Pazudharma

‍ یکی از فلاسفه و اندیشمندانِ کم نظیری که زاده ی انگلستان است و در سیاست، حقوق، ادبیات، فلسفه و علوم تجربی شهرت دارد، #فرانسیس_بیکن است. او را پدرخوانده ی علوم نیز می نامند. مهم ترین دانشمندان انگلیسی بعدی، یعنی #نیوتون و #داروین، خود را مدیون او می دانستند.
این پدرِ فرهیخته به ما می آموزد: آنچه برای ارتقای شناخت ما از دنیای طبیعت ضروری است، راهکار منظم و روشمند زیر است:
«ابتدا باید واقعیت ها را مشاهده و مشاهداتمان را ثبت کنیم و مجموعه ای از اطلاعات مطمئن جمع آوری کنیم که هر قدر بیشتر باشد، بهتر است. این کار را افراد متعددی که در ارتباط با هم کار می کنند، خیلی بهتر انجام می دهند تا افرادی که به تنهایی کار می کنند, از این رو، وجود انجمن های علمی یا مراکز پژوهشی لازم است. در این مرحله باید مراقب باشیم تا افکار خود را بر واقعیت ها تحمیل نکنیم، بلکه اجازه دهیم تا واقعیت ها خودشان سخن بگویند. وقتی اطلاعات کافی جمع کنیم، این اتفاق می افتد و واقعیت خود را نشان می دهند؛ الگوهای منظم و طرح های کلی، به تدریج نمایان خواهد شد، روابط علت و معلولی ظاهر می گردد و ما کم کم قوانین طبیعت را در آن موارد خاص درک می کنیم.»

یک بار دیگر دیدگاهِ فرانسیس بیکن را بخوانیم تا شاید متوجه شویم دستِ کم در حوزه ی شناختِ حیوانات و طبیعت، چقدر به شبه علم دچار شدیم تا جایی که حتی علاقمندی ها و سلیقه های شخصی ما در «ارزش گذاری» حیوانات مداخله می کنند!!!

بی گمان، دین و مذهب و باورهای فرهنگی و قومی نمی توانند تعیین کننده و حتی مفسرِ طبیعت و قوانینِ پایدار و فراانسانی او باشند. حال، قوانینی که برمبنای #ایدئولوژی های خاص و باورهای دینی استوار می شوند، توانِ حمایت از سایر موجودات را خواهند داشت یا باید پایه های این حمایت را در جایی دیگر جست و جو کرد؟

https://t.center/pazudharma