پسر نویسنده

گفت: انسان ها آنقدر در داستان ها غرق میشوند که نمی‌دانند دنیا همانند قصه ها به کام نمی‌چرخد.
همانند داستان های جذاب پایان خوب و هیجان انگیز ندارد؛ چون آنها فقط افسانه هستند، باید حقیقت ها و رویداد های اجتماعی زندگی را از دیدگاه یک بالغ دید نه از دیدگاه یک کودک و یا یک شخص قصه پرداز...
چون معمولا قصه پرداز ها انسان های خیالاتی هستند.
____________________________________________
بانو: شهناز”بخشی" عضو کانون《 پسر نویسنده》

📬#ارسالی_قشنگ_شما

🤩@Pesar_nawisnda | پسر نویسنده

🏷دل نوشت

من را از مرگ نترسانید!
من بارها مرگ را تجربه کرده‌ام!
سخت‌تر از اشک‌های شب نیست!
________________________________
بانو: مرسل”بهادری" عضو کانون《 پسر نویسنده》

📬#ارسالی_قشنگ_شما

🤩@Pesar_nawisnda | پسر نویسنده

🏷درد و فراق

حرفش هنوز در دهن می‌پیچد!
که چقدر مغرورانه ترکش کرد، حتا پشتِ سرش را هم ندید.
بعدِ رفتنش از آن دخترِ شوخ‌وشیطان دیگر اثری باقی نماند، حالا دختری شده غمگین، ترسو، پُر از درد.
در چشمانِ قشنگش، همیشه مرواریدهای اشک دیده می‌شود و جز نام او چیزی دیگری بر زبان ندارد.
شب‌ و روزش یکی شده و چشم به انتظارِ یارش نشسته است و مطمئن است، که حتماً برمی‌گردد.
اما نمی‌داند، که رفته‌گان هرگز برنمی‌گردند.
_________________________________
بانو: مرسل”بهادری" عضو کانون《 پسر نویسنده》

📬#ارسالی_قشنگ_شما

🤩@Pesar_nawisnda | پسر نویسنده

من با تمام تسلطی که به خودم دارم؛ در طی چندین سالی که کار کردم بالای مغزم و می‌تونم در مقابل سخت‌ترین مشکلات مقاوم باشم؛ اما، در مقابل بعضی‌ از چیز‌ها نقطه ضعف نشان میدم؛ یعنی وقتی آن‌ها آسیب ببیند و خاری به پایشان بخلد؛ گویا سنگی بالای قفسه‌ی سینه‌ام طرف چپ، قرار می‌گیرد و توان تنفس کشیدن، فکر کردن و آرامشی اندام‌ها را گرفته و استرسی که توأم با لرزش است را به سراغم می‌فرستد.

می‌خواهم بگویم: من را با آن نقطه ضعفم امتحان نکنید، توانِ تحملش نیست! کم میارم.

🖋#جاوید_سادات

🤩|@Pesar_nawisnda| پسر نویسنده

قوی هم نیستم، سرسخت هم نیستم، شجاع هم نیستم؛ سنگ هم نیستم.
ترسو هم هستم؛ گریه هم می‌کنم، احساس سستی هم می‌کنم، خسته‌ هم هستم؛ فقط مجبور به پیش‌روی هستم؛ همین.!

🖋#جاوید_سادات

🤩|@Pesar_nawisnda| پسر نویسنده

روز‌های سختی در راه است؛ آمادگیِ لازم را داشته باش.!

🖋#جاوید_سادات

🤩|@Pesar_nawisnda| پسر نویسنده

روزی خواهیم دانست، آنهای را که آنچه گمان میکردیم نبودند...
خواهیم دانست؛آنچه در خیالات ما میپنداشتیم
فقط درخیالات مان خواهد ماند و بس....
اینجاست؛ که درک خواهیم کرد، آنچه میپنداشتیم
جز خواب؛ِ غفلت نبوده...
و فقط اذهان مان را پُر از آنچه کردیم که نبودند
آنقدر مات و مبهوت میشویم، گویی حرفی برای تسلِِّی دلمان نیست....
زبان مان لال میشود، برای اینکه خود مانرا بفهمانیم
آنچه که گمان میکردیم، همه اش خواب بودند و بس
آرزو خواهیم کرد، کاش این خواب حقیقت نمیشد
کاش خواب باقی میماند و بیدار نمیشدیم ....
اما نه حسرتِ در کار است و نه واویلایی
بل از این بیداری باید استفاده کرد، برای آینده
و اینجاست که ریشهِ از توقعاتِ زیاد را باید قطع کرد
تا شاخه هایش به هر طرف راه نکشد
و مارا سردرگم نسازد آنگاه درک خواهیم کرد
از هر رهگذری نباید توقع داشت✋
پس اذهان مانرا خالی از توقعات کنیم!
_________________________________
بانو: “محمدی" عضو کانون《 پسر نویسنده》

