پژواک قلم

خانه‌ی امید ملت کجاست؟

✍رضارضائی ۱۴۰۳/۶/۸

آیا هر آدرسی می‌تواند نشانی خانه‌ی امید ملت باشد؟
مقدمه: زیر بنای خانه‌ی #امید عشق است و دیوارهای آن از جنس واقعیت، سقف آن راستی و درستی، سرویس آشپزخانه‌ی آن از برابری و عدالت، مبلمان آن از جنس مهر و عطوفت با روکش دگر دوستی، فرش آن از تاروپود اتحاد و وحدت به هم تنیده، روشنایی آن از علم و آگاهی و حیاط آن چشم اندازی از فردای روشن است.
یکم: این روزها عده‌ای از خانه‌ی امید می‌گویند و آدرس غلط شرق و غرب را می‌دهند.
دوم: عده‌ای رانده شده در سه انتخابات اخیر که به حلالیت خواستن و اقرار به خطا بودن برخی از تصمیمات و رفتارشان رو آورده اند، بدون آنکه عذرخواهی کنند و آماده ی تحمل مجازات باشند، نادیده انگاشتن خطاهای مسئولین را حرکت به سمت وفاق و رسیدن به خانه‌ی امید معرفی می‌کنند.
سوم: رئیس محترم جمهور آدرس وفاق ملی و موفقیت‌های آتی کابینه‌ی مشارکتی را می‌دهد.
چهارم: برخی از احزاب نیز طرح‌های شکست‌خورده و کوتوله‌های سیاسی خود را به‌عنوان راهنمای رسیدن به خانه‌ی امید ملت معرفی می‌کنند.
پنجم: عده‌ای مروج جهاد تبیین، افسران جنگ نرم و آتش به اختیارها را سازندگان خانه‌ی امید برای حفظ نظام معرفی می‌کنند.
ششم: اپوزیسیون خارج نشین، خانه‌ی امید را تغییر رژیم و اپوزیسیون داخلی، گفتگو با حاکمیت و گرفتن امتیازات گام‌به‌گام را راه رسیدن به خانه‌ی امید معرفی می‌کنند.
هفتم: محرومان، حاشیه‌نشینان و قشرهای فرودست، نان و کار و سرپناه را خانه‌ی امید می‌دانند.
هشتم: جامعه‌شناسان، برخی روشنفکران، بعضی از اساتید و گروهی از اصحاب رسانه نیز، خیزش‌های مردمی بر اساس مطالبه‌گری و کنشگری مدنی را اساس ویران کردن خانه‌ی کذب امید و برپایی خانه‌ی امید راستین ملت می‌دانند.
نهم: وطن دوستان، دغدغه‌مندان محیط‌زیست، آبادگران و مروجان فرهنگ ادای مسئولیت اجتماعی، خانه‌ی امید را ایران برای همه‌ی ایرانیان می‌دانند.
دهم: #آزادی‌خواهان، #دموکراسی_طلبان، #صلح‌طلبان، #نواندیشان، #تحول_خواهان و مدافعان حقوق زنان و زندانیان نیز خانه‌ی امید را در اصلاح و تغییر تفکر و نگرش کارگزاران حکومت و حتی تغییر حاکمیت می‌دانند.

به اعتقاد این کنشگر مدنی:

۱. آدرس دادن ناصحیح خانه‌ی امید و ایجاد امید واهی و دروغین، بزرگ‌ترین خیانت به ملت است.
۲. برای مبارزه با ناامیدی، وعده‌های غیرعملیاتی و نشدنی دادن، خیانت به ملت است.
۳. رؤیابافی و سراب نمایی از خانه‌ی امید غیرواقعی، خیانت به ملت است.
۴. تعریف و تفسیر غلط دادن از امید، خیانت به تعریف صحیح امید و خیانت به ملت است.
۵. وعده‌ی رفع حصر محصورین مظلوم (کروبی، موسوی و رهنورد)، نشانی خانه‌ی امید نیست؛ بلکه آزادی همه‌ی محصورین و زندانیان بی‌گناه، دلجویی از آنها، تضمین سلامت و فعالیت‌های آزادانه‌ی آنها مثل هر شهروند دیگر، و همچنین مجازات مقصرین این حصر و زندان ها به مثابه امید آفرینی خواهد بود والا غیر از این، خیانت به ملت است.
پس: امید آفرینی فقط با ساختن فرهنگ ضدسلطه، ضد انحصار، ضد خودکامگی، ضد خرافه، ضد تحجر، ضدجنگ طلبی، ضد نظامی‌گری، ضد دشمن سازی و دشمن‌پروری، ضد قبیله‌گرایی و باندبازی، ضد سفله‌پروری و ناکارآمدی، ضد حب ریاست، ضد خود دانشمند پنداری، ضد خود ناجی پنداری و ضد دروغ، میسر است.
از سوی دیگر فرهنگ‌سازان، هنرمندان، اصحاب قلم و رسانه، مروجان فرهنگ مسئولیت اجتماعی، کنشگران مدنی که همگی در راستای منافع ملی، تمامیت ارضی و رفاه مردم فعالیت می‌کنند را می‌توان به‌عنوان امید سازان و امید آفرینان معرفی کرد.
به‌خاطر داشته باشیم که امید ملت رابطه‌ی تنگاتنگی با اعتماد بین دولت – ملت دارد و دولت چهاردهم، برای امید آفرینی چاره‌ای جز تمکین به خواست اکثریت مبنی بر برگزاری همه‌پرسی قانون اساسی، تلاش برای رفع حصر و زندان بی‌گناهان، دفع فاسدان، دفع شر جنگ، رفع تحریم، آزادی زندانیان بی گناه از طرفی و گشایش امور مردم از راه ارتباط مؤثر بین دولت و ملت، از طرف دیگر بین دولت و دولت‌های دیگر و هم‌زمان ارتباط مؤثر بین ملل ندارد.

پاینده باد ایران آزاد، آباد، شاد و متحد

https://t.center/pezhvakeghalam