.
#مطلب_برگزیده #مصاحبه انتخاب: گروه ادبی پیرنگ
روبرتو گونسالس اچهوریا استاد دانشگاه و منتقد ادبی بزرگی است که بیش از پنجاه سال از زندگی خویش را به مطالعه
ادبیات آمریکای لاتین اختصاص داده است. اچهوریا در سال ۱۹۴۳ میلادی در کوبا متولد شد. تحصیلات خویش را در ایالات متحده آمریکا پی گرفت و در نهایت دکترایش را در رشته
ادبیات اسپانیایی و تطبیقی از دانشگاه ییل دریافت کرد. او که خود استاد همین دانشگاه است، سه دکترای افتخاری نیز از دانشگاههای معتبر ایالاتمتحده آمریکا دریافت کرده و در سال ۱۹۹۹ میلادی نیز به عضویت فرهنگستان هنر و علوم آمریکا درآمد. اچهوریا که مسئولیتهای علمی اجرائی مختلفی در دانشگاه داشته است بیش از ۲۰ کتاب و ۱۵۰ مقاله معتبر تألیف كرده است. او بهجز جوایز مختلفی که برای کتابهایش دریافت کرده، موفق شد مدال ملی علوم انسانی آمریکا در سال ۲۰۱۰ میلادی را از آن خود سازد. از اچهوريا، دو کتابِ «داستانهای کوتاه
آمریکای لاتین» (دوجلدی) با ترجمه عبدالله کوثری و «
ادبیات مدرن
آمریکای لاتین» با ترجمه لیلا مینایی منتشر شده است. آنچه در ادامه میخوانید گفتوگوی «شرق» با اچهوریا، مهمترین پژوهشگر زنده
ادبیات آمریکای لاتین است.
*
موضوع دیکتاتوری، مؤلفهای مهم در ادبیات آمریکای لاتین است.
دیکتاتوری در این ادبیات چگونه ترسیم شده و دچار چه دگرگونیهایی شده است؟**من یک ترم کامل دانشگاه را به این جُستار اختصاص دادم؛ بنابراین پاسخدادن به این پرسش در چند جمله بسیار دشوار خواهد بود. چهره یک مرد قدرتمند به کتاب «فاکوندو» نوشته دومینگو فاستینو سارمینتو (هفتمین رئیسجمهور آرژانتین) بازمیگردد که در سال ۱۸۴۵ میلادی نگاشته شد. این کتاب اثری بسیار مهم در
آمریکای لاتین است که در آرژانتین و در واکنش به دیکتاتوری خوان مانوئل د روساس نوشته شد. در قرن بیستم میلادی رمانهای اندکی وجود دارد که شخصیت اصلی آنها یک دیکتاتور از یک کشور مشخص باشد. نخستین مورد، کتاب مهمی به نام «تیرانو باندراس» اثر نویسنده اسپانیایی، وانه اینکلان است که در سال ۱۹۲۶ میلادی منتشر شد. داستان این کتاب در یک کشور ساختگی در
آمریکای لاتین میگذرد. رمانی درباره دیکتاتوری بنیادگرا به نام آقای رئیسجمهور به دست نویسنده گواتمالایی، میگل آنخل آستوریاس نیز دراینباره نوشته شده بود. پس از آن رمانهای فراوانی منتشر شد: «دلایل وضعیت» نوشته کارپانتیه، «من برتر» نوشته آگوستو روا باستوس، «پاییز پدرسالار» گابریل گارسیا مارکز و «سور بز» ماریو بارگاس یوسا، نمونههایی از آن هستند. دیکتاتوری، از رافائل تروخیو و فولخنثیو باتیستا تا کاسترو مقولهای ثابت در سیاست
آمریکای لاتین بوده است. پس این چندان شگفتآور نیست که چنین تصویری در داستانهای
آمریکای لاتین پدیدار شود. در این رمانها، دیکتاتور بهعنوان یک خود بزرگ شده بازنمایی میشود. کسی که گرسنه قدرت است و مرتکب اعمال ستمگرانه میشود و حتی در برخی مواقع به شکل مافوق طبیعی این کار را میکند. راوی داستان نیز همانند منشی او ایفای نقش میکند.
متن کامل این مصاحبه از طریق لینک زیر در دسترس است:
http://sharghdaily.com/fa/main/detail/265346#ادبیات_آمریکای_لاتین#روبرتو_گونسالس_اچه_وریا@peyrang_dastanwww.peyrang.org