📬#ارسالی_قشنگ_شما

🤩|@Pesar_nawisnda| پسر نویسنده

🏷قصار نویسی

نگاهی پُر از درد، سکوتی پُر از حرف و اشکی ناامیدی تنها یادگاری‌ست، که از تو برایم مانده است.
__________________________________
بانو: مرسل”بهادری" عضو کانون《 پسر نویسنده》

📬#ارسالی_قشنگ_شما

🤩@Pesar_nawisnda | پسر نویسنده

چه عجب دنیایی!
به زندگی خیلی ها وارد میشویم وآنهانیز به زندگی ما
و گمان میبریم همیشه باهم خواهیم ماند
اما نا آگاه ازاینکه روزی جدا خواهیم شد
جدایی که سبب آن شاید رسم دنیا، قانون زندگی و شاید هم شرایطِ ناگوار باشد..
خوب همین است حقیقت محض یکی می آید دیگری هم میرود؛ اما به یاد باید داشت که ما انسانها برای ماندن در زندگی همدیگر نمی آیم ایامِ همه خواهد رفت،
گاهی  شاید سوال برای مان خلق شود اینکه آدم ها وقتی برای ماندن وارد زندگی مان نمیشود پس چرا وابسته میشویم؟ ویا هم بابت چه دلیل وارد زندگی ما میشود؟
عزیزمن😊
ما انسانها به دلایل مختلف وارد زندگی هم میشویم..
آری دلایل مثل تغیر،امتحان،تجربه،ساختن ویا هم وسیله برای هدایت همدیگر و. .....
پس قدر داشته های مانرا بدانیم چون نه ما خواهیم... ماند ونه هم اشخاصیکه وارد زندگی ما میشود...
اصلاً نخواهیم دانست که آخرین صحبت کردن مان دیدن همدیگر مان چی زمانی خواهد بود شاید یک خداحافظی عادی آخرین خداحافظی باشد
باید خیلی محتاط بود تا سالها حسرت عدد حرف را نخوریم.
♡_
ميدانى چيست..!
يك وقت هايى بايد خودت را به بيخيالى بزنى.
بيخيال تمام ادم هايى كه دوستت ندارند!
بيخيال تمام كار هايى كه مى خواستى بشود...ولى نشد!
بيخيال تمام ركب هايى كه خوردى!
بيخيال هر كس كه امروز وارد زندگيت شد و فردا رفت!
بيخيال تلاش هاى بى نتيجه ات..
دوست داشتن هاى بى ثمر ات!
وقتى كسى دوستت ندارد اصرار نكن!
وقتى كسى برايت وقت ندارد خودت را به زور در برنامه هايش جا نده!
وقتى كسى نمى خواهد تو را ببيند پا پيچش نشو!
زندگى همين است!
شايد تو براى همه وقت بگذارى ولى قرار نيست همه دوستت داشته باشند و برايت وقت داشته باشند
شايد بهانه هايشان براى فرار تو را قانع نکند.
__________________________________
بانو: “محمدی" عضو کانون《 پسر نویسنده》

📬#ارسالی_قشنگ_شما

🤩|@Pesar_nawisnda| پسر نویسنده

زندگی‌ام هرگز به اندازه اوقات تنها‌یی‌ام
شلوغ نبود..

#دست_نوشته
#سهیل_سادات

🤩@Pesar_nawisnda | پسر نویسنده

حرف‌های اضافه بماند کنار؛ این‌که چقدر این نسلِ‌جدید، چه پسر و چه دخترش، تحتِ فشار روحی قرار دارد را تنها خودمان می‌دانیم، درک می‌کنیم و بس.!

