راهگشا #صاحب_کلمه#راهشان_بگشای #اصل_خویش #عصر_کنکاش 🍀@Pious114 🍃مــتــقــیــان🍃
بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بینهایت بخشنده و مهربان ادامه «تفسیر سوره ضحی» ألَم یَجِدکَ یَتِیماً فَآوی وَ وَجَدَکَ ضالّاً فَهَدی وَ وَجَدَکَ عائِلاً فَأغنَی و این وعده راست است. بیاد بیاور که ما تو را بارها یاری کردهایم. از گردنههای سخت گذر دادهایم. بارها تو را مشمول رحمت خود نمودهایم. آیا یتیم نبودی و پناهت دادیم؟! آیا گمگشته نبودی و هدایتت کردیم؟! آیا در تنگدستی نبودی و توانگرت کردیم؟! ما کی تو را از یاد بردهایم؟! و این همه، کارِ پروردگارت بوده است. پروردگاری که بخشنده و مهربان است. همان که حُکماش مطاع است. اکنون همو نعمتی را به تو ارزانی خواهد کرد که خشنود شوی. تا سبکبار در راه پروردگارت قدم نهی. بی خوف و بی اندوه. و این "فوزعظیم" است. همان برخورداری بزرگ. تو عائله مندی، صاحب امتی بزرگی، پس نور حقیقت را بر آنان بتابان. از راستی و درستی برخوردارشان کن. تو رؤف و رحیمی، بگو که مهربان و بخشنده باشند. تو "رَحمَهً لِلِعالَمین"ی بگو که از یکدیگر در گذرند و همدیگر را برای روز بزرگ دیدار مدد رسانند. بگو که خدا زیباست و زیبایی را دوست دارد. بگو که خدا آمرزنده است و او منتظر شماست. بگو که بسوی او بازگردید که تنها راه رهایی از رنج همین است. بگو که خداوند عاشق شماست. کی شما را رها کرده است. او در انتظار بازگشت شماست. بگو که بی او رنج میکشید و من آمده ام تا از رنج شما بکاهم. راه خروج را نشانتان دهم. مسیر بسم الله الرحمن الرحیم را دوباره فریاد کنم. إحیاء نمایم. بگشایم. راه همین است. از فرط سادگی سختش انگاشتهاید. به نیکی هدایت کنید تا هدایت شوید. ببخشید تا بخشیده شوید. عطا کنید تا عطایتان کنند. بازی ذهنتان را نخورید. به بهانه هایش وقعی ننهید. بازیهای ذهن شما و برداشتهای شما جهنم شماست. از جهنم خودساخته بیرون آیید. بهشت شما نزد اوست. با اوست. به راه بسم الله الرحمن الرحیم بیایید. مهربان و بخشنده شوید "أُدخُلُوها بِسَلامٍ ءامِنِینَ". جز اینجا هر جای دیگری مرتبهای از جهنم است. تا دیر نشده به راه محبت آیید. #مسعود_ریاعی #کتاب_تفسیر_خیر #تفسیر_سوره_ضحی #بسم_الله_الرحمن_الرحيم #خدا_زیباست_و_زیبایی_را_دوست_دارد #خدا_آمرزنده_و_مهربان_است #خداوند_عاشق_شماست #خداوند_در_انتظار_شماست #به_سوی_خدا_بازگردید_که_راه_رهایی_همین_است