🖋#جاوید_سادات

🤩@Pesar_nawisnda | پسر نویسنده

🏷دل نوشت

برایت شعرها و ترانه‌ها سرودم،
اما هیچ کدامش را نخواندی.
بهارها و خزان‌های‌ام در انتظارِ تو گذشت، ولی درک نکردی.
شب‌های‌ام با اشک و ناله صبح شد،
ولی هرگز ندیدی.
رویاهای‌ام خاک شد.
اما باور نکردی.
بارهاوبارها شکستم و دوباره سرپا شدم.
ناامید شدم، ولی هرگز امیدم را از دست ندارم.
نیمِ عمرم در رنج و عذاب گذشت.
آخر گناه‌ام چی بود؟
جرمم چی بود، که این‌گونه تاوان پرداختم؟
به کدامین حق، من را سزاوارِ این همه دانستی؟
شاید پیر شوم!
یا شاید هم در همین جوانی هم‌آغوش با خاک شوم!
آینده را هیچ کسی نمی‌داند جز خداوند.
ولی این رابدان؛
که هرگز فراموش نخواهم کرد.
اما می‌دانی؛ هر شب‌ و روز به زخم‌های‌ام نمک می‌پاشم، تا این روزها را فراموش نکنم، چون از توبرای‌ام یادگارِ مانده است.
__________________________________
بانو: مرسل”بهادری" عضو کانون《 پسر نویسنده》

📬#ارسالی_قشنگ_شما

🤩@Pesar_nawisnda | پسر نویسنده

زمان‌ طویلی می‌شود اطرافیان‌ عزیز‌مان در سوءظن‌عمیقِ نسبت به‌ما به‌سر می‌برند؛ دیر زمان‌یست در اذهان‌خویش نسبت به‌ما پلید‌ها و زشتی‌هایِ را جا داده‌اند.
گرچه در هیاهوی‌ روزگار‌خویش به‌سر می‌برند؛ ولی، بازهم حصه‌ی از وقت‌ گران‌بهای‌شان را برای مرور افکارهای هیچ‌وپوچ خود نسبت به‌ما اختصاص داده‌اند.
مدت‌یست کرسیِ‌قضاوت را در اختیار گرفته و بروی آن آرام نشسته‌اند و در حال حکم‌صادر کردن به‌ما هستند؛ حال‌آن‌که غافل‌اند از حال‌ما.
با آرامش بسی‌عمیق نشسته‌اند و با قضاوت‌های پوچ‌شان در حال ایجاد تلاطم‌عظیم در اذهان‌ما هستند؛ خیلی آرام لَم داده‌اند بر کرسیِ‌قضاوت و چشمان‌شان را بسته و تا جای‌که می‌توانند دهان‌شان را باز کرده‌اند و هِی فریادهای کرکننده می‌زنند؛ غافل از این‌که ما خیلی وقت است گوش‌های‌مان را گرفته‌ایم و بی‌توجه به‌آن‌ها به راه‌مان ادامه می‌دهیم!
غافل‌اند از این‌که دیگر نه‌ تنها گفتار و کِردارشان برای‌مان اهمیتی ندارد، خود نیز برای‌مان بی‌اهمیت‌شده‌اند!
بله، آنان غافل‌اند از این‌که روزی اذهان‌شان با جا دادن این‌همه سوءظن‌ها می‌پوسد، غافل‌اند از این‌که روزی این‌همه تکیه‌زندن بر کرسیِ‌قضاوت و لَم‌دادن روی آن، آن‌ها را خسته و این‌همه فریادها فقط حنجره‌های خودشان را تخریش خواهدکناند.
بله، اطرافیان‌عزیز‌مان بعدها خواهند دانست که اذهان‌شان جای برای سوءظن‌ها نسبت به‌ما نبوده و کرسیِ‌قضاوت هم هیچ‌ تعلقِ به آن‌ها نداشته است.
خواهند دانست! ولی، خیلی بعدها....
___________________________________
"حور جهنمی" عضو کانون《 پسر نویسنده》

📬#ارسالی_قشنگ_شما

🤩|@Pesar_nawisnda | پسر نویسنده

♡_
ميدانى چيست..!
يك وقت هايى بايد خودت را به بيخيالى بزنى.
بيخيال تمام ادم هايى كه دوستت ندارند!
بيخيال تمام كار هايى كه مى خواستى بشود...ولى نشد!
بيخيال تمام ركب هايى كه خوردى!
بيخيال هر كس كه امروز وارد زندگيت شد و فردا رفت!
بيخيال تلاش هاى بى نتيجه ات..
دوست داشتن هاى بى ثمر ات!
وقتى كسى دوستت ندارد اصرار نكن!
وقتى كسى برايت وقت ندارد خودت را به زور در برنامه هايش جا نده!
وقتى كسى نمى خواهد تو را ببيند پا پيچش نشو!
زندگى همين است!
شايد تو براى همه وقت بگذارى ولى قرار نيست همه دوستت داشته باشند و برايت وقت داشته باشند
شايد بهانه هايشان براى فرار تو را قانع نکند.
__________________________________
بانو: “محمدی" عضو کانون《 پسر نویسنده》

📬#ارسالی_قشنگ_شما

🤩|@Pesar_nawisnda| پسر نویسنده